28.1.11

Strange thoughts


Σήμερα Παρασκευή, στις τελευταίες ώρες ύπνου πριν ξυπνήσω το πρωί, ονειρευόμουν παράξενα πράγματα. Δε θα τα έλεγα ακριβώς όνειρα, μιας και όσα "έβλεπα" στον ύπνο μου, είχαν συμβεί στην πραγματικότητα, πριν λίγες ημέρες, λίγους μήνες ή και λίγα χρόνια. Μέχρι τώρα "έβλεπα" πράγματα που δεν έχουν συμβεί καν και ίσως ήταν μια φωνούλα που σε προτρέπει ή όχι να το κάνεις. Πρώτη φορά όμως "είδα" πράγματα που έχουν συμβεί ήδη. Σαν επανάληψη φάσεων της ζωής μου.
Για παράδειγμα, έβλεπα, με τα μάτια τρίτου πρόσωπου, μια φάση της ζωής μου στην οποία είχα τσαντιστεί άπειρα με έναν φίλο μου. Σε εκείνη τη φάση ο φίλος μου είχε κάνει μεγάλη πουστιά και του είχα θυμώσει για αρκετό καιρό, μέχρι που μου ζήτησε συγγνώμη και αναθεωρίσαμε τη φιλία μας.
Μια άλλη σκηνή που "είδα" είναι ότι δεν με αφήνουν να ασχοληθώ με κάποια που ξέρουν κάποια πολύ κοντινά μου πρόσωπα, σε φάση "όχι, μην της την πέσεις γιατί είναι καλή μου φίλη και δε θέλω" ή "επειδή ξέρει ότι είσαι καλός μου φίλος, δε γουστάρει ιστορίες". Κι ενώ όντως έπαιζαν τέτοια σκηνικά, τα ξαναείδα ακριβώς όπως έγιναν. Όχι όλα αλλά τα περισσότερα απ'αυτά.
Όλη μέρα σήμερα προσπαθώ να καταλάβω. Γιατί τα ξαναείδα? Την πρώτη σκηνή με τον φίλο μου, την ξαναείδα ακριβώς όπως έγινε και αναρωτιέμαι. Γιατί την ξαναείδα? Αφού ήταν μαλακία φάση και ορκίστικα στον εαυτό μου να μην ξανασυμβεί. Φταίει το γεγονός ότι παραλίγο να συμβεί πριν λίγες μέρες με τον ίδιο φίλο? Φταίει το γεγονός ότι έχω αμφιβολίες για αυτόν? Φταίει το γεγονός ότι δεν τον εμπιστεύομαι πλέον? Φταίει το γεγονός ότι εμφανίζεται μόνο όταν με χρειάζεται? Φταίει το γεγονός ότι εγώ είμαι το θύμα στο τέλος?
Για τα υπόλοιπα, αναρωτιέμαι. Μήπως εγώ είμαι ο μαλάκας που κρατάω αποστάσεις για να μην γίνουν μαλακίες με τους άλλους? Εδώ ο κόσμος γαμιέται στις μαλακίες και όντως δε μου αρέσουν οι ιστορίες με τρίτους που ενδέχεται να φέρει μπάχαλο στην κατάσταση αλλά σαν πολύ δεν κράτησε? Αφού έτσι κι αλλιώς αυτά τα πρόσωπα που ανάφερα πιο πάνω δεν είναι τελικά άξιοι εμπιστοσύνης? Αυτά τα πρόσωπα ουδεμιά σχέση έχουν με κάποια άλλα πρόσωπα που σέβομαι κι εκτιμώ. Συμπερασματικα?
Πολύ σοβαρά τους πέρνω τους άλλους. Πολύ σοβαρά πέρνω τις ανθρώπινες σχέσεις. Αφού η σαπίλα των ανθρώπινων σχέσεων δε σταματά ποτέ τότε τι στο διάολο κάνω? Βαρέθηκα.
Πολύ θα ήθελα να εξαφανιστώ για μερικούς μήνες και όταν επιστρέψω να είναι όλα διαφορετικά. Αλλά δυστυχώς δε γίνεται. Τις αλλαγές τις προκαλούμε εμείς και όχι οι άλλοι.

20.1.11

Cosmopolitan, February issue


Αυτή τη στιγμή μάλλον παραφούσκωσα από περιφάνεια γιατί διάλεξαν εμένα και το ταπεινό μπλογκί μου για συνέντευξη. Εμένα μ'αρέσει η λεζάντα της φωτογραφίας.
Δε λέω τίποτα άλλο γιατί θα νομίζετε ότι το παίζω υπερτυπάς και τους πληρώνω για τέτοια πράγματα.
Ένα ευχαριστώ στη συντάκτρια Ξένια και το περιοδικό τόσο για την συνέντευξη όσο και για την παραχώρηση της σελίδας για να την αναρτήσω.

17.1.11

All that the boy want in she


Θέλω πολλά πράγματα. Θέλω εκείνο και το άλλο.
Θέλω να πάω εκεί και γι'αυτό θέλω να βρεθεί κάποιος για να με συντροφεύσει εκεί.
Θέλω αγάπη, να αγαπώ και να με αγαπούν γι'αυτό θέλω να βρεθεί κάποιος να με αγαπά και να τον αγαπώ.
Θέλω έρωτα, να ερωτευτώ και να με ερωτευτούν, γι'αυτό θέλω να βρεθεί κάποιος να με ερωτευτεί και να τον ερωτευτώ.
Θέλω να εκτιμώ και να με εκτιμούν, γι'αυτό θέλω να βρεθεί κάποιος να με εκτιμά και να τον εκτιμώ.
Θέλω να νοιάζομαι και να με νοιάζονται, γι'αυτό θέλω να βρεθεί κάποιος να με νοιάζεται και να τον νοιάζομαι.
Θέλω εμπιστοσύνη, να επιστεύομαι και να με εμπιστεύονται, γι'αυτό θέλω να βρεθεί κάποιος να με εμπιστεύεται και να τον εμπιστεύομαι
Θέλω να με αγαπήσουν, να με εκτιμήσουν, να με νοιάζονται, να με ερωτευτούν, να με εμπιστευτούν γι'αυτό που είμαι εσωτερικά και όχι γι'αυτό που είμαι εξωτερικά. Όπως κι εγώ θέλω να αγαπήσω, να εκτιμώ, να νοιάζομαι, να ερωτεύομαι, να εμπιστεύομαι γι'αυτό που είναι ο άλλος εσωτερικά και όχι εξωτερικά.

Θέλω πολλά πράγματα, θέλω εκείνο και το άλλο, σε εκείνη στην προσκείμενη.
Θέλω να την αγαπήσω, να την εκτιμώ, να την νοιαστώ, να την ερωτευτώ, να την εμπιστευτώ, επειδή είναι όλα όσα θέλω κι ας φαίνεται αλλιώς εξωτερικά.
Θέλω να με θέλει για το χαρακτήρα, τη συμπεριφορά και την προσωπικότητά μου κι εγώ να τη θέλω για τους ίδιους λόγους.
Θέλω να θέλει να χαθούμε μαζί σε έναν κόσμο δικό μας, που έχει όλα τα θέλω μας και να θέλει να το θέλω. Να χαθούμε σε έναν κόσμο φανταστικό, κόσμο ιδανικό για εμάς, με αγάπη για όλα τα θέλω μας.
Θέλω να μπορώ να κάνω σεξ μαζί της επειδή την αγαπώ, την εκτιμώ, την νοιάζομαι, την ερωτεύομαι, την εμπιστεύομαι και να μπορεί να κάνει σεξ μαζί μου για τους ίδιους λόγους. Και θέλω να κάνουμε σεξ όποτε το θέλουμε και οι δυο και όχι όποτε έχει ο ένας καύλες και μόνο.

Δε γυρεύω όλα όσα κάνουν στις μέρες μας, δηλαδή παιχνίδια και υπονοούμενα, άτομα που το παίζουν δύσκολοι και σε προκαλούν, άτομα που σε εμπαίζουν, άτομα που σε θέλουν μόνο για το σεξ. Δε γυρεύω ούτε καυτές αγκαλιές και καυτά φιλιά ούτε υπονοούμενα από τέτοια άτομα.
Γυρεύω όλα όσα θέλω σε ένα ζευγάρι αγνά, φωτεινά, γλυκά, ζεστά και αγαπησιάρικα μάτια που θα μπορούν να μιλάνε  αλλά κι αυτά θα μπορούν να διαβάζουν τα δικά μου μάτια. Γυρεύω όλα όσα θέλω σε αγνές, φωτεινές, γαλήνιες και ερωτεύσιμες ψυχές, που τα αξίζουν όλα όσα θέλω.

Αλλά δυστυχώς δεν υπάρχουν τέτοια άτομα ή αν υπάρχουν, είναι σπάνιοι... Γιατί στην πίεση της πόλης, ξεχνάνε να είναι όλα όσα θέλει ο άλλος. Γίνονται όλα όσα θέλουν οι ίδιοι. Γίνονται εγωιστές. Ο ιδανικός κόσμος στη φαντασία των άλλων δεν υπάρχει, ή μήπως υπάρχει τελικά?
Μήπως στο τέλος είμαι εγώ ο εγωιστής?

13.1.11

Μια ωραία βόλτα


Χάνομαι το ξέρω απ'την μπλογκόσφαιρα αλλά μου φαίνεται έχω στερέψει από ιδέες ή έστω από αυτά τα βαθυστόχαστα κείμενα τελοσπάντων που βάζω κατά καιρούς. Έχω κι εγώ ζωή και βαρέθηκα να σπάω το κεφάλι μου γιανα γράφω πράγματα που θα τα ξεχάσετε μετά από κάποιες μέρες. Ε, λοιπόν, αρκετά. Σήμερα θα σας πω μια ιστορία.

Ήταν μεσημέρι Δευτέρας, το μετρό είχε στάση εργασίας και ήμουν σχολή στα Εξάρχεια. Έπρεπε κάπως να επιστρέψω σπίτι, μιας και τελειώσαμε για σήμερα και βαριόμουν. Σκέφτομαι να πάω μέχρι Σύνταγμα κι εκεί βλέπουμε. Αρχίζω μια τρελή κούρσα με τα πόδια σύμμαχό μου και μέσω Καρύτση, βρέθηκα Ερμού, λίγο πριν το Σύνταγμα. Σκέφτομαι το μετρό θα αργήσει ακόμα να ανοίξει οπότε τι κάνω εδώ πέρα ο πούστης? Κι έτσι το νέο δρομολόγιο προκαθορίστηκε, ήταν μέχρι Συγγρού-Φιξ, μέσω Ακρόπολης. Ξέρετε, κατά μήκος της γραμμής μετρό δηλαδή. Και ενώ βρίσκομαι πάνω στη Συγγρού, πριν το σταθμό, σκέφτομαι, δε γαμιέται, ας πάω μέχρι Άγιο Ιωάννη, μέσω Νέου Κόσμου κι έτσι πέρνω τα καλά μου τα ποδαράκια και πάω. Κάθομαι στη πλατεία με την εκκλησία, ανάβω τσιγάρο, βλέπω κόσμο που περιμένει νογχελικά το άνοιγμα του μετρό, πάλι δε γαμιέται λέω, ας πάω μέχρι Δάφνη, που είναι και δίπλα. Και στη Δάφνη πάλι λέω τι κάνω εδώ πέρα αφού σχεδόν έφτασα σπίτι μου και καρφί προς Άγιο Δημήτριο, τον τερματισμό της κούρσας. Εδώ όμως αρχίζει το ενδιαφέρον.
Καθώς περπατούσα την Βουλιαγμένης, σκέφτομαι ότι τέτοια ώρα θα πηγαίνει η άλλη εκεί που πηγαίνει κάθε μέρα τέτοια ώρα. Και τελικά τη βλέπω. Να λοιπόν που η κούρσα σε οδήγησε κατευθειάν πάνω σε κάτι που ήθελες πολύ να δεις. Ναι, ήθελα να τη δω και αν κρίνω απ'το βλέμμα της, ήταν ευχάριστη έκπληξη. Αφού τα είπαμε, ο καθένας τράβηξε το δρόμο του, με ένα χαμόγελο. Έφτασα σπίτι μου φρέσκος, χαμογελαστός και ευδιάθετος. Η κούρσα διήρκεσε μιάμιση-δυο ώρες και ενώ η λογική έλεγε ότι θα χρειαζόμουν βενζίνη στο τέλος και αλλαγή λαδιών μετά από πλύσιμο, ήμουν λες και μπορούσα να επιστρέψω πάλι στη σχολή μου, με το ίδιο ακριβώς δρομολόγιο.

Διαβάσαμε την ιστορία, όλα ωραία μέχρι εδώ, να δούμε μήπως και το ηθικό δίδαγμα? Το ηθικό δίδαγμα είναι ότι η ζωή μας βασίζεται στις επιλογές μας και οι επιλογές μας καμιά φορά είναι αποτέλεσμα της φωνούλας μέσα μας. Η φωνούλα μέσα μας, μας προτρέπει για την τάδε επιλογή ασυναίσθητα και στο τέλος κάτι καλό ή όμορφο σε περιμένει. Αν έκανα την επιλογή σκεπτόμενος το όμορφο πράγμα στο τέλος, δε θα έπεφτα πάνω του. Πάντα το έλεγα ότι τα πιο όμορφα πράγματα γίνονται σε άκυρες ώρες, σε άκυρα μέρη. Και να, δεν έκανα λάθος. Είναι ωραίες οι επιλογές τελικά που γίνονται εν άγνοιά σου!

Κατα τ'άλλα, είχε πλάκα το όλο το ποδαράτο. Βλέπεις κόσμο, ανακαλύπτεις δρόμους και μέρη, περνάς από πλατείες και σημεία ενδιαφέροντος που βλέπεις πρώτη φορά κι ένας άσσος μπαίνει στο μανίκι σου για κάθε φορά που θες να πας κάποιον σε κάποιο μυστικό μέρος!

6.1.11

Στους δυο, τρίτος δε χωράει


Στους δυο, τρίτος δε χωράει λένε. Τελικά είναι περισσότερο σωστό απ'όσο νομίζουμε. Τουλάχιστον αυτό λέω εγώ.
Ας πούμε δυο μικρές ιστορίες.
Κορίτσι είναι με αγόρι. Το κορίτσι χωρίζει το αγόρι επειδή αρκετά τον ανέχτηκε με τις μαλακίες του και δεν μπορεί να μείνει άλλο σε μια σχέση που φαινόταν καταδικασμένη από ένα σημείο και μετά. Το κορίτσι αποφασίζει να ζήσει τη ζωή της όπως γουστάρει. Κι έτσι έγινε. Μετά από κάποιους μήνες, γνωρίζει ένα άλλο αγόρι. Και κατέληξε μαζί του. Δηλώνει ότι είναι γαμάτα μαζί του και τα σχετικά. Μέχρι που το μαθαίνει ο πρωήν της, από μια φίλη του κοριτσιού. Η φίλη αυτή, του είπε ότι το κορίτσι είναι με κάποιον, είναι μια χαρα και τα σχετικά, ακολούθησε ένας μίνι διάλογος, αυτός παραδέχεται ότι ήταν μαλάκας και άθελά τους, προχωράνε σε λεπτομέριες. Αυτός, αφού τα έμαθε, περικυκλώνει το κορίτσι με μηνύματα και τηλέφωνα, γιατί προφανώς δεν άντεχε στην ιδέα. Αυτή αρχικά τον αγνοεί αλλά αρχίζει να τσαντίζεται. Σε κάποια φάση, ο νυν της, άθελά του, είδε ένα μήνυμα στο κινητό της και άρχισε της ερωτήσεις. Αυτή στο τέλος ενέδωσε και του είπε τα πάντα κι αυτός έβγαζε αφρούς απ'τη ζήλεια του. Το κορίτσι, τσαντισμένο, συγκαλεί "συμβούλιο" με τον νυν της και τη φίλη της, για να ξεκαθαρίσουν όλοι τα πράγματα.
Η συνέχεια της ιστορίας είναι ανόφελη.
Αγόρι γουστάρει κορίτσι. Όταν το γνώρισε, ήταν με κάποιον. Αλλά σεβάστικε το γεγονός ότι ήταν δεσμευμένη. Είχαν χαθεί για κάποιο διάστημα μέχρι που άρχισαν να ξαναεπικοινωνούν. Και κάπου εδώ το πράγμα άρχισε να πέρνει μια περίεργη τροπή, καθώς αυτή άρχισε να δείχνει ενδιαφέρον και το αγόρι σκέφτεται να τα ξεκαθαρίσει, να δει που θα πάει αυτή η ιστορία. Κι έτσι βρέθηκαν, πήγαν σε ένα πάρτυ, που όμως ήταν εκεί κι ένα άλλο παιδί, φίλος του αγοριού, που γούσταρε κι αυτός την κοπέλα. Οι συζητήσεις μεταξύ σας κυλούσαν σε χαλαρό κλίμα μέχρι που φτάνετε στα βαθιά. Μέχρι εδώ όλα καλά, μέχρι που αυτή άρχισε να χάνεται. Σε κάποια φάση μαθαίνεις ότι αυτόςο ο φίλος σου που τη γούσταρε, την έψηνε να χωρίσει με το τότε αγόρι της και ήταν τέτοιο το ψηστήρι του που αυτή τον χώρισε κι αφού τον χώρισε, αυτός εξαφανίστηκε, με την πρόφαση ότι δε θέλει σοβαρή σχέση με πολλά πάρε δώσε. Και αυτός ο φίλος απ'τη στιγμή που έμαθε ότι εσύ άρχισες να ξαναμιλάς μαζί της, την ξαναθέλει, παρόλο που έχει γκόμενα. Και την ψήνει να μην έχει επαφές μαζί σου.
Η συνέχεια της ιστορίας πάλι είναι ανόφελη αλλά για την ιστορία ας πω ότι αυτός χάθηκε κι απ'τους δυο και νιώθει πολύ καλύτερα.
Μέχρι εδώ όμως, να τι καταλαβαίνω εγώ.
Είστε όλοι σας μαλάκες, τέλεια και παύλα! Οκ, αστειεύομαι, αλλά κοιτάξτε να δείτε. Όταν έχεις μια γαλήνη και χαλαρότητα μέσα σου, όταν νιώθεις ελεύθερος να κάνεις αυτό που γουστάρεις, όταν νιώθεις ανεξάρτητος, τότε ποιός ο λόγος να δίνεις αναφορά και λογαριασμό σε πρωήν, νυν και πιθανούς?
Εμένα ποτέ δε μου αρέσει να μπλέκομαι σε ηλίθιες καταστάσεις, ερωτικές ή μη. Αν μια πρωήν μου έρθει ξαφνικά να μου πει αυτό κι εκείνο, να τα ξαναβρούμε και τέτοια, θα την στείλω από κει που ήρθε. Αν είσαι αρκετά μάγκας για να προχωρήσεις, θα την αγνοήσεις. Αν ενδώσεις, τότε λυπάμαι, είσαι ηλίθιος και ανασφαλής. Εκτός κι αν είσαι αγάμητος.
Βέβαια εδώ υπάρχουν πολλές εκδοχές ανάλογα με τα άτομα που εμπλέκονται.
Η πρώτη εκδοχή, σαν της ιστορίας που είπαμε παραπάνω, δηλαδή εσύ έχεις βρει άλλον αλλά ο πρωήν σου εξακολουθεί να σε θέλει, έιναι εντελώς ηλίθια και δείχνει ότι ο άλλος ήταν παντελώς βλάκας και καλά έκανες που τον σούταρες. Ειδικά απ'τη στιγμή που άλλα πράγματα θέλει ο ένας και άλλα ο άλλος. Κι αν μπλέκεται και φίλος στη μέση, έγινε ακόμα χειρότερο με συκοφαντίες και μαλακίες. Κι εσύ απ'τη στιγμή που έκανες την επιλογή σου, δε χρειάζεται να δίνεις λογαριασμούς.
Η δεύτερη εκδοχή είναι να είσαι μόνος σου, να είναι μόνος του κι εκείνος να γουστάρει απλά να ξαναθυμηθείτε τα παλιά. Αν είναι έτσι, με ξεκαθάρισμα ότι ένα σεξ δεν έβλαψε κανέναν τότε καλώς. Άντε με τις υγείες σας! Αλλά προσοχή, γιατί το σεξ πάντα κάνει τα πράγματα πιο περίπλοκα όταν υπάρχουν ακόμη αισθήματα. Αν ξανακαταλήξετε μαζί μόνο και μόνο επειδή το σεξ ήταν φανταστικό, κάπου μπάζει νερά.
Η τρίτη εκδοχή είναι να νομίζει ο πρωήν ότι βρήκες γκόμενο ενώ δεν έχεις και ψήνει να ξαναγυρίσεις σ'αυτόν. Είτε εσύ θέλεις να προχωρήσεις αλλά δεν το παραδέχεσαι και γι'αυτό δεν βρήκες γκόμενο είτε ο άλλος τρέμει στην ιδέα να βρεις γκόμενο ή δε θέλει να είναι μόνος του ενώ η πρωήν του έχει γκόμενο. Με λίγα λόγια είστε ανασφαλείς και φοβάστε τη μοναξιά.
Όσον αφορά την δεύτερη ιστορία, εδώ η κατάσταση ξεφέυγει παντελώς. Είναι γελοία από μόνη της. Αν είσαι αρκετά έξυπνος, καταλαβαίνεις ότι δεν αξίζει τον κόπο κι ας κάνει ο καθένας ό,τι γουστάρει. Αν σε γουστάρει ακόμα, θα επιστρέψει, αν όχι τότε καταλαβαίνεις ότι είναι ηλίθια και στα αρχίδια σου. Και όσο για τον φίλο σου? Άλλη μαλακία κι αυτή! Ποίον να εμπιστευτούμε τη σήμερον την εποχή?
Ε, άντε στο διάολο όλοι σας με τα κόμπλεξ και τις ανασφάλειες σας. Το μόνο που σκέφτεστε είναι το σεξ. Εντάξει, αυτό θα έλεγα ότι είναι καλό, το σεξ δεν έβλαψε κανέναν αλλά αν πρόκειται να έχεις ιστορίες, τότε ξανασκέψου το.
Η θέση μου πλέον είναι ότι όταν τελειώνει κάτι, κάτι καινούριο αρχίζει. Ή όταν προσπαθείς κάτι αλλά βλέπεις ότι η προσπάθεια είναι ανόφελη, επειδή μπλέκονται τρίτοι και ιστορίες, τότε παράτα την και κοίτα σε άλλους δρόμους. Πράγμα που δεν είναι και τόσο εύκολο αλλά να ποιό είναι το κόλπο. Το οποίο είχα ξαναναφέρει.
Αποβάλεις όλα τα άσχημα πράγματα που σε πλήγωσαν και κρατάς μόνο τα όμορφα. Κρατάς μόνο τις όμορφες αναμνήσεις απ'αυτά τα πράγματα κι έτσι προχωράς άφοβα γαλήνιος, χαλαρός και το βασικότερο, με ένα χαμόγελο.
Όταν γίνονται καταστάσεις σαν αυτή που ανάφερα πιο πάνω, δε νιώθεις ότι τα πάντα σκοτεινιάζουν μέσα σου? Ε, δε γίνεται δουλειά έτσι! Όταν τα βλέπεις όλα φωτεινά μέσα σου, δε νιώθεις πιο γαμάτα, σε φάση "τώρα παίζω εγώ"? Αυτό είναι!
Γι'αυτό και λοιπόν αδιαφορώ όταν γίνονται τέτοιες καταστάσεις. Δε μου αρέσει να μπλέκομαι ή να περιπλέκω καταστάσεις. Ο καθένας θα κρίνει τις πράξεις του και όχι ο άλλος και πράττεις με βάση το χαρακτήρα, τη λογική και το συναίσθημα. Ας πει ό,τι θέλει ο άλλος. Εδώ που τα λέμε, μου φαίνεται ότι αν στην τελική αν δεν είσαι ικανός να πράττεις με βάση το χαρακτήρα, τη λογική, το συναίσθημα, τότε δεν έχεις προσωπικότητα. Αν όμως ο χαρακτήρας, η λογική, το συναίσθημα και πάνω απ'όλα αυτή η φωνούλα μέσα σου, σου λένε να επιστρέψεις και στο τέλος ζήσετε εσείς καλά κι εμείς καλύτερα, τότε πάω πάσο. Πάντα θα υπάρχουν εξαιρέσεις, μιας και ποτέ δε πρέπει να είμαστε απόλυτοι με κάτι.
Αν απ'την άλλη, δε βρείτε καμιά άκρη με τους εμπλεκόμενους, κάντε μια παρτούζα να τελειώνουμε!