Ένας λαός περήφανος...

Αλλά εγωιστής και παρεξηγησιάρης.

Θέλουμε να υπερηφανευόμαστε για τα κατορθώματά μας, τα λεγόμενά μας, τις πράξεις μας. Αλλά αν έρθει κάποιος άλλος και εναντιωθεί στα κατορθώματα, τα λεγόμενα, τις πράξεις μας, θα παρεξηγηθούμε. Ο άλλος ίσως βρει τα κατορθώματα, τα λεγόμενα, τις πράξεις μας λάθος, θα πει την άποψή του, προσπαθώντας να εξηγήσει γιατί είμαστε λάθος και αυτόματα, θα παρεξηγηθούμε.
Θέλουμε να υποστηρίζουμε ότι αυτά που κάναμε, αυτά που είπαμε, είναι σωστά και μόνο αυτό. Δε δεχόμαστε αντίθετη άποψη, προσπαθώντας να δείξουμε ότι είμαστε οι μοναδικοί σωστοί σε όλο τον κόσμο. Δε μας κάνει εγωιστές αυτό;
Κι αφού το είδαμε κι αυτό, γινόμαστε μάρτυρες ενός ανθρώπου εγωιστή, που παρεξηγιέται με το παραμικρό. Γινόμαστε μάρτυρες ενός ανθρώπου που προσπαθεί πάση θυσία να προστατέψει τις θέσεις του, λέγοντας ότι είναι οι μόνες σωστές.
Τελικά αυτοί οι άνθρωποι μήπως δεν είναι απλά εγωιστές και παρεξηγησιάρηδες αλλά κομπλεξικοί; Επειδή ακόμα κι αν παρεξηγηθούν, θα συνεχίζουν να υποστηρίζουν ότι είχαν δίκιο, σε βαθμό που η κουβέντα δε θα έχει τελειωμό. Ναι, αν πιάσεις κουβέντα μαζί του, κάποια στιγμή θα βαρεθείς από την επιμονή του ότι έχει δίκιο κι εσύ άδικο. Ακόμα κι έτσι να είναι όμως, ο διάλογος υπάρχει για να δώσει τροφή στο μυαλό μας. Στην περίπτωσή μας όμως ο διάλογος καταντά... διάλογος επιβεβαίωσης της ανωτερότητας του άλλου. Και ο άλλος δε θα σταματήσει να ψάχνει την επιβεβαίωση της ανωτερότητάς του. Θα το συνεχίσει.
Ναι, είμαστε περήφανος λαός για τα όσα έχουμε καταφέρει μέχρι τώρα, αλλά αυτός ο εγωισμός και η παρεξήγηση, θα μας οδηγήσουν στο πάτο μια μέρα. Και από ανθρώπους περήφανους και γενναίους, θα έχουμε ανθρώπους που μισούν άλλους επειδή παρεξηγήθηκαν με κάτι.
Τι γίνεται όμως αν τελικά ο κομπλεξικός ήταν αυτός που προσπάθησε να εναντιωθεί σ'αυτόν που υποστήριζε "πάση θυσία" ότι είναι σωστός; Επειδή όντως ήταν σωστός; Ο κομπλεξικός θέλει να τραβήξει την προσοχή, να επιβεβαιωθεί κι ας ήταν αυτός ο λάθος στο τέλος...

Και μετά κοιτάω ψηλά στον ουρανό και σιχτιρίζω. Εξαντλείται η υπομονή μου με κάποιους που θέλουν να μας αποδείξουν ότι είναι καλύτεροί μας. Μα, δεν υπάρχει καλύτερος ή χειρότερος. Όλοι είμαστε καλοί ή κακοί σε κάτι, αλλά όχι και ειδήμονες.