30.5.10

Νουμερα και μεσαζοντες


Γνωστοι αγνωστοι και Αγνωστοι γνωστοι: Απειροι
Γνωστοι που τους βλεπεις στο δρομο και τους χαιρετας: Παρα πολλοι
Γνωστοι απο κοινες παρεες: Πολλοι
Φιλοι απο κοινες παρεες: Αρκετοι
Φιλοι απο στανταρ παρεες: Κατι λιγοτερο απο αρκετοι
Φιλοι: Λιγοτερο απο "κατι λιγοτερο απο αρκετοι"
Καλοι φιλοι ή κολλητοι ή πρωην κολλητοι: Μετρημενοι στα δαχτυλα και των δυο χεριων [ή των δυο ποδιων αν θελετε]
Γκομενα ή γκομενος ή εστω αισθημα: Μια ή ενας ή δυο αντε τρεις
Πραγματικοι καλοι φιλοι ή καρδιακος φιλος: Ζητημα να ειναι περισσοτεροι απο ενας

Θα μπορουσα να αραδιασω 1000+1 ατομα που τους ξερω ή τους ηξερα και πλεον δεν τους ξερω αλλα ειναι χασιμο χρονου. Οπως χασιμο χρονου ειναι να διαλεγεις λαθος ανθρωπους για να μπουν στη ζωη σου. Αλλα η πουτανα ζωη μας τα φερνει ετσι ωστε να μην ξερουμε τι μας επιφυλασσει το αυριο με δαυτους.

Κι επειδη βαρεθηκα...
Περαστε καλα με ολους, καντε αγαπη με ολους, καντε σεξ με ολους γιατι χανομαστε. Μονο ετσι θα καταληξετε στον νουμερο ενα ανθρωπο της ζωης σας. Οκ, αστειευομαι λιγακι αλλα το νοημα το πιασατε.
Ολοι οι καλοι [και κακοι] χωρανε, που ελεγε και η Κοτ-ιτσα σε ενα σχολιο της

Και μιας και μιλησα για γκομενες και γνωστους, εχω ενα θεματακι να ανοιξω, με αφορμη και την αναρτηση του Mammouli. [Που χωρις την Amalthia, δε θα το ηξερα το μπλογκακι]
Aνεκαθεν ποτε δεν εβαζα μια κοπελα στην κατηγορια των "γνωστων απο κοινες παρεες" και μετα στην κατηγορια "γκομενα", αν τελικα κατεληγε στην αγκαλια μου δηλαδη. Γιατι απ'την στιγμη που θα τη γνωρισω, θα την πλησιαζω, χωρις μεσαζοντες και λοιπες βλακειες. Γιατι οι μεσαζοντες ειναι ολιγον βλακες και δε σε καταλαβαινουν. Αν πω σε εναν "ωπα ρε μεγαλε φιλη σου ειναι αυτη και δεν την ξερω?", μετα θα αρχισει να μου λεει βλακεεις. 'Η θα κρυφοζηλευει και θα χρησιμοποιησει τον ασσο στο μανικι του [το οτι την γνωριζει ηδη], για να την πλησιασει περισσοτερο, πριν απο μενα.
Ποτε δεν ειχα καλες σχεσεις με μεσαζοντες. Εβριζα την ωρα που ελεγα σε καποιον να μου γνωρισει την ταδε. Γιατι οταν θελεις να την γνωρισεις μονος σου, με αποκλειστηκα δικια σου προσπαθεια, το παιχνιδι γινεται πιο πονηρο, πιο προκλητικο, πιο μυστηριο και πιο ομορφο. Ετσι θελω να πιστευω.
Μεχρι στιγμης, κατι, σαν αγνωστη δυναμη, γουσουρζευε την κατασταση, απ'την ωρα που εβαζα μεσαζοντα. Και η φαση κατεληγε στα σκατα. Ο μεσαζοντας θα υπαρχει παντα, αλλα εγω προτιμαω τον δυσκολο τροπο. Εχω εναν φιλο, οκ. Εχει μια φιλη του, οκ. Αμα την γνωρισω απο κοινη παρεα, καλως. Αν αρχισουμε να μιλαμε με την αλλη, ακομα καλυτερα. Κι αν αρχισουμε να ψηνομαστε, τοτε αρχισε το παιχνιδι. Χωρις τον αλλον και βλακειες. Κατα τη γνωμη μου, αυτα τα κανουν οσοι θελουν τον ευκολο δρομο.
Και νομιζω οτι μια κοπελα θα το εκτημισει αυτο. Φανταζεστε την αντιδραση της οταν μαθει οτι την γουσταρει καποιος απο τον ιδιο ή απο τον μεσαζοντα? Καμια σχεση το ενα με το αλλο.
Μιλαω κυριως για μεσαζοντες της μικροτερης ηλικιας, κοινως της φασης μου, μην εχουμε και παρεξηγησεις και διαφορετικες αποψεις! Δεν ξερω πως γινονται τα προξενια στους μεγαλυτερους [δεν εχω προσωπικα με κανεναν σας!] αλλα σε εμας, ή εστω σε μενα τουλαχιστον, γινεται λιγο σκατα η φαση.
Χμμμμ... Μαλλον με ζηλευουν ξερω γω? Ανεκαθεν με ζηλευαν! Αχαχαχαχα
Α και κατι αλλο. Θα παραθεσω εδω διαλογο με μια καλη μου φιλη
"Μου γνωρισες το αγορι μου και ειμαι πολυ χαρουμενη, εισαι και γαμω τα παιδια"
"Το οτι ειμαι καλουλης και γαμω τα παιδια, το γνωριζω, σε ευχαριστω. Αλλα δε μ'αρεσει να βοηθαω και να μη με βοηθανε, αν με καταλαβες"
Μετα απο 3-4 μηνες
"Τι θα γινει, θα μου γνωρισεις καμια επιτελους? Ολο μαζι βγαινουμε ή εστω μονο με την παρεα μας και καθε φορα τις ιδιες βλακειες λεμε, εγω να μη γνωρισω καμια?"
"Υπομονη... Απλα ψαχνω την καταληλη για σενα. Εισαι τοσο καλο παιδι και χρειαζεσαι ενα καλο κοριτσι. Τι θελεις δηλαδη? Καμια πουτανα?" [υφος τσαντισμενο]
"Ρε κοπελια, που κολλαει αυτο τωρα? Ειμαι καλο παιδι οκ, αλλα να γαμησουμε και λιγακι θελουμε. Και ποτε δεν ξερεις"
"Ε?"
"Τι ε ρε? Εννοω μπορει στην αρχη να ειναι σκυλα αλλα στο τελος να αποδειχθει αυτο που χρειαζομαι ή και το αναποδο. Ποτε δεν ξερεις. Γι αυτο σου λεω, φερε μου καμια και βλεπουμε. Πρεπει να καταλαβεις οτι δε σκεφτομαι οπως εσυ. Σκεφτομαι το τωρα και το μετα θα δειξει. Οκ?"
"Ενταααααααααααξει" [υφος ο,τι να ναι]
Με λιγα λογια να πανε στα σκατα οι μεσαζοντες και τα προξενια. Προτιμω τον δικο μου ευκολο ή δυσκολο τροπο και που θα μου παει, καποια στιγμη θα φερω τον κοσμο τουμπα. Ή εστω θα τον βαλω σε μια ευθεια χωρις επιστροφη.
Βλεπετε κανεναν μετεωρητη? Ερχεται! [εγω ξερω ποτε μπορει να ερθει αλλα δε σας το λεω!]

Απο την ταινια "Το προξενιο της Αννας", 1972. Αθανατος Ελληνικος κηνηματογραφος.

Η ζωη ειναι ωραια λεμε κι ας μην το πιστευουμε. Οκ, ειναι πουτανα καμια φορα αλλα στην τελικη, γιατι ζουμε? Ζουμε γιατι το καλο θα ερθει και τοτε, οπως ειπα και πριν, θα ερθουν ολα αναποδα. Και τοτε χεστηκα για το πως πρεπει να ζω. Ζω οπως γουσταρω, με αυτους που γουσταρω και το τελευταιο πραγμα που γουσταρω σε τουτο τον κοσμο θα ερθει και θα φυγω απ'τη ζωη, εχοντας ολα οσα γουσταρω. Απλα σας ευχομαι να σας συμβει το ιδιο. Μεχρι τοτε, καλη συνεχεια.
Και καλο σας καλοκαιρι [Μην τολμησετε να μου πειτε οτι ειναι ακομα Μαιος. Γουσταρω να ευχομαι καλο καλοκαιρι, γιατι γουσταρω!]. Γιατι ερχεται καλοκαιρι και πως να το κανουμε βρε παιδι μου... Πολλα μικρα μπαμ ερχονται, το νου σας!

27.5.10

Friendship never ends?


Λενε οτι η φιλια ειναι πανω απ'ολα. Αραγε το πιστευουν καποιοι? Πολλοι το λενε αλλα το πιστευουν?
Χθες ειχε γεννεθλια μια καλη μου φιλη. Μας εβγαλε για ποτακι. Ελεγε οτι θα βγαλει τους φιλους της, λιγα ατομα δηλαδη, για να τα πουμε, να πιουμε και να φαμε τουρτα. Αλλα τελικα καταληξαμε ζευγαρακια και εγω με ενα αλλο παιδι ειμασταν οι μονοι στην παρεα χωρις συνοδο. Συνηθως δε με χαλαει αυτο αλλα με την συγκεκριμενη και αλλα 2 παιδια κανουμε τοσο πολυ παρεα, που ειμαστε καλυτερα ετσι παρα με γκομενους/γκομενες αναμεσα μας.

Ας τα παρουμε απ'την αρχη. Η μια απ'την παρεα, μου ελεγε συνεχεια οτι η φιλια ειναι πανω απ'ολα. Και καθε φορα που ειμαστε παρεα, ειμαστε εντελως κομπλε. Μιλαμε, γελαμε, λεμε και καμια μαλακια, πειραζομαστε. Απο τοτε ομως που βρηκε γκομενο, εχουμε χαθει και οσες φορες βρεθηκα με αυτην και ηταν και ο γκομενος της, τιποτε δεν ηταν οπως πριν. Η κουβεντα μας περιοριζοταν στα τυπικα. Ουτε μαλακιες ουτε γελιο ουτε πειραγματα. Εδω που τα λεμε, ο δικος της ειναι ζηλιαρης αλλα δεν ειναι εκει το θεμα. Δικος της γκομενος ειναι, οχι δικος μου, χα! Ετσι και χθες εγινε το ιδιο με την εορταζουσα.
Με την εορταζουσα ειμασταν κιολας στη Μυκονο. Εμεις και κατι αλλα παιδια. Και ειμασταν πραγματικα σαν κολλητοι. Συμβουλες για γκομενους/γκομενες, συμβουλες για καλυτερο μελλον χωρις λαθη κι αλλα πολλα, εκτος απο πλακες και γελιο. Ετσι λοιπον, αφου λεγαμε να βγουμε τα φιλαρακια, εφτασε η μερα, μονο που εγω ειχα πολυ ασχημο προαισθημα για την εκβαση της βραδιας. Και οντως ετσι εγινε. Οσα δηλαδη καναμε με τα φιλαρακια καθε φορα που ειμασταν μαζι, δεν τα καναμε χθες, παρολο που υποτιθεται ειναι τα γεννεθλια της μιας κι επρεπε να ειμαστε σε φαση να τα σπασουμε και λιγακι. Αντιθετα τους εβλεπα ολους αγκαλιτσα να μιλανε για διαφορα σε φαση "πως τα περνατε μαζι", "μ'αρεσει ο δικος μου οταν γινεται ρομαντικος" κι αλλα τετοια γραφικα. Συγγνωμη ρε παιδια κι εμεις που κολλαμε? Μιλατε μεταξυ σας κι εμας μας εχετε χεζμενους? Μωρε ωραιες φιλες εχω τελικα.
Να σημειωσω οτι ενα παιδι που ηρθε χθες, εφερε μια κοπελα μαζι του. Δεν ηταν γκομενα του, απλα την εφερε. Κατι ηξερε αυτος, αφου η εορταζουσα του ειπε πως θα ειναι με τον δικο της και οι φιλες της επισης με τους δικους της. Και η κοπελια, επειδη ολοι ηταν σε φαση ζευγαρακια, του την επεσε κανονικα [μαλλον για να δειξει το εγω της], αλλα ο αλλος αρνηθηκε ευγενικα, λεγοντας "θα φυγουμε σε λιγο και τοτε κανουμε ο,τι θελεις". Μωρε μπραβο του. Μηπως επρεπε να φερω κι εγω καποια? Βασικα το ειχα σκεφτει, αλλα απ'την αλλη, απ'τη στιγμη που θα με κερασει μια καλη μου φιλη, που την παω την αλλη, που θα ειναι και αγνωστη στη φιλη μου? Εδω μιλαμε για παρεα, οχι προξενιο.
Δεν ξερω τι να σκεφτω. Στις συγκεκριμενες χρωσταω πολλα μιας και με εχουν βοηθησει σε ασχημες φασεις μου και γενικα ειμαστε σαν κολληταρια, μονο που χθες, γαμησαν εντελως την φιλια που αναπτυξαμε με κοπο. Και καταλαβα οτι ορισμενα πραγματα που λεγαμε, απλα τα λεγαμε. Απ'το ενα αυτι μπαινουν κι απ'το αλλο βγαινουν, που λεμε. Εχουμε παρεξηγηθει απειρες φορες κι ομως τα ξαναβρισκαμε. Αυτο δειχνει οτι εχουμε κατι ξεχωριστο. Αλλα μετα το χθεσινο? Τις εβλεπα και αναρωτιομουν τι να σκεφτονται. Ηταν σε φαση "νταξει ειναι φιλος μου αυτος [εγω] αλλα ειμαι με τον δικο μου τωρα" και ειμαι παραπανω απο σιγουρος οτι ο δικος τους θα σκεφτηκε αν οχι το ιδιο, τοτε κατι χειροτερο σε φαση "ποιος τον χεζει τον μαλακα που καθετε μονος του? ειμαι με την δικια μου". Αλλα μηπως δεν υπολογισε την φιλια?
Υπο αλλες συνθηκες, στα αρχιδια μου μαλλον, μιας και ξερω οτι οι περισσοτεροι λειτουργουν εγωιστικα και βαζουν τον εαυτο τους πανω απ'ολα, ποσο μαλλον οταν περιλαμβανει γκομενο/γκομενα, καλοπεραση και σεξακι αλλα με τις συγκεκριμενες τα πηρα πολυ ασχημα γιατι υποτιθεται οτι ειμαστε πολυ πιο πανω απ'τον καθε γκομενο/γκομενα. Αλλα τι να πει κανεις? Μαλλον εκανα λαθος.
Στο τελος, με την προφαση οτι δεχτηκα ενα μηνυμα που ελεγε οτι πρεπει να φυγω, ανακοινωσα πως πρεπει να φυγω, ενω στην πραγματικοτητα ημουν τσαντισμενος. Επειδη πρωτη φορα περασα μια βραδια χωρις κουβεντα, γελιο και τετοια. Και τοτε η μια φιλη μου, αρχισε να με αγκαλιαζει και να λεει διαφορα σε φαση "που χαθηκες? να κανονισουμε" κι αλλα τετοια. Εγω, ψυχραιμος, της απαντησα "δε χαθηκα εγω, εσυ φταις που χαθηκες" και προφανως το καταλαβε και με παρακινησε να την αγκαλιασω κι εγω. Και εκεινη τη στιγμη σκεφτηκα "πως της ηρθε αυτο τωρα? αφου βλεπει και ο δικος της που ειναι και ζηλιαρης και δεν την αφηνει να αγκαλιαζομαστε".  Και ξερω πολυ καλα οτι ο δικος της εκανε διαφορα χθες για να τον προσεξω και να ζηλεψω. Δε σκεφτηκε ομως οτι εγω δεν ειμαι κομπλεξικος για να βλεπω τι κανει η φιλη μου. Κοινως στα αρχιδια μου. Στη φιλη μου θα της τα ψαλλω αλλη φορα. Φτανει να βρεθουμε, αμην και ποτε. Και τοτε καποιος πρεπει να ξυπνησει.

Σε μια παλιοτερη αναρτηση μου, ειχα γραψει για την φιλια και πως εκλεισα ενα χρονο με τους συγκεκριμενους. Πλεον δεν ξερω τι να πω... Γιατι μαλλον βαζουν τους γκομενους τους πανω απ'την φιλια μας. Στη θεση τους, δε θα το εκανα για πολλους λογους. Πρωτον, η γκομενα ειναι γκομενα και ειναι πολυ δυσκολο εως απιθανο να αντικαταστησει εναν καλο μου φιλο, ειτε ειναι αγορι ειτε κοριτσι. Γιατι για μενα ο φιλος ειναι κατι ιερο, με αλληλοκατανοηση. Και καμια, στην παρουσα φαση τουλαχιστον, δεν εχει τα χαρακτηριστηκα ενος καλου φιλου. Αν τα ειχε, τοτε θα την παντρευομουν χωρις δευτερη κουβεντα. Δευτερον, ποτε μα ποτε δεν εχω κλασει φιλο μου, ειτε ειναι γνωστος ειτε κολλητος. Η μια φιλη μου, οκ, ειναι σωστη, εννοωντας αν δε βγει με τον δικο της, θα βγει μαζι μας ή και το αναποδο. Η αλλη φιλη μου ομως ειναι κλασσικη περιπτωση "εχω γκομενο τωρα και αφηστε με στην ησυχια μου". Τριτον, ειμαι γενικα τυπος που στηριζομαι στους φιλους μου, στηριζω και [θελω να] με στηριζουν. Εχω στηριξει απειρες φορες, με μικρη αναμοιβη βεβαια, αλλα θα το συνεχισω μεχρι να ερθει η μεγαλη ανταμοιβη. Γιατι ξερω οτι καποια στιγμη ολοι αυτοι που στηριξα, θα καταλαβουν το λαθος τους.

Λεπον? Ειτε πρεπει να βρω καποια για να την πασαρω στις φιλες μου σαν την δικια μου μπας και νιωσουν τιποτα απ'τις μαλακιουλες που λεγανε περι φιλιας, ειτε οντως πρεπει να βρω καποια, ειτε οντως δεν υπαρχει πραγματικη φιλια αναμεσα σε ατομα διαφορετικου φυλου...
Εδω ερωτω. Μπας και υπαρχει και το σεξακι στη μεση? Αν ηταν ετσι, τοτε γιατι το επαιζαν δυσκολες σε φαση "οχι, ειμαστε φιλοι"? Αντε, να πατε να δειτε αν ερχομαι.

26.5.10

Springbreak May 2010, Mykonos






Επειδη θαρρω πως τα πολλα λογια ειναι φτωχεια, θα τα πω περιληπτικα. Και μπορειτε να ζηλευετε οσο θελετε.
Το ξυπνημα της Παρασκευης στις 5.00 το πρωι ηταν βασανιστικο αλλα χαλαλι. Με βαπορια, αεροπλανα, κοτερα, γραμμη για Μυκονο. Προσωπικα, η Μυκονος μου αρεσει μονο τον Μαιο, που μαζευονται ολοι οι φοιτητες και βλεπεις κοσμο που γουσταρεις κι οχι wannabe διασημους και ψωνια. Μαιο μηνα λοιπον, ολος ο καλος κοσμος απ'ολες τις σχολες μαζευεται για να τα σπασει. Highlight οταν μας μοιρασαν νεσεσερ που εχει μεσα διαφορα, μαζι με ενα προφυλακτικο. Κατι λογικο αλλωστε! Καφες, φαγητο και υπνος γιατι προβλεπεται ενα ολιγον... σκληρο βραδυ! Αλλα κατα τις 3.00 ξεσπασε ενα μπουρινι που μας εκανε μουσκεμα κυριολεκτικα. Ε, τεσπα!
Σαββατο μια εβρεχε μια ειχε ηλιο, ε τεσπα! Χαλαρα πραγματα λεμε, must ο καφες στην Αιγλη μετα τη βολτα στα Ματογιαννινα και την απαραιτητη στασεις στο Soho-Soho [γιατι εχουμε κι ενα ψωνιο μεσα μας] αλλα δε μου αρεσε τιποτα. Τιποτε ψαγμενο και πρωτοτυπο ρε παιδια? 150 ευρω για ενα μπαναλ και φανταχτερο μπλουζακι? Αντε στα διαλα και αντε να κατσουμε στην Αιγλη, να ξυπνησει και λιγακι ο οργανισμος. Βραδυ το προγραμμα ειχε οπου μας βγαλει. Γιατι λειτουργουμε χωρις προγραμμα. Αλλα νταξει να μας αρεσει και το μερος που θα παμε. Μονο μελανο σημειο, τα ασφυκτικα γεματα μαγαζια, αλλα τι να γινει...
Να σημειωσω οτι ειχαμε νοικιασε 2 αυτοκινητα τα οποια τα παραλαβαμε οκ αλλα και τα 2 παρεδωσαν πνευμα πιο μετα. Συγκεκριμενα, χαλασε το κιβωτιο ταχυτητων. Μα αν ειναι δυνατον? Με φωνες, μας δωσανε τα λεφτα πισω, με καποια μικρη παρακρατηση φυσικα [5 ευρω χασαμε ο καθενας μας].
Κυριακη επιτελους ηλιος και ζεστη και γραμμη για που αλλου? Super Paradise my baby και τα μυαλα στα καγκελα. Σημειωτεον οτι καταφεραμε να νοικιασουμε αυτοκινητο, μονο ενα ομως, απο αλλη εταιρια. Φυσικα ομως ειχε μαλακια λεβιε ταχυτητων και δεν εγραφε που ειναι η πρωτη και που η οπισθεν, πραγμα που μπερδευει τον οδηγο που δεν εχει ξαναοδηγησει το συγκεκριμενο αυτοκινητο.
Ε τεσπα! Σιγουρα ολοι σας εχετε παει απο κει και δε θα θελατε να φυγετε ποτε. Απο τα ελαχιστα μερη στα οποια μπορεις να χορεψεις οσο γουσταρεις, αναμεσα σε κοσμο, χωρις να φοβασαι μηπως σε πατησει καποιος. Και σε μπουγελωνουν. Και μπουγελωνεις. Ιδρωμενα ημιγυμνα κορμια, βρεγμενα μπλουζακια και μικροσκοπικα μαγιο ειναι κατι το μαγικο στο μυαλο μας. Super Paradise, I love u.
Σε καποια φαση ενα ζευγαρακι γυρω στα 20 θελανε να κανουν σεξ και πηγανε στις ανδρικες τουαλετες, αδιαφοροντας τι θα πουν οι αλλοι. Τωρα τι να πω? Ας πηγαιναν αλλου, εκει βρηκαν να πανε? Τι ψωνια θεε μου...
Επισης ειδαμε τον Γαλατη. Διπλα απ'τον ντι τζει. Ρε ο τυπος ειναι απαλευτος. Σοβαρα τωρα.
Τριτον ειδαμε κοριτσια να μας κανουν εγκεφαλικο σεξ, απ'την μπαρα. Ελεος, ελεος και παλι ελεος. Σε καποια φαση, δεν αφηναν αγορια να ανεβουν στη μπαρα. Νταξει, εδω καλα εκαναν. Αλλιως θα χαναμε τη μπαλα. Ε, τεσπα.
Ολα αυτα δεν εχουν σημασια μιας και εκει κανενας δεν ελεγχει τις πραξεις του. Ολοι κανουν ο,τι τους κατεβει και, ω, τι πρωτοτυπο, κανω κι εγω ο,τι μου κατεβει.
Μονο στο τελος σπαστικα οταν ηθελαν τα παιδια να φυγουμε ενω ημουν στη φαση ψησιματος με καποια. Ρε ξυπνηστε! Λιγο φιλοτιμο ρε!
Το βραδυ δεν ηταν δυνατον να μην τιμησουμε το θρυλικο Guzel. Το τιμησαμε, αρκει να μην υπηρχαν και οι μαλακες πορτιεριδες και μπαρμεν, που την εχουν δει πολυ ιστορια. Πρωτον, μονο οι γκομενες περνουν πρωτες το ποτο τους. Εγω περιμενα 15 λεπτα ενω μια γκομενα που ηρθε μετα απο μενα, εξυπηρετηθηκε πρωτη. Ε, στο τελος τα πηρα, ειπα ενα "εισαι μαλακας" κι εφυγα. Δεν ξερω αν με καταλαβε με ολη αυτη τη μουσικη, αλλα χεστηκα. Δευτερον, ειχαμε κλεισει τραπεζι αλλα δε μας το εδιναν γιατι λενε οτι αργησαμε 10 λεπτα και ειμαστε λιγα ατομα. Ε λοιπον, ειμαστε λιγα ατομα γιατι εμεις ντυθηκαμε πρωτοι και ηρθαμε για να προλαβουμε την ωρα. Και ειμασταν 2 αγορια και 3 κοπελες. Δηλαδη μια χαρα αναλογια. Τι μαλακες θεε μου.
Συνεχισαμε στη μικρη Βενετια και ουτε εγω θυμαμαι ποσες κανατες κοκτειλ ηπιαμε συνολικα. Πρεπει να ηταν 10-11-12 για 7 ατομα. Και μας κερασαν και υποβρυχια, ετσι, για τον χαβαλε. Γιατι περναμε και πολυ καλα!
Δευτερα αρχισαμε με μπανακι στην Ελια, μιας και δεν ειμασταν ακομα σε φορμα για πολλα πολλα. Τελικα καταληξαμε Ψαρρου και Ν'Αmmos. Kαταπληκτικο φαγητο, εγω πηρα πεννες με φιλετακια κοτοπουλου και ασπρη σαλτσα. Τιμες αρκετα τσιμπιμενες και σερβιτοροι εντελως ηλιθιοι. Λεγαμε σε εναν "μη μας φερεις αλλο νερο γιατι δε θελουμε" και μας εφερε. Γιατι τα θελει τα λεφτα του. Βαρεθηκα τετοιο επαγγελματισμο.
Για τελευταιο βραδυ επιλεξαμε χαλαρα πραγματα, κοκτειλ και αραγμα στην προβλητα.

Highlight η λιποσαρκη Τζουλια Αλεξανδρατου, συνοδευμενη απ'τον μανατζερ της. Η κοπελια περνει τοσα πολλα ναρκωτικα και δεν ξερει τι της γινεται. Και την γαμανε χωρις να το νιωθει. Το μονο που ξερει ειναι να περνει λεφτα για να σπαει τα ρουθουνια της.

Κι επειδη εχουμε λιγο βρωμικο μυαλο και το παραδεχομαι, τραβηξα την παρακατω φωτογραφια. Κι αν με κατηγορησετε οτι εχω τετοιο μυαλο, με τη σειρα μου μπορω να κατηγορησω μερικες μερικες που αντι να φορεσουν κανονικο μαγιο, φορανε ημι-στρινγκ [πως σκατα λεγονται αυτα?] μαγιο και μας προκαλουν. Δε φταιμε εμεις αν μας βαζετε σε τετοιες σκεψεις. Να γιατι λεω οτι οι γυναικες εχουν το βρωμικο μυαλο!


Με λιγα λογια ηταν ενα αρκετα τονωτικο τριημερο. Πιο τονωτικο γινοταν, αλλα νταξει. Φταιω λιγακι κι εγω αλλα γενικα δεν ειμαι τυπος που χωνεται κατευθειαν σε κατι. Τωρα αυτο ειναι κακο, ε? Ε, τεσπα... Ελεγα πριν φυγω οτι κατι συμβαινει με τους αναδρομους Ερμηδες που ελεγαν οι φιλες μου και με εβαλαν σε σκεψεις. Σκατα! Το "καλυτερα" που λεγαμε, δεν εγινε, αντιθετα ηταν νορμαλ τα πραγματα.
Επισης, σοβαρα τωρα, λιγες ωρες πριν φυγω, σε καποια φαση ειχα ενα ασχημο προαισθημα. Δεν το παραδεχομουν ομως. Και οριστε που τελικα μου βγηκε το προαισθημα.
Και αν δεν ημουν στο τελος να φωναζω στους φιλους μου να παμε Super, η φαση θα ειχε γαμηθει γενικως. Οποτε τι να πω? Πολυ καλο τριημερο οκ, αλλα χρειαστηκε να βαλω και το χερακι μου... Και μετα καταλαβα οτι οταν χρειαστει, βαζεις το χερακι σου και ολα τζετ!
Αυτα που λετε λοιπον. Ελπιζω να ειχατε κι εσεις ενα τονωτικο τριημερακι!

ΥΓ: Απ'το Super Paradise δεν εχω φωτογραφιες. Βασικα εχω, αλλα δεν τις βαζω για να μη με πιασουν για λογοκρισια και αλλα τετοια γραφικα!

20.5.10

Supermarket trolley and recursion Mercury


Κλεβω κατι που ειπε η αγαπητη Μυρτω Κοντοβα, της στηλης "μιλα μου βρωμικα" της AV

Κατα τους κινεζους λοιπον, ο ερωτας ειναι σαν ενα καροτσακι. Καποιος ειναι μεσα και καποιος το σερνει ή εστω το σπρωχνει. Το θεμα ειναι ποιος ειναι μεσα ή καλυτερα, ποιος θα προλαβει να ειναι μεσα. Αλλα αυτο που δεν καταλαβα εγω, ειναι ποιος εχει το πανω χερι. Αυτος που ειναι μεσα, κοινως δινει οδηγιες στον αλλον "πηγαινε εκει, πηγαινε δωθε", ή αυτος που σερνει, κοινως αυτος αποφασιζει που θα οδηγησει το καροτσι?
Καλυτερα, λεγω εγω, να εχετε και οι δυο απο ενα καροτσι για να βαζετε μεσα τα σπουπιδια που θα βρειτε στο [κοινο] σας δρομο. Αν υποθεσουμε οτι ο ενας βαζει συνεχεια σκουπιδια, γινεται αργος, εξαιτιας του βαρους του καροτσιου, ενω ο αλλος δε βαζει σκουπιδια, με αποτελεσμα να ειναι ελαφρυς, αρα και γρηγορος. Αρα μπορει να ξεφυγει και να προσπερασει τον αλλον. Θα το κανει ή οχι?

Και κατι ακομα...
Η προηγουμενη εβδομαδα ηταν χαλια για μενα. Για τους περισσοτερους εφταιγε ο αναδρομος Ερμης, την ωρα που εγω τον διαολοστελνα [τον Ερμη]. Αυτη η βδομαδα ειναι λιγο καλυτερη, μιας και δεν προσεξα κατηφορο στη διαθεση μου. Αντιθετα, χαιρομουν τις βολτες μου. Εν τω μεταξυ, μια φιλη μου λεει οτι ο Ερμης μπηκε ξανα στην ευθεια του, που σημαινει οτι δεν υπαρχει αναδρομος πλεον. Την αλλη βδομαδα δηλαδη τι θα εχουμε? Μπαμ μπαμ μπαμ και σκασανε? To ολο σκηνικο παντως δε το γουσταρω. Θα προτιμουσα να μην ξερω ποτε ειναι αναδρομος ο ταδε ποτε μπηκε ευθεια ο δεινα, προτιμω να τα αφηνω στη τυχη ή εστω να αφηνω την τυχη στα χερια μου. Ενω τωρα κατι με τρωει στο πισω μερος του κεφαλιου μου... Σκατα! Και μπαι δε γουει, ποτε ξεκιναει δηλαδη η βδομαδα? Τη Δευτερα? Αφου αυριο παω Μυκονο! Προβλεπω [αρκετα] συναρπαστικο γουηκεντ κι ας μην με πανε τα προγνωστικα... [παλι σκατα!]

12 hours to go...

18.5.10

Τα ετερωνυμα ελκονται


Τα ετερωνυμα ελκονται και τα ομοια απωθουνται.

Ειχα μια κουβεντα με μια φιλη μου η οποια χωρισε προσφατα.
Καταληξαμε οτι ελκυομαστε απ'τους ανομοιους ανθρωπους για σχεση και ελκυομαστε απ'τους ομοιους ανθρωπους για φιλια. Αυτο μαλλον το ξεραμε. Αλλα γιατι? Το γιατι ψαχναμε να βρουμε.
Οταν ψαχνουμε εναν φιλο, ψαχνουμε ενα ατομο με κατανοηση, να μας νοιωθει, να μας συμπαραστεκεται στις δυσκολες στιγμες, γιατι μπορει να μπει στη θεση μας, να μας ανεβαζει το ηθικο, παλι γιατι μπορει και αλλα πολλα, πολυ απλα γιατι μπορει!
Οταν ψαχνουμε μια σχεση, ψαχνουμε ενα ατομο διαφορετικο απο εμας, να ειναι λιγο "κακος" σαν χαρακτηρας, να μας ψιλοκλανει αλλα τελικα ενδιδουμε, πολυ απλα γιατι μπορει!

Ε ρε, τι διαολο? Τοσο πουτανας γιοι εχουμε γινει ωστε να ελκυομαστε απ'τον κακο τυπο?
Φτασαμε σε τετοιο σημειο προστυχιας ωστε να ερωτευομαστε το αλανι, το ρεμαλι, το τυπακι με το τατουαζ και το σκουλαρικι, γιατι κανουν πολυ καλο κρεβατι. 'Η εστω, επειδη ο αλλος φαινεται αλανι, ρεμαλι, τυπακι, δινει την εντυπωση στον αλλον οτι ειναι κακος και στο κρεβατι. Δηλαδη θελουμε τον γαμικουλα που τις εχει ολες στα ωπα ωπα ή την σκυλα που τους εχει ολους για την πλακα της. Θελουμε αυτον που γουσταρει να μας βλεπει στα γονατα να τον παρακαλαμε. Αυτον που γουσταρει την παρτη του και μονο. Αλλα ο αλλος ξεχναει το βασικοτερο. Σαν χαρακτηρας ειναι γαμισε τα. Εσωτερικο μπουρδελο απο μονος του ειναι ετσι κι αλλιως.
Υπαρχουν κι εξαιρεσεις, δε λεω, αλλα τουλαχιστον οι εξαιρεσεις εχουν βρει τη χρυση τομη. Το παιζουν κακα παιδια με μαεστρια, ριχνουν τον αλλον και μετα γινονται "το καλο παιδι". Γιατι κατα βαθος ειναι καλα παιδια. 'Η τουλαχιστον αυτοι πραττουν πρωτα με το συνειδητο και μετα με το υποσεινηδητο.
Εδω να κανω μια μικρη παρενθεση. Δηλαδη ο αλλος που φαινεται [και ειναι] αθωος και καλο παιδι, ειναι και σκαρπας στο κρεβατι? Ετσι νομιζετε! Πρωτα απ'ολα δε μπορεις να ξερεις απο πριν ποιος ειναι καλος στο κρεβατι. Εχει τυχει να γνωρισω κοπελα που ενω ηταν ντοπαλη και τα σχετικα, στο κρεβατι ηταν εντελως σκυλα. Και το αναποδο, δηλαδη εχω γνωρισει κοπελα που ενω εδειχνε σκυλα, οτι εχει παει με πολλους και τα σχετικα και κατεληξε με μενα "γιατι θελω κατι το διαφορετικο" και στο τελος αποδειχθηκε ξενερωτη.

Κι ετσι καταληξαμε με τη φιλη μου οτι χωρος για καλα παιδια δεν υπαρχει. Πρεπει να αλλαξουμε λιγακι, χωρις βεβαια να ξεφυγουμε απ'το εγω μας, μπας και μας προσεξουν ή εστω προσεξουν τον κακο ευατο μας και το ποσο σεξυ ειναι. Κι ερωτω, τελικα ποσο χρησιμο ειναι αυτο? Μιας και αυτο που μου τη σπαει περισσοτερο απ'ολα, ειναι ο τυπος που δεν ειναι καν ο εαυτος του. Αντιθετα θα γουσταρω τον τυπο που ειναι αυτος που ειναι.

Μετα απο αναλυσεις, καταληξαμε σε ενα μεγαλοπρεπεστατο συμπερασμα. Εχουμε γινει τοσο μαλθακοι στην πιεση της πολης, που δεν εχουμε χρονο για να ονειρευτουμε, κλεινομαστε στον εαυτο μας και τελος πνιγουμε τον ρομαντισμο που εχουμε μεσα μας. Αληθεια, ποσοι εχουν πλεον χρονο να ονειρευτουν ενα ρομαντικο περιπατο στην παραλια το ηλιοβασιλεμα και να το πραττουν?
Οι περισσοτεροι, αν οχι ολοι, εχουν ρομαντισμο απλα δεν τον δειχνουν οπως πρεπει. Και δεν ειναι απαραιτητο να χεις στο μυαλο σου το σεξ. Ενα απλο τριανταφυλλο ή ενα ομορφο ποιημα να προσφερεις σε μια κοπελα που γουσταρεις και θα το εκτιμησει και με το παραπανω.
Εδω εχω εναν κηπο με ολοφρεσκα μεθυστικα τριανταφυλλα και δεν εχω σε ποια να τα προσφερω! Χαχαχαχα
Εκτος απ'ολα αυτα ομως, βρισκω πως οι σημερινοι νεοι, δεν ξερουν τι θελουν. Ε, τι σκατα? Να πατε στο διαολο. Λενε πως η σημερινη γενια ειναι πιο πιο γαμικουλες απ'τους παλιοτερους αλλα εγω νομιζω πως οι προηγουμενη γενια ηταν η πιο γαμαουα. Sex, drugs and rock'n'roll ή εστω λουλουδακια παντου και μαυρα συννεφακια παντου. Τοτε υπηρχε και το παιχνιδι πριν το σεξ, τωρα υπαρχει μονο το ωμο σεξ.

Λοιπον, επειδη αρκετα σας τα επριξα σημερα, βγειτε εξω με ρομαντικη διαθεση και θα δειτε ποσο πιο ρομαντικος ειναι ο κοσμος!
Peace & love [τo rocknrolla for real \m/ το αφηνω για αργοτερα...!]

YΓ: Μη σας μπερδευει η φωτογραφια. Μπορει να δειχνει το "κακο παιδι" αλλα η πραγματικοτητα βρισκεται αλλου... Γι'αυτο και μη μενετε στην πρωτη εντυπωση!

17.5.10

A [mini] love story


Αυτος μολις κατεβηκε απ'το τρενο και βλεπει μια γυναικεια φιγουρα να στεκεται πιο περα, λες και περιμενει κατι.
Αυτος φορουσε σκισμενο πετροπλυμενο τζιν με καρο πουκαμισο κι αυτη τζιν σορτσακι με λευκο μπλουζακι που πεφτει στον ωμο, με αποτελεσμα να φαινεται η ροζ τιραντα του σουτιεν της.
Αυτος την βλεπει να τρεχει κοντα του με ενα γλυκο χαμογελο κι ενα βλεμα αθωοτητας και πονηριας μαζι. Και της χαμογελαει με χαρα.
Αυτος την αγκαλιαζει ζεστα, με το ενα του χερι γυρω απ'τη μεση της και με το αλλο της χαιδευει τα ξανθα μακρια και κυμματιστα μαλλια της. Αυτη, με τα χερια γυρω απ'το λαιμο του, τον φιλαει απαλα λιγο πιο κατω απ'το δεξι του αυτι, αφηνοντας του μια γλυκια ανατριχιαστικη αισθηση.
Αυτος τραβαει προς τα πισω το προσωπο του, την κοιταει στα γεματα και οικεια καστανα ματια της κι αυτη ανταποκρινεται. Κι αυτη μετα κοιταει το μισανοιχτο στομα του, με χαμογελο.
Αυτος, ανταποκρινομενος, κοιταει το στομα της και ακουμπαει απαλα τα χειλη του πανω στα δικα της, με το χερι να χαιδευει αυτη τη φορα το μαγουλο της. Αυτη χαιδευει και με τα δυο της χερια τα μελαχρινα μαλλια του.
Τελος, αυτος την φιλαει παθιασμενα, κρατωντας την σφιχτα στην αγκαλια του κι αυτη πιεζει το κεφαλι του προς το δικο της. Η γλωσσα της μπερδευεται με τη γλωσσα του και μια ζεστασια ποτιζει τα κορμια τους.

Θα σε θυμαμαι για αυτην τη σκηνη κι ας μην υπαρχεις πλεον στη ζωη μου. Γιατι ηταν μοναδικη στιγμη. Γιατι ηταν μια στιγμη οπου ο χρονος σταματησε να τρεχει. Γιατι ηταν μια στιγμη που εκανε ολες τις αλλες στιγμες να φαινονται γελοιες μπροστα της.

Προς ολους τους ρομαντικους, εδω υπαρχει και το καταλληλο τραγουδι



Τελος, για να σπασουμε και λιγη πλακα:

Δε λενε να σταματησουν.
Δε λενε να σταματησουν.
Δε λενε να σταματησουν.
Δε λενε να σταματησουν.
Δε λενε να σταματησουν.
Δε λενε να σταματησουν.
Δε λενε να σταματησουν.

Θελετε να σταματησουν? Εχουμε και δουλειες παρακαλω!

16.5.10

Weird dreams vol.2


Ονειρευτηκα οτι καθε φορα που φιλοξενω φιλους μου στην πανεμορφη Αμοργο, βρισκονται και οι γονεις μου εκει. Οι γονεις μου? Σοβαρα μιλας? Ρε δεν παμε καλα... Ποιος λογικος ανθρωπος θελει τους γονεις του αναμεσα στις βρωμοδουλειες του? Ειναι καλοκαιρι, κανεις διακοπες παρεα με τους φιλους σου, εχετε και κανα 2-3 γκομενακια στην παρεα και γενικα η φαση ειναι λιγο το ουζακι, λιγο η θαλασσα, λιγο τα λιγοτερα ρουχα, λιγο και η καλοπεραση βρε παιδι μου. Και τσουπ οι γονεις σου στο διπλα δωματιο. Αν ειναι δυνατον δηλαδη.
Μπας και αρχισω να λεω στη μανα μου ολες τις πικαντικες λεπτομεριες, μπας και ηρεμησω κι εγω απ'τη φοβια μου μηπως με αποκληρωσουν? Θαρρω πως μετα απ'αυτο δε θα τολμησουν να με ξαναρωτησουν για τις σεξουαλικες δραστηριοτητες μου...

Και μετα ξυπνησα εντελως τρομαγμενος και η ωρα ηταν 3 το μεσημερι. Ωρες ωρες δεν καταλαβαινω γιατι ονειρευομαι τις φοβιες μου αλλα οσο να ναι...

Αφου ξεπερασα το πρωτο ψυχολογικο σοκ, ηπια το καφεδακι μου και καρφι για την εκθεση Art Athina. Περισσοτερα στο αλλο μου μπλογκ!

Και μιας και αναφερα την Αμοργο, θυμηθηκα την παραπανω φωτογραφια μου. Ειναι το περιφημο ναυαγιο στην Κατω Μερια. Την εψαχνα οταν δημοσιευσα το προηγουμενο αρθρο μου αλλα δεν την εβρισκα... Την βρηκα τελικα σε εναν ξεχασμενο εξωτερικο σκληρο μου. Ελεος!

13.5.10

Καλο ταξιδι


 Αν υπαρχουν παρα πολλα λιμανια για να αραξεις, τοτε εμεις γιατι ξεμενουμε στο λιμανι της αγονης γραμμης? Περιμενουμε καποιον να μας μαζεψει ή μηπως να προσπαθησουμε να φτιαξουμε ενα αυτοσχεδιο πλεουμενο? Μηπως φοβομαστε να το φτιαξουμε για να σαλπαρουμε? Γιατι δε ξερουμε τι μας περιμενει στο πελαγος?
Μηπως να περιμενουμε το βαπορι που μας παρατησε να επιστρεψει και μας μαζεψει? Αν εχει καποιο προκαθορισμενο δρομολογιο, τοτε δυσκολο.
Το συγκεκριμενο βαπορι δυσκολα θα επιστρεψει. Γιατι σαλπαρε ηδη για νεους οριζοντες και οι νεοι οριζοντες ειναι γεματοι νεες προκλησεις.
Το μονο που μενει... Ειναι να ευχηθουμε καλο ταξιδι σε τουτο το βαπορι. Κι οπου του βγαλει η ροτα. Ωρα καλη στην πρυμνη του και δυστυχως για εμας, δυσκολα θα ξανακοιταξει πισω.
Και να σαλπαρουμε κι εμεις και να αναζητησουμε αλλα βαπορια. Καλυτερα να σαλπαρουμε εμεις παρα να περιμενουμε βαπορια.  Και ισως ξαναπεσουμε στο βαπορι που μας ξεχασε. Η αναζητηση δεν εχει ορια, οπως το πελαγος δεν εχει ορια. Σφαιρικος δεν ειναι αλλωστε ο κοσμος?

Καλο σου ταξιδι λοιπον αγαπημενο μου βαπορι. Δε προλαβα να σου πω πως ησουν το πιο γερο σκαρι αλλα σου ευχομαι να βρεις συντομα λιμανι για να ξεκουραστεις. Κι εγω θα σαλπαρω για νεους οριζοντες χωρις να ξερω τι υπαρχει εκει εξω. Θα αναζητω ενα ακομα πιο γερο σκαρι για να με κουβαλησει σε τρικυμιες και τυφωνες και θα κανω τα παντα για να μη ξεθωριασει απ'τη δυναμη των κυμματων...
Κι εσυ, αγαπημενο μου βαπορι, μη ξαναγυρισεις να με μαζεψεις. Θα χω φυγει ηδη. Μπορεις να με αναζητησεις αλλα μη περιμενεις να ξανανεβω στο καταστρωμα σου ετσι απλα. Πρεπει να θυμηθεις τα παντα στο ταξιδι μας και να προσπαθησεις να ανοιξεις την μπουκαροπορτα σου καταμεσις της τρικυμιας...

Οπως ελεγε και ενας καπετανιος καποτε, "η θαλασσα ειναι η μανα μου, το βαπορι η ερωμενη μου, το λιμανι το κρεβατι μου και ο πατος του βυθου το νεκροκρεβατο μου..."

12.5.10

Τhessaloniki, I love u


To Σαββατοκυριακο που μας περασε, για μια ακομη φορα βρεθηκα στην αγαπημενη μου Σαλονικη. Η αφορμη αυτη τη φορα, ηταν η 2η εκθεση κωφων καλλιτεχνων. Τα παιδια ειχαν ανεβει απο την Πεμπτη αλλα εγω ανεβηκα Παρασκευη. Αφου εκλεισα και το πακετο, ολα ομορφα. Απλα και ομορφα!
Αφιξη Παρασκευη απογευμα, καρφι για καφεδακι για μια τονωτικη δοση Σαλονικιου αερα. Καφες, φαγητο και βολτα με μια φιλη μου απο εκει πανω. Ειπα οτι εχω αρκετους φιλους εκει πανω? Ε, λοιπον, δεν τους ειδα ολους αλλα οσο να ναι!


Για μια ακομη φορα απολαυσα τη βραδυνη βολτα στην παραλια, με το μαγευτικο αερακι που σας ελεγα δεν το εχει πουθενα αλλου. Κοσμος πολυς, αλλοι στην προβλητα και αλλοι στον Λευκο, με μια μπυρα παραμασχαλα και κοσμος που βολταρει αστειευομενος με την παρεα του. Μα, γιατι να μην τα εχουμε κι αυτα στην Αθηνα? Μονο στον Φλοισβο συναντας κατι αλλα και παλι... Εκει πανω ειναι διαφορετικα! Εκει, ο χρονος κυλαει αργα... Και αυριο μερα ειναι που λεμε!

Σαββατο και παλι βολτες πανω-κατω στην Αριστοτελους, καφες, παλι βολτα, παλι καφες στην ταρατσα του Ηλεκτρα Παλας. Πρωτη φορα ανεβηκα εκει πανω και κατενθουσιαστηκα. Σοβαρα τωρα, ειδα με αλλο ματι την Θεσσαλονικη. Ειδα κατι που δεν ειχα ξαναδει. Ειναι πιο μικρη απ'οσο φανταζομουν. Εβλεπα μεχρι το Πανοραμα και Χορτιατη και θυμηθηκα αναφορες γνωστων μου που ελεγαν για χιονια και κατεβαιναν με τις σανιδες τους μεχρι να τελειωσει το χιονι! Αχ...

Σαββατο βραδυ, τα εκγαινια της εκθεσης, με παρτυ. Το μερος? Φυσικα και το Art House, οπως και περσυ, που εγινε στο Art House της Αθηνας. [Btw, γιατι εκλεισε το εδω μαγαζι? Ακομα απορω...] Οι φιλοι μου, ο Θανος και η Ιουλια ηταν μερικοι απο τους καλλιτεχνες, ως φωτογραφοι. Μια αλλη κοπελα, η Κιρα, ως ζωγραφος. Μαλιστα, εφερε μερικους φανταστικους πινακες. Δειτε και το μπλογκ της.




Οσοι βρισκεστε στη Θεσσαλονικη, επισκεφτειτε την, πραγματικα αξιζει, τα εκθεματα καλλιστα συναγωνιζονται εκεινα των μεγαλων καλλιτεχνων. Στο Art House, καθημερινα απο τις 8 το βραδυ, μεχρι 21 Μαιου. Τα εκθεματα πωλουνται σε ιδιαιτερα χαμηλες τιμες, για οποιον θελει να αγορασει καποιο απ'αυτα.

Κυριακη πεσαμε πανω σε ποδηλατοπορεια. Απο Εγνατια μεχρι Λιμανι και απο κει μεχρι Καλαμαρια, μεσω παραλιας.


Μετα, παλι καφεδακι, παλι βολτες και εφτασε η ωρα να προλαβω το τρενο, για επιστροφη στην πραγματικοτητα. Ενταξει, ηταν ενα ταξιδακι-αστραπη αλλα απ'το τιποτα κατι ηταν κι αυτο! Μονο στον σταθμο Θεσσαλονικης ειδα κατι που μου την ψιλοεδωσε. Ζευγαρακια αποχαιρετουν ο ενας τον αλλον σε πολυ προσωπικες στιγμες... Οκ, υπο αλλες συνθηκες δε θα σημαινε τιποτα αλλα ειδικα σε αυτον τον σταθμο, στην ιδια πλατφορμα, ειχε γινει κατι αλλο... Σημαδι μηπως? Καρμικο μηπως? Μπα, δε θελω να πιστευω σε αυτα. Απλα ωρες ωρες το υποσυνειδητο μου κανει κατι συνειρμους. Αμαν πια! Και στο ταξιδι της επιστροφης απλα προσπαθουσα να σκεφτω το ποσο ομορφο ηταν το διημερο και οχι σκεψεις που συνδιαστηκαν με τα ζευγαρακια... Αν ταξιδευα με καποιον αλλον θα ηταν πολυ καλυτερα αλλα δε γινονται ολα!
Αλλο ενα τονωτικο διημερο περασε. Παμε τωρα για αλλα τονωτικα Σαββατοκυριακα! Αμε!

Οι φωτογραφιες ειναι του Θανου και της Ιουλιας, ευγενικη χορηγια στο μπλογκ μου!

One year ago


Σαν σημερα, πριν ενα χρονο, ξεκινησα τουτο δω το μπλογκ. Το ξεκινησα για χαβαλε. Ηθελα ενα μπλογκ στο οποιο να γραφω πραγματα για τα οποια αξιζει να ζουμε σε τουτο δω το ματαιο κοσμο.
Αρχικα δικα μου πραγματα, με πρωτο και καλυτερο το αγαπημενο μου χομπυ, το σνοουμπορντ. Το πρωτο μου αρθρο αφορα το σνοουμπορντ. Εψαχνα τιτλο για το μπλογκ και μου ηρθε στο μυαλο κατι που μου ειχε πει παλια ενας καλος μου φιλος, "η ζωη ειναι μικρη αλλα μια στιγμη σου μπορει να γινει μεγαλη". Επισης σκεφτηκα και ενα απ'τα αγαπημενα μου μοτο, το "too fast to live, too young to die". Κι εγενετω "small life, big times".
Στους επομενους μηνες, ψιλοεγκατελειψα την ιδεα αλλα καποια στιγμη ηρθε και μια ασχημη φαση και αποφασισα να γραφω περισσοτερα, παντα μεσα στην κεντρικη ιδεα του μπλογκ.
Και φυσικα το γραψιμο για μενα ηταν μια μορφη ξεσπασματος στις σκεψεις μου που ολοενα και με βαραιναν. Μεχρι στιγμης νιωθω οτι μου εφυγε ενα μερος του βαρους αλλα υπαρχει δρομος ακομη μεχρι τον τερματικο σταθμο, την Ευτυχια. Αυτος δεν ειναι αλλωστε ο σκοπος της ζωης? Ειμαι πεπεισμενος οτι η Ευτυχια ερχεται και τιποτα δε θα τη χαλασει.
Απο εκεινη την φαση μεχρι σημερα, αρκετα πραγματα εχουν αλλαξει κι αυτο χαρη σε εσας, τους αναγνωστες. Γιατι χωρις εσας, δε θα ειχα τα ψυχικα αποθεματα που εχω τωρα. Περα απο τους καλους μου φιλους, την Α, την Δ, την Ι και τον Θ, εχω κι εσας που αρκετες φορες με βοηθατε μεσα απ'τα σχολια σας, μπας και δωσω καμια σφαλιαρα στον ευατο μου και ανοιξω περισσοτερο τα ματια μου. Γιατι στις μερες μας, χωρις σφαλιαρες και χωρις καποιον να σου λεει σκληρα λογια [με την καλη εννοια παντα], τοτε δεν πας πουθενα.
Φυσικα και δεν ισχυει παντα αυτο που λεω αλλα στην παρουσα φαση ετσι πιστευω.
Θαρρω οτι εκτος απ'τις σφαλιαρες που πηρα, εδωσα και μερικες, εμμεσως παντα και μεχρι ενος σημειου.
Εκτος απο σας τους αναγνωστες, εγινα κι εγω αναγνωστης σε αρκετα μπλογκς, ορισμενα απ'τα οποια ειναι πολυ χρησιμα σε μενα, μη πω οτι κι αυτα με τη σειρα τους μου δινουν "σφαλιαρες".

Σας ευχαριστω πολυ που με διαβαζετε, με ανεχεστε και μου αφηνετε τα σχολια σας! Και χρονια μου πολλα!

ΥΓ: Ενα κερασματακι δε θα ηταν ασχημη ιδεα, ε?

10.5.10

People always leave


Οι παραπανω φωτογραφιες μου θυμησαν ακριβως αυτο. Ή μαλλον αυτο σκεφτομουν εκεινη την ωρα. Οι ανθρωποι παντα φευγουν. Απ'τον γνωστο σου και τον φιλο σου μεχρι τον κολλητο σου ή και τον ερωτα της ζωης σου. Ολοι αυτοι, αργα ή γρηγορα, φευγουν.



Στο χερι σου ειναι αν θα κανουν μια σταση στη ζωη σου. Μπορει να ειναι μικρη, μπορει και μεγαλη. Εως και πολυ μεγαλη. Οπως και με τα τρενα. Ερχονται και φευγουν. Αλλα συναντιουνται στις στασεις. Και στο τερμα παρακαλω αποβιβαστειτε ολοι.

IC 54 Αθηνα-Θεσσαλονικη, 8/5/2010

ΥΓ: Τις 2 πρωτες φωτογραφιες τις τραβηξα βιαστικα χωρις καταλληλες ρυθμισεις και γι'αυτο δεν ειναι και πολυ ομορφες :/

5.5.10

Roads


Να τα ξαναφτιαχνεις με τον/την πρωην ή να προχωρας μπροστα?
Εγω διαλεγω το δευτερο. Κι ας τον/την αγαπουσες.
Γιατι η ζωη ειναι μια ευθεια χωρις δυνατοτητα οπισθοχωρισης.

Κι αφου ειπα τη θεση μου, ας τα χωσω τωρα και λιγακι.
Ρε ξεκολλατε απο τα πλοκαμια μιας σχεσης που τελειωσε και δειτε ευθεια. Ουτε δεξια ουτε αριστερα. Μονο ευθεια. Αναρωτιεμαι τι σκεφτονται μερικοι που μενουν σε κατι τελειωμενο. Ή μηπως οχι? 'Η μηπως φοβουνται να κοιταξουν ευθεια? 'Η μηπως φοβουνται να ανοιξουν τα ματια της ψυχης τους? Ξεκολλατε κι απ'τον φοβο λοιπον.

Βαλε ο,τι αλλο θελεις [κοινως αυτο που θελεις] στον δρομο κι ακολουθησε το. Αν το φτασεις και προχωρας πλαι του, τοτε ειναι δικο σου. Αν το προσπερασεις, το προσπερασες. Στην τελικη, εσυ προχωρας προς το τελος, οχι ο αλλος.

Big times in small life ρε γαμωτοοοοοοοο.

ΥΓ: Μια μερα στο παρκο τι σχεση μπορει να εχει με τα απο πανω? Κι ομως! Δειτε ΕΔΩ

3.5.10

Τhe Big Bang Theory


Kαμια σχεση με την τηλεοπτικη σειρα.
Πολλα εχουμε ακουσει και πει για το μεγαλο μπαμ. Τελικα τι μπαμ θελουμε? Ενα μπαμ που θα σου αλλαξει τη ζωη ή τελικα ενα απλο μπαμ που αρκει για να περασεις καλα και να το θυμασαι, αρκει?
Το Σαββατο βραδυ γυρισα σπιτι, μεχρι που θυμηθηκα οτι εχει γεννεθλια ενας φιλος μου. Η ωρα ηταν [πολυ] περασμενες μεσανυχτα. Αλλα μου απανταει "ελα γκαζι, ΤΩΡΑ". Αρχικα σκεφτομαι που να βγαινω τετοια ωρα που εκλεισε και το μετρο αλλα τελικα, ως αλλος Κεντερης, βρεθηκα στο γκαζι. Εκει που βρισκομουν στο ναδιρ της διαθεσης μου, βρεθηκα στο ζενιθ. Και πραγματι περασα πολυ ωραια. Καλυτερα μπορουσε να παει αλλα ας μην παραπονιεμαι.
Κορυφαια στιγμη: Οταν προσπαθουσα να πεισω τον εορταζοντα να με κερασει και τριτη μπυρα αλλα μαλλον ηταν τυφλα για να πειστει! Τελικα την πηρα μονος μου. Και την τεταρτη και την πεμπτη. Λιγο φιλοτιμο ρε παιδια που πηγε?!?
Ε, τεσπα!
Και σκεφτομαι οτι τετοια πραγματα ειναι ικανα να σου αλλαξουν τη διαθεση σε χρονο dt. Απ'το πουθενα, κανεις κατι. Απο κει που νομιζες οτι θα βαριοσουν, βρεθηκες να τα πινεις και να τα σπας. Παρεα με καφρους, σε ενα μερος που παει να γινει το νεο μου στεκι. Κι αυτο ειναι ενα μπαμ.
Αλλοι, ισως να βιωνουν αρκετα συχνα τετοιες καταστασεις, εγω ομως δεν τις βιωνω. Ειναι εντελως σπανιο να μου λενε σε απιστευτη ωρα να βρεθω καπου, ενω εγω ειμαι ετοιμος να αφεθω στα [παραξενα] ονειρα μου.
Τετοια μικρα μπαμ θελω. Και το μεγαλο μπαμ θα ερθει, αργα ή γρηγορα, θελει δε θελει. Οπως οταν ενας τεραστιος κομμητης παει να πεσει στη Γη. Αρχικα πεφτουν μικροτερα κομματια του και μετα πεφτει και το μεγαλο μια και καλη. Και τα παντα αλλαζουν. Απλα στην περιπτωση μας, θα αλλαξουν στο "καλυτερα δε γινεται"! :D
Τελος, θα παραθεσω εδω κατι που το γνωριζουν τα λοκαλια του στεκιου. Yeahh boy!

ΥΓ: Δεν ελειψαν και οι μικρες αμηχανες στιγμες αλλα ακομα κι αυτες οι στιγμες ειναι ευχαριστες για το τι επεται στη συνεχεια...! Οπως και οι στιγμες να με βλεπουν οι αλλοι εμβρονητοι και να αναρωτιουνται, με την καλη εννοια βεβαιως, "πως στο καλο βρεθηκε αυτος εδω?"!

ΥΓ2: Καλη σας εβδομαδα!

1.5.10

Home Garden

Καλο μηνα και καλη πρωτομαγια. Εδω που τα λεμε, η φετινη πρωτομαγια ειναι περισσοτερο απεργια και λιγοτερο αργια αλλα τεσπα. Στο θεμα μας.
Η Αθηνα εχει πολυ τσιμεντο. Μοναχα οι μικροι αλλα ομορφοι κηποι καποιων σπιτιων απομενουν για να χρωματιζουν το γκρι, εκτος βεβαιως απο τα μεγαλα παρκα [ενας Θεος να τα κανει μεγαλα δηλαδη]. Κι αφου θα περασω το διημερο εδω, ας δειξω κατιτις απο πρασινο.







Aν δειτε αυτον τον κηπο, περαστε το κατωφλι, κερναω καφε ή και κρασακι! Μαλλον ειμαστε τυχεροι που εχουμε τετοιον κηπο. Θυμαμαι καποια δεντρα οταν τα φυτεψαμε ηταν τοσο δα και τωρα εχουν υψος 2 οροφων. Και χαιρομαι!
Μονο να μην εχεζαν και τα αδεσποτα γατια...