20.7.10

Καλοκαιρινή Αθήνα


Οι νύχτες στην καλοκαιρινή Αθήνα είναι πολύ διαφορετικές απ'τις νυχτες στην χειμερινή Αθήνα.
Κάνει ζέστη αλλά όχι τόση ώστε να λιώνουμε στην άσφαλτο. Φοράμε μπλουζάκια, βερμούδες και σαγιονάρες. Τα κοριτσάκια φοράνε τα καυτά σορτσάκια τους και έχουν ένα πιο αθώο βλέμμα. Έχουμε μια διάθεση για διακοπές. Διακοπές στην Αθήνα δηλαδή. Δεν έχουμε άγχος, μιας και δεν έχουμε σχολές, το ξενύχτι είναι καθιερωμένο, όπως και οι αμέτρητες μπύρες ή κοκτέιλς.
Η καλή παρέα σχεδόν επιβάλλεται αλλά ακόμα κι αν δεν έχεις, όλο και κάπου θα βρεις κάποιον και όλα κομπλέ. Μπόνους αν πας σε ένα μέρος που ξέρεις ότι θα γνωρίσεις κόσμο, είτε επειδή πάνε γνωστοί σου και θα σου γνωρίσουν κόσμο είτε επειδή ξέρεις ότι αυτο το μέρος μαζεύει ωραίο κόσμο.
Τις προάλλες ήμουν στο τελευταίο πάρτυ των Yes it does, Sure it does στο Higgs. Κι επειδή είναι καλοκαίρι, μαζεύτικε αρκετός κόσμος, ωραίος κόσμος μάλιστα και οι περισσότεροι την άραξαν έξω απ'το μαγαζί με τα κοκτέιλ τους στο χέρι, κουβεντιάζοντας και γελώντας. Διάθεση στο φουλ με αρκετή δόση χαβαλέ.



Να μην παραλείψουμε και τις βραδυνές βόλτες γύρω απ'την Ακρόπολη, την Πλάκα, το Θησείο, με παρέα, με την τύπισσα που γνώρισες στο πάρτυ ή εστώ μόνος σου. Άλλες φορές θα σου κάτσει το καλό στο τέλος, άλλες φορές όχι αλλά το βασικότερο είναι ότι δε σε νοιάζει η επόμενη μέρα.
Άλλες φορές θα κανονίσεις κάποιες αποδράσεις σε κοντινά μέρη για μπάνιο αλλά αυτό λίγη σημασία έχει γιατί μιλάμε για τα βράδυα του καλοκαιριού. Άλλες φορές ίσως την βγάλεις στο σπίτι κάποιου, με παρέα, με σκοπό να γίνετε ντίρλα. Ίσως γίνετε, ίσως και όχι. Ντίρλα μπορείτε να γίνετε άλλη μέρα, όχι απαραίτητα σήμερα. Άλλωστε καλοκαίρι είναι, έχουμε μέρες ακόμα.
Κατά κάποιο τρόπο είσαι σε διακοπές. Αθάνατη καλοκαιρινή Αθήνα και αθάνατα καυτά βράδυα σε μια πόλη που δεν κοιμάται ποτέ.
Και η νύχτα τελειώνει όταν αρχίζει η επόμενη νύχτα.

Άλλες 4 καλοκαιρινές νύχτες στην Αθήνα μου έμειναν πριν τις διακοπές. Πάμε γερά!

ΥΓ: Η παρόν ανάρτηση μπορεί να θεωρηθεί ανάρτηση συμπαράστασης σ'αυτόν που ξέμεινε πίσω. Ευκαιρία να μάθεις ότι ακόμα κι αν ξέμεινες πίσω, πάντα υπάρχει κάτι καυτό για να ζήσεις!

16.7.10

Summer days: Elafonisos


Η παραλία του Σίμου στο νότιο άκρο της Ελαφόνησου είναι ίσως η πιο όμορφη που έχω δει ποτέ μου. Τεράστια, με μπόλικη [καυτή] άμμο, με καθαρά νερά και όταν ο αέρας έχει κέφια, βγάζει κύμμα. Μεσσόγειος γαρ, γίνεται γης μαδιαμ όταν ο νοτιάς βγάζει το αχτί του.
Μαζευτήκαμε με κάποια λοκάλια, με ένα skimpboard, καφέ και μπόλικες μπύρες να μας συνοδεύουν και η φάση είναι "νιώσε το κύμμα ρε γαμώ"
Η ελευθερία σε όλο της το μεγαλέιο. Όταν έχεις ένα σανίδι, η ελευθερία φαντάζει τόσο ρεαλιστική, όσο η ανάγκη σου να πιεις νερό όταν διψάς.

Εξάλου αυτό το μίνι road trip με τον κολλητό μου άξιζε μόνο και μόνο για τη φάση με τούτο το σανιδάκι, αλλά και το άραγμα με τα λοκάλια [που μπορεί να είναι Αθηναίοι αλλά τους την έδωσε και πάνε εκεί κάθε καλοκαίρι και ανοίγουν και μαγαζιά].
Βασικά δεν το είχαμε προγραμματίσει καθόλου, μέχρι που σκάει η είδηση 3 μέρες πριν "πάμε Ελαφόνησο?". Αν είσαι τρελάρας, τότε δέχεσαι κάθε πρόκληση που σου ανοίγεται. Και τέτοια πράγματα είναι ανεκτίμητα. Τέλος.
Γενικώς υπήρχε πολύ fun και ανυπομονώ να ξαναπάω. Κρίμα που ήδη έχω κλείσει για το υπόλοιπο του καλοκαιριού.

Είπα για το φαι? Όχι, καλύτερα να μην το αναφέρω, έχει απ'όλα και συμφέρει! Άσε που φέτος ανοίγει και μια καινούρια ψησισταριά απ'τα λοκάλια που λέγαμε και θα κάνει χρυσές δουλειές. Εγγυημένα.
Καλές επιτυχίες στον Παναγιώτη και την ομάδα του. Και τα ρίσπεκτ μου στον Αχιλέα και το skimpboard του.

10.7.10

Εφηβικά παιχνίδια


Aναμνήσεις μιας εφηβίας που δε ζήσαμε ποτέ, αλλά πάντα υπάρχει χρόνος για να ζήσεις όσα δεν έζησες ποτέ.
Κορίτσι των εφηβικών μου χρόνων, που είσαι? Κορίτσι της διπλανής πόρτας, που είσαι? Έλα να μυρίσουμε ο ένας τον άλλον, να τριφτούμε γυμνοί, να παίξουμε. Φέρε και μια φίλη σου, να παίξει κι αυτή. Παιδιά είμαστε άλλωστε και τα παιδιά παίζουν και χαίρονται. Έλα κι εσύ φίλε να παίξεις. Όλα τα καλά παιδιά είναι καλοδεχούμενα. Όσοι περισσότεροι, τόσο το καλύτερο. Μοναδική προϋπόθεση να ξεκαθαρίσεις απ'την αρχή αν προτιμάς αγόρι ή κορίτσι. Ή αγόρι και κορίτσι. Ή αγόρια. Ή κορίτσια.
Στο τέλος δεν υπάρχει νικητής, όλοι βγαίνουμε κερδισμένοι. Γιατί περάσαμε φανταστικά παίζοντας το παιχνίδι.
Και μετά ελάτε να ξαπλώσουμε όλοι μαζί, γυμνοί ακόμα. Ελάτε να πιούμε σοκολατούχο γάλα και καληνύχτα μας. Η νύχτα θα είναι μεγάλη. Οι νύχτες θα είναι ατελείωτες. Το καλοκαίρι δε τελειώνει ποτέ.
Δε θα μεγαλώσουμε ποτέ, θα παραμείνουμε παιδιά για πάντα και το παιχνίδι μας είναι το φάρμακο της νεότητάς μας.

7.7.10

This summer is yours, ep. 3


Οι παραμυθένιες μέρες έμοιαζαν να ξεθωριάζονται σιγά σιγά κι αυτό επειδή η στιγμή του τέλους πλησίαζε. Ήταν αρχές Αυγούστου, όταν έμαθες πως οι δικοί σου θα έρθουν για να κάνουν κι αυτοί τις διακοπές τους. Εξάλου, κάπου μέσα Αυγούστου θα επέστρεφε κι εκείνη, για να τακτοποιήσει τις τελευταίες λεπτομέριες του πανεπιστημίου στο εξωτερικό που θα πάει. Και οι δυο θέλετε να συνεχίσετε το καλοκαίρι σας μέχρι το τέλος, αλλά δυστυχώς δε γίνεται. Προσπαθήσατε να μην το σκέφτεστε μέχρι που έφτασε η μέρα, που πρέπει εκείνη να κλείσει το εισητήριο της επιστροφής.
Εκείνη η μέρα ήταν συννεφιασμένη κι έβαλε λίγο κρύο. Για κάποιον περίεργο λόγο, ξυπνήσατε με τελείως πεσμένη διάθεση και δεν είχατε καμιά όρεξη για τίποτα. Πριν καλά καλά ξυπνήσετε, η πρώτη θυέλλα εμφανίστηκε. Την πήραν τηλέφωνο οι γονείς της και ανυπομονούσαν να επιστρέψει. Εκείνο το πρωινό το περάσατε με φωνές. Έφταιγε η πεσμένη διάθεσή σας? Έφταιγε το ότι κανένας σας δεν ήθελε να αποχωριστεί τον άλλον? Εσύ την έβριζες επειδή ανυπομονούσε να επιστρέψει και σε κατηγορούσε που δεν την άφηνες, επειδή το θέλει ο πατέρας της, επειδή έφτασε ήδη το χαρτί απ'το πανεπιστήμιό της. Εσύ, νευριασμένος, σηκώνεσαι και λες "παω στο πρακτορείο να σου κλείσω το εισητήριο της επιστροφής σου" και φεύγεις χωρίς καμιά απάντηση ή βλέμμα προς εκείνη. Στο δρόμο για το λιμάνι, άρχισε να ψιχαλίζει κι εσύ, φορώντας το αγαπημένο σου γκρι φούτερ, αρχίζεις να βυθίζεσαι σε σκέψεις. Περπατάς ολοένα και πιο αργά, με την ελπίδα να μην καταφέρεις να φτάσεις στο πρακτορείο. Τελικά σταμάτησες λίγα μέτρα πριν την πράσινη πόρτα του πρακτορείου και στάθηκες σ'ένα παγκάγκι που βρισκόταν εκεί, ακριβώς στη προβλήτα, μπροστά απ'το ωραιότερο κότερο που υπήρχε εκεί. Κάθισες, άναψες τσιγάρο, έβλεπες τον μουντό ουρανό και χάθηκες στις σκέψεις.
Μετά από αρκετή ώρα, αποφάσισες να δώσεις ένα τέλος στις σκέψεις και να περάσεις την πράσινη πόρτα του πρακτορείου. Ξεχώριζε, μιας και οι υπόλοιπες πόρτες ήταν μπλε. Δεν μπορούσες να κάνεις λάθος, σε περίπτωση που μπεις αλλού, επίτηδες... Και λίγα μέτρα πριν μπεις, την βλέπεις. Έρχεται τρέχοντας προς το μέρος σου, σε αγκαλιάζει σφιχτά και κλαίει. Την αγκαλιάζεις κι εσύ, χαιδεύεις τα ξανθά μαλλιά της και προσπαθείς να την ηρεμήσεις. Προσπαθείς να της εξηγήσεις ότι όλα αυτά ήταν αντίδραση στην ιδέα ότι θα χωριστείτε. Θέλεις να κλάψεις κι εσύ, αλλά προσπαθείς να τα κρατήσεις μέσα σου, ρίχνοντας ένα χαμόγελο συγκίνησης και σκουπίζεις τα δάκρυά της. Σου χαμογελάει, σε πιάνει απ'το χέρι σου και με βλέμμα χαρούμενο και αυτοπεποίθεσης σου λέει "έλα να μπούμε μέσα, θα μπαίναμε έτσι κι αλλιώς κάποια στιγμή..." και μπήκατε. Αντί για την επόμενη, θα φύγει σε τρεις μέρες, μερικές μόνο ώρες πριν έρθουν οι δικοί σου.
Έχει στα χέρια της τα εισητήρια και νιώθει πως ένα βάρος της έφυγε. Τώρα πλέον ξέρει ότι θα φύγει έχοντας εσένα κοντά της για 3 μέρες ακόμη. Ίσως ήταν καλύτερο να έφευγε αμέσως, για το καλό και των δυό σας, αλλά προτιμήσατε να αποχωριστείτε με ένα ευτυχισμένο τέλος κι όχι με άσχημο τέλος. Πέρνετε το δρόμο της επιστροφής, περπατάτε αγκαλιά, λέτε χαζά πράγματα αλλά λίγο πριν φτάσετε, η βροχή δυνάμωσε. Εσείς, βλέποντας τις λιμνούλες στο πλακόστρωτο δρόμο, χωρίς δεύτερη σκέψη, ρίχνετε ένα βλέμμα μεταξύ σας και σας πιάνει ένα χαζό γέλιο. Χορεύετε στη βροχή χωρίς να νοιάζεστε για τα αδιάκριτα βλέμματα και είναι εμφανής η χαρά στα πρόσωπά σας. Το παιδί μέσα σας ζωντάνεψε και βρήκατε ανταπόκριση από τον παππού του διπλανού σπιτιού που γέλασε κι εκείνος βλέποντάς σας και βγήκε να σας μιμηθεί. Ένα διασκεδαστικό απόγευμα πέρασε μέχρι που ο παππούλης αναφώνησε "παιδιά μου καλά, γέλασα με τη ψυχή μου μαζί σας αλλά νομίζω θα πάω να ξαπλώσω τώρα" κι έτσι αποχώρησε. Εσείς, με μια γαλήνη μέσα σας, αποχωρήσατε κι εσείς, ανεβήκατε τα σκαλιά του σπιτιού σου, και φτάνοντας στην πόρτα, σε αγκαλιάζει χωρίς δεύτερη σκέψη και ψελίζει "σ'ευχαριστώ"..."Γιατί μ'ευχαριστείς?" αναρωτιέσαι με ένα χαμόγελο και απαντά "για τούτο το καλοκαίρι, για όλα". Την απάντηση μάλλον την ήξερες αλλά μάλλον ήθελες τόσο πολύ να την ακούσεις, να ακούσεις τα λόγια απ'το στόμα της να αντηχούν μεθυστικά στο αυτί σου. Και μπαίνοντας, αφού πέρασε αρκετή ώρα κοιτάζοντας ο ένας τον άλλον και ψελίζοντας την κατάσταση που προηγήθηκε με τον τσακωμό, δεν ήθελε και πολύ για μια ακόμη βραδυά με σεξ. Μόνο που κάτι υπήρχε στην ατμόσφαιρα απόψε, που έκανε το σεξ ακόμα πιο μοναδικό.
Οι επόμενες τρεις μέρες κύλισαν σαν οι τελευταίες μέρες πριν το αντίο. Είχατε ξεχάσει παντελώς τον τσακωμό και είσασταν πάλι το ζευγάρι που ζούσε τον απόλυτο καλοκαιρινό έρωτα. Τρεις τελευταίοι πρωινοί καφέδες, τρια τελευταία μπάνια, τρια τελευταία γεύματα με χταπόδι και ούζο, τρια τελευταία δειλινά με χρώματα, τρια τελευταία νυχτοπερπατήματα. Ξέρατε ότι ήταν τα τελευταία πράγματα που κάνετε. Μόνο στο σεξ δε δώσατε πρόγραμμα, πολύ απλά γιατί δεν υπήρχε πρόγραμμα και γι'αυτό. Απλά κύλισαν ήρεμα και όμορφα, σαν παραμύθι πάντα, μέχρι που φτάσαμε στη τελευταία νύχτα.
Η τελευταία νύχτα έφτασε. Αρχικά, το τελευταίο σας απόγευμα το περάσατε με έναν περίπατο προς τον φάρο του λιμανιού, που ήταν ιστορικός και δίνει καταπληκτική θέα. Είναι χτισμένος σε μια πλαγιά, που είναι γκρεμός προς τα κάτω και πλαγιά προς τα πάνω. Το ηλιοβασίλεμα απ'αυτό το σημείο είναι απλά υπέροχο. Ο ήλιος πέφτει στη θάλασσα, με καλη ορατότητα ίσως τον έβλεπες να πέφτει στα απέναντι νησιά που μοιάζουν μινιατούρες. Και τα χρώματα του ουρανού που μοιάζει απέραντος, είναι φανταστικά. Περιλαμβάνει όλη τη παλέτα των βασικών χρωμάτων και σε κάνει να αναρωτιέσαι αν όντως ζεις. Αφού επιστρέψατε μαγεμένοι απ'την ομορφιά της φύσης, λέγατε για το που θα περάσετε το τελευταίο σας βράδυ. Αποφασίσετε να το περάσατε αρχικά για κοκτέιλ στη χώρα παρέα με ένα ζευγάρι φίλων σου απ'τη γειτονιά σου να ακολουθήσει ζωντανή μουσική σ'ένα μαγαζί, απ'το ίδιο παιδί που όλοι γνωρίζουν, παρέα με ψημένη ρακή και να καταλήξατε στο μοναδικό μέρος στο οποίο έγινε και ταινία, ατενίζοντας το απέραντο γαλάζιο, υπό το φως της πανσέληνου. Κι έτσι έγινε. Καταλήκατε σ'αυτό το μέρος και προφανώς όλοι σας είχατε πολύ ανεβασμένη διάθεση, κάτι η υγρασία, κάτι τα λιγοστά ρούχα, δεν ήταν και πολύ δύσκολο να ανάψουν τα αίματα για γρήγορες καταστάσεις. Εσείς διαλέξατε μια σκοτεινή γωνία, αυτοί το αυτοκίνητό τους. Γίνατε θηρία μαινόμενα και δεν ήθελε πολύ για να νομίζετε ότι βέπετε πυροτεχνήματα στον βραδινό ουρανό. Προσγειωθήκατε απότομα όταν εμφανίστηκε μια παρέα από ντόπιους κι εσείς, μιας και δεν είχατε τίποτε άλλο να κάνετε, αποχωρήσατε. Γυρνώντας πίσω, τα πονηρά γέλια δεν έλειψαν και φτάνοντας, αφού χαιρετηθήκατε με το ζευγάρι, ανεβήκατε τις σκάλες για το σπίτι σου. Ένιωθες έτοιμος να πέσεις ξερός αλλά κάτι μέσα σου έλεγε ότι η τελευταία μέρα σας δεν έχει τελειώσει ακόμη. Το ίδιο ένιωθε κι εκείνη. Νιώθατε ότι ζούσατε τις χίλιες και μια νύχτες που δε λένε να τελειώσουν. Πράγμα λογικό, μιας και θέλετε να παρατείνετε την ιδιαίτερη κατάστασή σας. Ακόμα είχατε ορέξεις. Αχόρταγα θηρία καταντήσατε.
Έκλεισε την πόρτα πίσω σας, ακουμπάει την πλάτη της στην πόρτα με τα χερια πίσω απ'τη πλάτη και με πονηρό αλλά αθώο βλέμμα προς το μέρος σου, άρχισε να γδύνεται. Εσύ στέκεσαι λίγα μέτρα μπροστά της και την μιμείσαι κι εσύ. Γδύνεστε, βγάζετε και τα εσώρουχά σας, μένει γυμνή και χαζεύεις το ανοιχτόχρωμο θεσπέσιο κορμί της αλλά πάντα με το κίτρινο βραχιόλι της, μένεις κι εσύ γυμνος και χαζεύει το μελαχρινό σφιχτό κορμί σου. Συντονίσατε τις κινήσεις σας και οδηγηθήκατε στην κρεβατοκάμαρα. Στην αρχή, μείνατε να κοιτάζετε ο ένας τον άλλον, αρχίσατε να αυνανίζεστε μπροστά στον άλλον, εσύ την έπαιζες κι αυτή έβαζε δάχτυλο. Καταλήξατε να φιλιέστε παθιασμένα, οι γλώσσες σας μπερδεύτικαν, να αυνανίζετε ο ένας τον άλλον, εσύ να της βάζεις δάχτυλο κι αυτή να στον παίζει και να μην μπορείτε να ελέξετε τις κινήσεις σας. Μπήκες μέσα της, σε ένιωσε μέσα της, τελειώσατε μετά από αρκετή ώρα με βογκιτά κι ακόμα περισσότερα πυροτεχνίματα, όπως τεριάζει στο τελευταίο σεξ. Φτάσατε στο τέρμα ενός ακόμη μαραθώνιου με βαθιές ανάσες και ιδρώτα. Το βλέμμα σας μαρτυρά ότι ζήσατε την απόλυτη αδρεναλίνη, νιώσατε την απόλυτη ηδονή, ταξιδεύατε στη νιρβάνα και δε θέλατε να τελειώσει το όνειρο αλλά όλα τελειώνουν κάποτε... Απόψε κάνατε όντως το καλύτερό σας γαμήσι. Απόψε έγινες δικός της για πάντα κι αυτή δικιά σου για πάντα. Απόψε έμεινες χαραγμένος στη καρδιά της κι αυτή χαραγμένη στη δικιά σου. Απόψε είναι η νύχτα, πέρα απ'το καλοκαίρι και τις διακοπές, που θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη σας όσα χρόνια κι αν περάσουν, όποιο δρόμο κι αν τραβήξει ο καθένας σας.
Έφευγε νωρίς το απόγευμα. Ξυπνήσατε όπως κάθε μέρα, αγκαλια και γυμνοί, ανάμεσα σε λευκά σεντόνια. Ανταλάξατε ένα χαρούμενο βέμμα αισιοδοξίας, η ώρα είχε φτάσει, δεν είχατε χρόνο για τίποτα άλλο και σηκωθήκατε να ετοιμαστείτε. Ξεκινήσατε και φτάσατε λίγο πριν έρθει το βαπόρι. Παραμένατε χαρούμενοι και αισιόδοξοι, το βαπόρι ήρθε περήφανο, έβλεπες κόσμο να προχωράει προς τη προβλήτα με απαισιόδοξο βλέμμα αλλά εσένα δε σε ένοιαζε. Ούτε εκείνη ένοιαζε. Η απόλυτη ευτυχία βρήκε προσωποποίηση, στα πρόσωπά σας. Είσασταν στην πλατεία του λιμανιού, αφού άρχισε να επιβιβάζεται και ο κόσμος, έπρεπε να επιβιβαστεί κι εκείνη. Σε αγκαλιάζει σφιχτά, σου δίνει ένα παθιασμένο φιλί, σε κοιτάει με ένα βλέμμα που το ερμηνεύεις ως "σ'ευχαριστώ για αυτο το καλοκαίρι, είσαι υπέροχος και θα είσαι για πάντα στην καρδιά μου". Μιμήθηκες κι εσύ το βλέμμα της, ξέρεις ότι το ερμήνευσε κι αυτή σωστά, το πρόσεξες κι απ'την αντίδρασή της, αφού σε ξαναφίλησε, αρχισε να απομακρίνεται αλλά κρατιέστε ακόμα απ'το χέρι, μέχρι που οι άκρες των δάχτυλών σας χάθηκαν. Προχωράει με το βέμμα καρφωμένο σε σένα, την πακακολουθείς με χαμόγελο, μέχρι που χάνεται ανάμεσα στον κόσμο, με ένα μόνιμο χαμόγελο πάνω της.
Κι εσύ πήρες το δρόμο της επιστροφής, βυθιζόμενος σε χαρούμενες κι αισόδοξες σκέψεις για καλύτερες μέρες. Γιατί αυτές οι διακοπές ήταν οι διακοπές της ζωής σου και η αρχή για την ευτυχισμένη ζωή σου. Θα την ξαναδείς ή όχι? Μάλλον όχι αλλά τουλάχιστον σου έμεινε μια πιθανότητα μέσα σου να την ξαναδεις και αυτή η πιθανότητα σου δίνει κίνητρο να προσπαθείς παραπάνω για όλα τα πιθανά που θα σου συμβούν σε τούτη τη ζωή σου... Και ήξερες ότι τις ίδιες σκέψεις έκανε κι αυτη.

6.7.10

This summer is yours, ep. 2


Οι ώρες κυλούσαν ήρεμες, η θάλασσα ήταν λάδι και το ταξίδι ακουγόταν αθόρυβα. Αυτή εξακολουθεί να κοιμάται στην αγκαλιά σου κι εσύ αρχίζεις να νυστάζεις. Μη αντέχοντας, σε πέρνει κι εσένα ο ύπνος, με το κεφάλι να ακουμπά πάνω απ'το κεφάλι της κι εκείνη, σα να έβλεπε ένα όνειρο, ακούμπησε το χέρι της στο στήθος σου. Οι τελευταίες 2 ώρες του ταξιδιού συνεχίστηκαν έτσι, μέχρι που ακούστηκε η ανακοίνωση "παρακαλείται να ετοιμαστείτε για αποβίβαση σε μισή ώρα. ευχαριστώ". Και οι δυό ξυπνάτε εκείνη τη στιγμή, λες και κοιμηθήκατε αιώνες, με ένα χαμόγελο κι απ'τους δυο σας. Μπορεί να κοιμηθήκατε λίγο και μάλιστα σε καρέκλα, αλλά ήταν προφανές ότι ήταν ο καλύτερός σας ύπνος μέχρι στιγμής. Ετοιμαστηκατε και το λιμάνι του νησιού άρχισε να φαίνεται. Μέσα σου νιώθεις χαρά, αφού επιστρέφεις στο νησί των παιδικών σου χρόνων και το πατρικό του πατέρα σου. Νιώθεις χαρά που θα ξαναδείς κάποιους, ντόπιους ή μη, που τους βλέπεις μόνο μια φορά το χρόνο, τέτοια εποχή. Κι αφού το βαπόρι έδεσε κι άνοιξε και η μπουκακόπορτά του, κατεβήκατε στο κατάστρωμα των αυτοκινήτων και βγήκατε. Το νυσταγμένο ύφος σας χάθηκε μεμιάς και αφού μείνατε για λίγο να χαζέψετε το λιμάνι, πήρατε γραμμή για το σπίτι σου, που είναι στην άλλη άκρη του κολπίσκου. Στη διαδρομή της εξηγείς τα μέρη, της δείχνεις διάφορα σημεία ενδιαφέροντος και αυτή σ'ακούει εντυπωσιασμένη. Μέχρι στιγμής φαίνεται ότι της αρέσει το νησί. Που να δει και το υπόλοιπο...
Φτάνοντας στο σπίτι, πέφτετε και οι δυο ξεροί. Εσύ φυσικά στο διπλό κρεβάτι κι εκείνη στον ξενώνα. Είπες να ετοιμάσουν το δωμάτιο, σε περίπτωση που κάτι πήγαινε στραβά και δεν ήθελε να κοιμάται μαζί σου. Η πρώτη μέρα ξημερώνει κι αφού πήρατε ένα τονωτικό πρωινό στην βεράντα του σπιτιού, αρχίσατε να καταστρώνετε μίνι πρόγραμμα, να έχετε μια ιδέα για τα μέρη που θα πάτε. Το μίνι πρόγραμμα περιλαμβάνει διάφορες παραλίες, διάφορα ταβερνάκια σε γραφικά χωριά με εκλεκτούς μεζέδες, διάφορους περίπατους σε μονοπάτια που προσφέρουν φανταστική θέα στο ηλιοβασίλεμα, φυσικά στο μοναδικό μέρος του νησιού για το οποίο έχουν ειπωθεί πολλά και μάλιστα έγινε και ταινία και φυσικά το ιστορικό μοναστήρι. Σήμερα όμως είπατε να μείνετε στο λιμάνι και στις παραλίες του. Πιο χαλαρά πράγματα δηλαδή, να κάτσετε περισσότερο σπίτι, να γνωριστείτε παραπάνω. Ξεκινήσατε για μπάνιο, είπατε να πάτε σε μια παραλία που δε μαζεύει κόσμο, να υπάρχει ηρεμία, να απολαύσετε την παρέα σας. Πρότεινες να πάτε σε ένα εκκλησάκι, που βρίσκεται σχεδόν πάνω απ'τη θάλασσα, έχει και μια μικρή προβλήτα και έναν μικρούλη κολπίσκο που είναι σχεδόν κρυμμένος απο παντού. Συμφώνησε και φτάνοντας αναφωνίζει "τι καταπληκτικό μέρος είναι αυτό? θα ήταν πιο καταπληκτικό αν δεν ήταν όμως το λιμάνι απέναντι...". Εσύ έριξες ένα χαμόγελο, άπλωσες την πετσέτα σου κι έτρεξες για την πρώτη σου βουτιά στα νερά του νησιού σου. Είσαι στο νερό και λες "ελα μεσα, είναι φανταστικα". "Δεν είναι κρύα η θάλασσα?" απαντάει γελώντας, αλλά εσύ την πείθεις να μπει μέσα. Το μπάνιο σας συνοδεύτηκε με γέλιο, με πειράγματα, με μπουγελώματα. Βγαίνεις απ'το νερό, σκουπίζεσαι και ξαπλώνεις. Και τότε, την βλέπεις να βγαίνει απ'το νερό. Ο ήλιος και η αντανάκλασή του βρίσκονται ακριβώς από πίσω της κι έτσι την βλέπεις μαύρη, σαν σκιά. Κι έτσι μαύρη που τη βλέπεις, το βλέμμα σου χάνεται στις καμπύλες του κορμιού της, χαζεύεις τις κινήσεις της. Κι ενώ έρχεται πιο κοντά σου, το μάυρο φεύγει και το χρώμα στο πρόσωπό της και τη σιλουέτα της πέρνει ξανά τη θέση του κι εσύ μοιάζεις να χεις ένα βλέμμα απλανές. Δε μπορείς να ξεκολλήσεις απ'αυτό το καταπληκτικό κορμί, τον τρόπο που στίβει τα ξανθιά μαλλιά της και το νερό πέφτει στο καναρινί μπικίνι της και το ανοιχτόχρωμο κορμί της. Κάτι έχει αυτή η κοπέλα με τα κίτρινα που σε τραβάει. Μήπως είναι το κίτρινο? Ή μήπως το κίτρινο της πάει περισσότερο?
Ερχόμενη προς το μέρος της, ξαπλώνει κι αυτή δίπλα σου κι αφού ξεπέρασες το αρχικό σόκ, αρχίσατε να μιλάτε για διάφορα. Η ώρες περνούσαν μέχρι που ο ήλιος χάθηκε κι έπρεπε να επιστρέψετε. Διαλέξατε να φάτε στην ταβέρνα δίπλα σχεδόν απ'το σπίτι σου, που την έχει ένας μακρινός συγγενής σου. Κι επειδή αυτός είναι αρκετά κουτσομπόλης, τα πρώτα πειράγματα του δεν άργησαν, ενώ εσύ γελάς αμήχανα. Η παραγγελία έφτασε, φάγατε και επιστρέψατε για ντουζ και ξεκούραση, γιατί το βγάδυ, όπως είναι φυσικό, θα βγείτε για ποτό. Ίσως δεις και κάποιους απ'τους παλιόφιλούς σου και βγείτε όλοι μαζί. Και όπως ήταν αναμενόμενο, βγαίνοντας απ'το σπίτι, βρήκες τα παιδιά της γειτονιάς σου, τα παιδια με τα οποία παίζατε κρυφτό, μήλα, μέλισσες στην παιδική σας ηλικία και μπάσκετ ή ποσόσφαιρο στην εφηβική σας ηλικία. Αφού τους σύστησες τη φίλη σου και απέφυγες τα πειράγματα, πήρατε γραμμί για το στέκι σας, το μέρος που συνηθήζατε να αράζετε για τον πρώτο καφέ της μέρας ή το πρώτο ποτάκι ή κρέπα πριν προχωρήσετε στα πιο σκληρά πράγματα... Τα ποτά μέχρι πρωίας! Κι εκεί κάτσατε μέχρι να καταλήξετε στη Χώρα και ένα μπαρ με ρακόμελα, ψημένη και ζωντανή μουσική από ένα παιδί που όλοι γνωρίζετε για την αγάπη του στη μουσική. Το κέφι έδινε κι έπερνε, τα πρώτα τσιφτετέλια και τζεμπέικα έδιναν κι έπερναν, κάτσατε εκεί μέχρι το πρωί μέχρι που το στομάχι όλων σας διαμαρτυρήθηκε. Ένα σάντουιτς στα γρήγορα απ'την τοπική καντίνα και επιστροφή. Περπατούσατε προς το σπίτι σου, αγκαλιά και με ελαφριά οχταράκια, έλεγε για το πόσο ωραία πέρασε αλλά γίνεται και καλύτερα. Εσύ, ζαλισμένος ακόμα, δεν απάντησες αλλά χαμογέλασες. Φτάνοντας, αφού αγκαλιαστήκατε κι ανταλάξατε ένα πεταχτό φιλί, αποχωρήσατε στα δωμάτιά σας και όπως ήταν φυσικό, σε πήρε ο ύπνος κατευθειάν. Πριν σε πάρει ο ύπνος, σκέφτηκες ότι ίσως έκανες το πρώτο σου φάουλ αλλά λίγο σε ένοιαζε. Πρώτη μέρα ήταν! Ποτέ δε σου άρεσαν τα γρήγορα πράγματα και πάντα πίστευες ότι το καλό αργεί να γίνει. Κι έτσι αποκοιμήθηκες. Για εκείνη δεν μπορείς να πείς πως κοιμήθηκε.
Την επόμενη ξυπνήσατε κάπως αργά, ήρθε και σε ξύπνησε αυτή, φορώντας ένα αντρικό μποξεράκι κι ένα φανελάκι, με ένα ελαφρύ σκούντημα κι ένα φιλί στο μάγουλό σου. Ξύπνησες χαμογελώντας, αλλά ένιωθες ακόμα το κεφάλι σου. Ψελλίζεις "χρειάζομαι έναν καφέ" ενώ δεν είχες καλά καλά ανοίξει τα μάτια σου και πριν καν βγεις απ'το δωμάτιο σου για να πλυθείς, έρχεται και σου λέει "σε περιμένω στη βεράντα, σου έχω μια εκπληξούλα". Πλένεσαι και βγαίνεις έξω κι ένα χαμόγελό της σε κάνει να πιστεύεις ότι είσαι ο πιο τυχερός άνθρωπος του πλανήτη. Ένα καταπληκτικό πρωινό στη βεράντα σου είναι και πάλι πραγματικότητα, μέχρι που σου λέει "ήταν ωραία χθες βράδυ αλλά νομίζω με τις φίλες μου θα πέρναγα ακόμα πιο καταπληκτικά", λόγια που σε προσγείωσαν απότομα. Γουρλώνεις μάτια και χωρίς δεύτερη σκέψη, λες "ακόμα δεν είμαστε εδώ και θέλεις να φύγεις? κάνε λίγη υπομονή βρε". Το πρώτο μίνι καυγαδάκι σας είναι γεγονός αλλά αμέσως περνάει στο παρελθόν, μιας και οι δυο είπατε να πάτε για μπάνιο, με την ελπίδα να κάνετε κάτι παραπάνω. Βέβαια, το ότι προηγήθηκε το καυγαδάκι, δεν άφηνε ευκαιρίες αλλά ούτε και περιθώρια. Είπατε να πάτε στο ίδιο μέρος που πήγατε και χθες, μόνο που σήμερα έχει και μια οικογένεια με παιδάκια. Κι έτσι λέτε να πάτε λίγο παραπέρα. Συζητάτε για διάφορα, μέχρι που κάτι μέσα σου λέει "ή τώρα ή ποτέ". Την κοιτάζεις να μιλάει, τα μάτια της σου φαίνονται πιο τεράστια από ποτέ, νομίζεις ότι ένα φως σχηματίζεται γύρω απ'το πρόσωπό της και κάπου εκεί, χωρίς δεύτερη σκέψη, της λες "σταμάτα να μιλάς, τόση ώρα μιλάς και δε μ'αφήνεις να πω τίποτε". "Μα, τι θέλεις να πεις?", "απλά ήθελα να σου πώ πόσο χαρούμενος έιμαι που κάνουμε μαζί διακοπές" απαντάς κι αυτή χαμογελάει. Την κοιτάς στα μάτια της και σταδιακά πλησιάζεις το πρόσωπό σου στο δικό της. Τα χείλη σας ακουμπούν τα δικά της και όσο περνάνε τα λεπτά, φιλιέστε ολοένα και πιο έντονα, με εκείνη ξαπλωμένη μπρούμυτα αλλά στηρίζεται στους αγκώνες της κι εσύ ανάσκελα, με το ένα σου χέρι να ακουμπά το πρόσωπό της. Κάτι κουτσομπολιά απ'την οικογένεια παραδίπλα, σας ώθησε να σταματήσετε και γελώντας, συνεχίζετε τη συζήτησή σας, μέχρι που κάποια νοήματα απ'την πλευρά και των δυό σας, σας ώθησε να επιστρέψετε. Καθώς επιστρέφατε, ο ένας κοίταγε τον άλλον με νόημα, κρατώντας το χεράκι του άλλου. Φτάνοντας στο σπίτι, χωρίς πολλά πολλά, κλείνοντας η πόρτα πίσω σας, αυτή σε αρπάζει και σε φιλάει παθιασμένα. Ανταποκρίνεσαι κι εσύ και προφανώς δε μπορείς να περιμένεις, την περνεις αγκαλιά και την οδηγείς στη κρεβατοκάμαρά σου. Τη γδύνεις, μένει με το κίτρινο μπικίνι της, σε γδύνει, μένεις με τη βερμούδα/μαγιό σου και τα μπούτια σου μπλέκονται με τα δικά της. Ανεβαίνει πάνω σου και με αργές αλλά σταθερές κινήσεις φτάνει κάτω και συνεχίζετε μέχρι να ακουστεί μια φωνή παραδίπλα. "Φτάνει πια, προσπαθούμε να πάρουμε τον μεσημεριάτικο υπνάκο μας". Ναι, είναι μεσημέροι και οι ντόπιοι του νησιού ξεκουράζονται. Και ναι, τα παλιά σπίτια δεν έχουν ηχομόνωση. Κατεβάσατε ταχύτητες αλλά μιμηθήκατε το "σιωπηλό υποβρύχιο" και τελειώσατε με σβηστές σχεδόν της μηχανές σας. Προφανώς το θέλατε και οι δυο τόσο πολύ και το πρώτο σας σεξ είναι πλέον πραγματικότητα. Το πρώτο σας καλοκαιρινό σεξ. Το πρώτο σας καλοκαιρινό σεξ με αισθήματα.
Οι επόμενες μέρες ήταν παραμυθένιες για εσάς. Ζούσατε το απόλυτο ξέγνοιαστο καλοκαίρι σας, πήγατε σε όλες τις παραλίες, κάνατε γυμνισμό όπου μπορούσατε, περπατήσατε σε βουνά και λαγκάδια, αναζητήσατε τη χαρά στο πρόσωπο του άλλου, ήπιατε ούζα και ψημένες μέχρι να μην αντέχει το στομάχι σας, γελάσατε με τη ψυχή σας, το παίξατε και φωτογράφοι τραβώντας τοπία, ανθρώπους και κυρίως ντόπιους παππούδες αλλά και μεταξύ σας σε περίεργες πόζες. Αλλά κυρίως κάνατε πολύ σεξ με οποιονδήποτε τρόπο μπορείς να φανταστείς. Δοκιμάσατε και καινούρια πράγματα γιατί ξέρατε ότι το καλοκαίρι σας θα μείνει χαραγμένο ως το καλοκαίρι του πειραματισμού. Δοκιμάσατε νουτέλα, μερέντα, ζάχαρη, φράουλες, σαντυγί, πάγο, τέκιλα με αλάτι... Ό,τι κάνατε φαίνεται να ήταν πέρα από κάθε φαντασία και το απολαμβάνατε μέχρι εκεί που δεν πάει. Τα πρωινά ξυπνήματά σας ήταν ευχάριστα, ο ένας στην αγκαλιά του άλλου, γυμνοί ανάμεσα σε λευκά σεντόνια, με τη μυρωδιά απο χρησιμοποιημένα προφυλακτικά, αλάτι και θάλασσα να σπάει τα ρουθούνια σας. Υπήρχαν πρωινά που τα περνούσατε χαλαρά με καφέ και τσιγάρο στη βεράντα, αλλά και πρωινά που τα περνούσατε με ακόμα ένα γύρο σεξ. Στο σπίτι κυκλοφορούσατε γυμνοί, μιας και αποκτήσατε οικειότητα πλέον, πειράζατε όλη την ώρα ο ένας τον άλλον και λέγατε χαζομάρες που και που, γεγονός που έκανε το σεξ να γίνεται οποιαδήποτε στιγμή σας καρφωθεί, όσες φορές θέλατε και για όση ώρα θέλατε. Και ναι, ίσως ήταν τα καλύτερα γαμήσια που είχατε ποτέ σας


Συνεχίζεται με το 3ο μέρος...

4.7.10

This summer is yours, ep. 1


 Είναι περασμένες μεσάνυχτα στην καλοκαιρινή Αθήνα, τέλη Ιούνη, αμέσως μετά την εξεταστική κι εσύ αράζεις σε μια πλατεία με τα φιλαράκια σου, με μια μπύρα στο χέρι. Έχει ζέστη και υγρασία, αλλά όχι αρκετή ώστε να ιδρώνεις ενώ κάθεσαι και απολαμβάνεις την παγωμένη μπύρα σου. Λίγο πιο πέρα, κάθεται μια παρέα από κορίτσια και απολαμβάνουν κι αυτές τις μπύρες τους. Φαίνεται ότι συζητάνε για τις διακοπές τους και είναι αναποφάσιστες για τον προορισμό τους. Εσύ με τους φίλους σου το ίδο κάνετε ή μάλλον το ίδιο προσπαθείτε να κάνετε, μιας και η κουβέντα σας ξεκινάει από ένα θέμα και καταλήγει σε κάποιο παντελώς άσχετο θέμα.
Κάποιος απ'την παρέα σου, βλέποντας και ακούγοντας τα κορίτσια, είχε την πρωτοβουλία να τους συστηθεί και να τους προτείνει να πάνε διακοπές όλοι μαζί. Ώπερ κι εγένετο. Συστήθηκε, τα κορίτσια αρχικά γέλασαν, αλλά έμειναν έκπληκτες από το θάρρος του, συστήθηκαν κι αυτές και τις κάλεσε στην παρέα σας. Τις συστήνει σε όλη τη παρέα, συστήνεσαι κι εσύ, αλλά παραμένεις ντροπαλός κι αμήχανος. Η συζήτηση συνεχίζεται, μόνο που τώρα συμμετέχουν περισσότερα άτομα. Και αρχίζουν να συζητάνε για τις διακοπές και τα όνειρά μας για το ερχόμενο καλοκαίρι. Ο ένας θέλει ηρεμία και μαγευτικές παραλίες, ο άλλος θέλει κοσμοπολίτικο νησί και κόσμο, ο εκείνος θέλει λιβάδια και λιμνούλες με ελεύθερο κάμπινγκ και πάει λέγοντος. Υπάρχουν και κάποιοι που διατηρούν σπίτι σε νησί, αλλά προφανώς δεν το λένε ευθεώς μιας και δε θέλουν να καρφωθούν μεμιάς με τις πονηρές προθέσεις τους στους υπόλοιπους που μόλις γνώρισαν.
Εσύ, ντροπαλός ακόμα, απλώς ακούς τη συζήτηση και το βλέμμα σου διασταυρώνεται με το βλέμμα της ξανθιάς της παρέας με τα μπλε μάτια και το λαστιχένιο κίτρινο βραχιόλι της. Σε κοιτάει κι αυτή, αλλά εσύ, ντροπαλός, αλλάζεις γρήγορα βλέμμα και χαζεύεις το κίτρινο βραχιόλι της που τράβηξε τη προσοχή σου. Κάτι έχει αυτό το βραχιόλι που σε γεμίζει αισιοδοξία. Περίεργο αλλά αληθινό. Την ξανακοιτάς και βλέπεις ότι κοιτάει την πανσέληνο που λάμπει ακριβώς πάνω απ'την απέναντι πολυκατοικία. Κι έτσι όπως λάμπει, ανάμεσα στα σύννεφα, το πρόσωπό της μοιάζει χαρούμενο, έχει ένα ύφος ταξιδιάρικο και χαμογελάς. Σε κοιτάει, βλέπει το χαμόγελό σου κι εσύ, μη μπορώντας να αντιδράσεις, "παγώνεις" τη στιγμή, διατηρείς το -αμήχανο- χαμόγελό σου και συνεχίζεις να παρατηρείς τα μάτια της. Αυτή ανταποκρίνεται κι έρχεται δίπλα σου. Εσύ, λιγότερο ντροπαλός απ'ότι πριν, αρχίζεις να ψελίζεις "γεια, τι κάνεις? πολυ σκεπτική σε βλέπω... νοσταλγείς κάτι?". Μόλις είπες τη μαγική φράση "νοσταλγείς κάτι?" κι αμέσως χτύπισες το ευαίσθητό της σημείο.
Αρχίσατε να μιλάτε, η συζήτηση γίνεται ολοένα και πιο ευχάριστη, οι άλλοι ούτε που πρόσεξαν ότι συζητάτε μεταξύ σας. Λέγατε για τις διακοπές. Εσύ θα πάς στο νησί των γονιών σου. Αυτή θα πάει στο εξοχικό της θείας της. Εσύ θα πας Ιούλιο και Αύγουστο. Αυτή θα πάει τον Αύγουστο. Τον Ιούλιο σκέφτεται να πάει διακοπές όπου να ναι. Με λίγα λόγια, όπου κανονίσει η παρέα της. Κι εσύ της ψέλισες "θα ήταν καλή φάση να ερχόσουν στο νησί μου". Κι αυτή, χαμογελώντας απάντησε "πολυ θα το ήθελα..." και επέστρεψε στις φίλες της. Κάτι μέσα σου γύρισε ανάποδα, ένιωσες το στομάχι σου κόμπο και συνέχιζες να την κοιτάς με ένα χαμόγελο, πράγμα που το έκανε κι αυτή.
Το φως της ημέρας άρχισε να φαίνεται και τα κορίτσια έπρεπε να φύγουν. Φεύγοντας, αυτή κοντοστέκεται, εσύ την βλέπεις και προχωράς προς το μέρος της. Της δίνεις το τηλέφωνό σου, σημειώνοντάς το στην παλάμι του χεριού της, χωρίς να πάρεις το δικό της. Και οι δρόμοι όλων χωρίστηκαν. Μια νέα μέρα ξημέρωσε και όλοι σε ρωτάνε τι παίχτικε. Εσύ, πάντα μετριόφων, απαντάς "όχι μωρε, τίποτα δε παίχτικε, απλά είχαμε μια ωραία κουβεντούλα". Οι άλλοι, πειραχτήρια πάντα, επέμεναν αλλά εσύ δεν έδινες σημασία. Συνεχίσατε το δρόμο σας μέχρι που φτάσατε στα σπίτια σας. Εσύ δε μπορούσες να κοιμηθείς, γιατί σκεφτόσουν την ξανθιά με τα μπλε μάτια και το λαστιχένιο κίτρινο βραχιόλι της.
Πέρασαν 3 μέρες μέχρι που δέχτηκες μήνυμα από άγνωστο αριθμό. Είναι αυτή. Δέχεται τις διακοπές μαζί σου, με τον όρο πως θα βρεθείτε άλλη μια φορά πριν φύγεται για το νησί. Δέχεσαι, με ένα χαμόγελο να σχηματίζεται στα χείλη σου. Κι έτσι, μετά από 5 μέρες, συναντιέστε, στην ίδια πλατεία. Την περιμένεις, γεμάτος αγωνία αλλά και μια μικρή γαλήνη μαζί σου. Δεν ξέρεις τι πρόκειται να συμβεί, αλλά κατά βάθος, είσαι χαλαρός. Τα λεπτά περνάνε και την βλέπεις. Σε αγκαλιάζει, σα να σε ξέρει καιρό, ανταποκρίνεσαι και της δίνεις ένα φιλί στο μέτωπό της. Η χαρά είναι σχηματισμένη στα μάτια σας και κάτι μέσα σας λέει ότι όλα θα πάνε φανταστικά. Η βραδιά κύλησε όμορφα, με χαλαρές συζητήσεις αρχικά και λίγο πιο σοβαρές συζητήσεις αργότερα που αφορύν τον εαυτό σας σε στυλ "πες μου για σένα...". Προς το τέλος η συζήτηση έφτασε στο επίμαχο σημείο. Αυτό που περιμένατε και οι δυο, επιτέλους κανονίστηκε. Διακοπές οι δυό σας, στο νησί σου. Αναχώριση μέσα Ιούλη, χωρίς εισητήριο επιστροφής. Γιατί συμφωνήσατε ότι οι ανέμελες διακοπές δεν έχουν ημερομηνία λήξεως, τουλάχιστον μέχρι να τελειώσει το καλοκαίρι. Αφού όλα κανονίστηκαν όμορφα, αποχωρήσατε και οι δυο σας. Αποχωρήσατε με μια ζεστή αγκαλιά κι ένα βέμμα αθώο αλλά όλο νόημα και κοιταζόζασταν μέχρι που ο ένας χάθηκε απ'τον άλλον, προς τις αντίθετες κατευθύνσεις.
Η μεγάλη μέρα έφτασε. Η ώρα ήταν νωρίς το απόγευμα κι εσύ την περίμενες στο λιμάνι του Πειραιά. Είχατε συμφωνήσει να μην επικοινωνίσετε ξανά μεταξύ σας, μέχρι το μεγάλο ραντευού, ακριβώς μπροστά απ'το βαπόρι της άγονης γραμμής. Το βαπόρι θα έφευγε σε δέκα λεπτά κι αυτή δεν εμφανίστηκε. Η απογοήτευση είναι εμφανής στα μάτια σου αλλά επιμένεις. Περιμένεις μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο. Τα λεπτά περνάνε, εκείνη δεν εμφανίζεται και σκέφτεσαι να μπεις μόνος σου στο βαπόρι. Μια φωνούλα μέσα σου όμως λέει ότι θα έρθει. Και ήρθε. Σε πλησιάζει, την πιάνεις απ'το χεράκι της και με ύφος βιαστικό, την τραβάς και τρέχεις προς το βαπόρι. Αυτή αρχικά φοβάται, αλλά ξέρει ότι έχεις αγχωθεί. Ανεβαίνετε στο κατάστρωμα και κάθεστε σε ένα τραπεζάκι. Το ταξίδι είναι γεγονός πλέον, οι ώρες είναι πολλές αλλά δε σας νοιάζει, μιας και είστε μαζί πλέον. Κατά τη διάρκεια, συζητάτε διάφορα, πέφτετε ολοένα και σε μεγαλύτερο βάθος, φτάνετε στα προσωπικά. Λες ότι το μόνο που θες είναι ένα ξέγνοιαστο καλοκαίρι, πριν επιστρέψεις για μια χρονιά ακόμη στη σχολή σου. Το ίδιο θέλει κι αυτή, μιας και μετά θα φύγει εξωτερικό για έρασμους. Θέλει ένα καλοκαίρι για να το θυμάται για πάντα, να θυμάται ότι πέρασε ένα ανέμελο καλοκαίρι που τα έχει όλα. Σου κλείνει το ματάκι της και σου πιάνει το χεράκι σου. Κι εσύ, με ένα χαμόγελο στα χείλη σου, το μόνο που μπόρεσες να πεις είναι "είμαι σίγουρος ότι θα περάσουμε ένα καταπληκτικό καλοκαίρι κι αυτό επειδή και οι δυο το θέλουμε τόσο πολύ...", λόγια που την έκαναν να ανατριχιάσει και στιγμαία τράβηξε το βλέμμα της απ'τα μάτια σου. Εσύ για μια στιγμή φοβήθηκες αλλά δε σε ένοιαζε. Είσαι μαζί της και μόνο αυτό μετράει. Και οι τελευταίες ώρες του ταξιδιού, αργά το βράδυ, συνεχίστηκαν με αυτήν να κοιμάται στην αγκαλιά σου κι εσύ να χαζεύεις το πέλαγος.


Η ιστορία συνεχίζεται... Ναι, είναι φανταστική αλλά κρύβει και κάποια αλήθεια. Και ναι, αυτή την ιστορία σκέφτηκα με βάση την αληθινή καθώς καθόμουν στην βεράντα παρέα με κρασάκι... Σε κάνει αισιόδοξο, έτσι δεν είναι? Θα επανέλθω με την συνέχειά της [σε 3 μέρη], αλλα μπορείτε να δώσετε και μια φανταστική συνέχεια!