31.1.12

Ανάρτηση αγανάκτησης


Έχει περάσει καιρός από την τελευταία φορά που επικοινωνήσαμε αλλά ειλικρινά δεν έχω καθόλου χρόνο αυτόν τον καιρό. Εντάξει, ψέματα λέω, χρόνο έχω, αλλά είναι ελάχιστος και όποτε έχω, προτιμώ να τον ξοδεύω σε ο,τιδήποτε εκτός υπολογιστή. Ενιότε και στα βουνά, που και πάλι ανεβαίνω σπάνια. Αχ, που είναι τα περασμένα μεγαλεία που ανέβαινα σχεδόν κάθε τρεις και λίγο;
Μου έλεγε ένας φίλος μου τις προάλλες ότι απλά έχω σοβαρευτεί. Κοιτώ τη ζωή και το μέλλον με πιο σοβαρή οπτική. Κάτι που ξεκίνησα από τα τέλη του 2011...
Αλλά να σας πω κάτι; Έχει καταντήσει ρουτίνα... Σύμφωνοι, το να σοβαρευτείς και να κοιτάξεις πώς θα πας μπροστά είναι κάτι που όλοι μας πρέπει να κάνουμε, αλλά ρε παιδιά, κάποια στιγμή καταντά κουραστικό. Που είναι αυτό το κάτι όταν το χρειαζόμαστε για να κάνει τη ζωή μας λίγο άνω κάτω, να γουστάρουμε;
Πέρα από αυτά όμως, όλα μπαίνουν σιγά σιγά σε τάξη. Η σχολή πάει πάρα πολύ καλά, το ίδιο και το βιβλίο που σας είχα αναφέρει λίγους μήνες πριν. Δόξα το Θεό, όλα πάνε πολύ καλά αλλά τρώνε πολύ χρόνο κι επιπλέον που είναι αυτό το καταραμένο μπαμ στη ζωή που λέγαμε; Ένα μειονέκτημά μου είναι ότι βαριέμαι πολύ εύκολα. Ακόμα και τις σαββατιάτικες έξοδους το βράδυ τις έχω βαρεθεί. Κάτι καινούριο βρε παιδιά. Κάτι. Ο,τιδήποτε. Που δεν το χω ξανακάνει.
Βέβαια είχα και τη μετακόμιση που σας ανάφερα στην προηγούμενη ανάρτηση, αλλά εγινε κι αυτό.

Θα επιστρέψω όμως με ανάρτηση που θα κάνει μπαμ. Γιατί σας το χρωστάω. Σε εσάς και όλους τους κατεστραμμένους από τη ζωή. Μπας και χαμογελάσουμε λιγάκι.

Τα ξαναλέμε...

19.1.12

Sweet home...


Αν υπάρχουν κάποια πράγματα που μου προκαλούν έκπληξη, ένα από αυτά είναι η παλαιότητα. Όσο πιο παλιό, τόσο το καλύτερο. Δε μιλάω για τα ουίσκι και τα κρασιά. Μιλάω για άλλα πράγματα, που στα παλιά χρόνια τα φτιάχνανε πολύ καλύτερα απ'όσο τα φτιάχνουν τώρα.
Ένα από αυτά, είναι τα σπίτια.
Στο διαμέρισμα που μετακόμισα πλέον, μου έκανε εντύπωση η ανθεκτικότητά του.
Ολόκληρο το κτήριο, που αποτελείται από πέντε διαμερίσματα σε δυο ορόφους, χτίστηκε τη δεκαετία του πενήντα με πολύ μεράκι και αντέχει στο πέρασμα του χρόνου. Είναι γερό σκαρί.
Στα παλιά χρόνια, επέλεγαν να χτίσουν τις πολυκατοικίες σε μεγάλο οικόπεδο, με χαμηλό ύψος κι αυτό δίνει αντοχή. Ενώ τώρα χτίζουν πολυόροφα σπίτια σε μικρότερα οικόπεδα και "στριμόχνωνται" μεταξύ τους. Θεωρώ ότι η πρώτη μέθοδος κερδίζει τη δεύτερη κι ας μην είναι συμφέρουσα για διάφορους λόγους.
Στη δεκαετία του πενήντα, ακόμα χρησιμοποιούσαν τη παλιά μέθοδο, που χάθηκε από τη δεκαετία του εβδομήντα και μετά, με τις μεταπολεμικές πολυκατοικίες σε πρόχειρη κατασκευή. 
Για να καταλάβετε, ένα τριόροφο σπίτι δεκαετίας σε μικρό οικόπεδο που εξαντλεί τους συντελεστές δομήσεως, έχει πολύ περισσότερες ρωγμές από εκεί που μένω τώρα.
Το νέο σπίτι λοιπόν, αν και παλιό, ήταν πολύ εύκολο να κατοικηθεί.
Το καθαρίσαμε, διορθώσαμε κάποια μικροπράγματα όπως βάψιμο και βερνίκωμα των κουφωμάτων [που ήταν ξύλινα], μπήκαν και τα έπιπλα κι έγινε κουκλίτσα.
Μινιμαλιστικό στυλ, με χρώμα. Το αγαπημένο μου.
Κάποιοι θα πουν ότι ο μινιμαλισμός, που είναι και πιο "ψυχρός" σαν έννοια, θέλει πιο "αυστηρούς" συνδιασμούς, τόσο χρωματικά όσο και διακοσμητικά αλλά εγώ δε συμφωνώ. Μπορείς με το απλό και μοντέρνο να δώσεις μια αίσθηση ζεστασίας.
Διάβασα και κάτι άρθρα για τη ψυχολογία των χρωμάτων. Πολύ ενδιαφέρον. Το συνιστώ σε όλους.
Νέο σπίτι, νέα ζωή λοιπόν; Είδωμεν...
Το μόνο σίγουρο είναι ότι το χαίρομαι!

3.1.12

Θα είσαι κάτι μαγικό...


Βρισκόμαστε ακόμη στο 2011. Λίγες ώρες μας χωρίζουν από το 2012 κι εσύ προσπαθείς να κατεβάσεις όση καφεϊνη αντέχεις για την επικείμενη νύχτα.
Περνάμε και στο 2012 λοιπόν.
Όταν η νύχτα μεταξύ τελευταίας μέρας του χρόνου και πρώτης μέρας του χρόνου τελειώνει... το μεσημέρι και ξυπνάς το βράδυ, μια-δυο ώρες πριν τη νύχτα μεταξύ πρώτης και δεύτερης μέρας, χωρίς να θυμάσαι τίποτα απολύτως, τότε κάτι δεν πάει καλά. Και σε λίγες ώρες πρέπει να φύγεις για πάνω. Στα χιόνια δηλαδή. Κι έτσι φτάσαμε ενώ έχουν περάσει τρεις νύχτες, ουσιαστικά κοιμηθήκαμε μόνο τις δυο.
Μα πόσο ήπιαμε χτες; Γαμάτα δηλαδή. Αλλά και γαμώ δηλαδή.
Ξέρεις ότι κάτι δεν πάει καλά. Και μάλλον έτσι θα συνεχιστεί η χρονιά. Εδώ περιμένουμε κάτι νοτιάδες στη Βουλιαγμένη και στα καπάκια ετοιμαζόμαστε για θάψιμο εκεί πάνω κι ακόμα δεν είδαμε τίποτα. Βάλε και κάτι καλές καταστάσεις με κάποια... ομορφόπαιδα. Βάλε και την επικείμενη μετακόμιση που με έχει ενθουσιάσει. Αλλά δεν πειράζει, γιατί είναι και γαμώ.
Ήταν μαγικές μέρες και θα είσαι κάτι μαγικό στο μυαλό μου.
Να έχετε λοιπόν μια και γαμώ χρονιά! Eυτυχισμένο το 2012 δηλαδής.