8.4.11

Απόλυτο κενό


Βγήκε στην βεράντα, κάθισε αναπαυτικά στην ξύλινη πολυθρόνα του, αφήνοντας το μπουκάλι με ρούμι στο τραπέζι δίπλα του και άναψε τσιγάρο. Εκείνη τη μέρα επικρατούσε ησυχία και το μόνο που ακουγόταν ήταν το δροσερό αεράκι. Ο ουρανός ήταν κατάμαυρος και αναρωτήθηκε που πήγαν τα άστρα. Τραβώντας την πρώτη τζούρα, κοίταξε το απόλυτο κενό του ουρανού και σκέφτηκε ακριβώς αυτό, ότι η κοινωνία μας είναι ένα απόλυτο κενό. Φύσηξε τον καπνό της τζούρας στον κενό ουρανό και σκέφτηκε ότι δεν είναι και τόση κενή η κοινωνία τελικά. Αλλά ο καπνός διαλύθηκε, όπως διαλυόμαστε κι εμείς σε μια κενή κοινωνία...
Ναι, έτσι είναι, διαλυόμαστε μπροστά στα πάντα. Είμαστε τόσο ευάλωτοι στα πάντα.
Μετά, ήπιε μια γουλιά απ'το ρούμι του, η γουλιές έγιναν δυο και τρεις, μέχρι που το τελείωσε και κοίταξε το μπουκάλι. Ήταν κενό, όπως ο κόσμος του και του ήρθε η φαεινή ιδέα να γεμίσει το μπουκάλι με τον καπνό που θα φύσαγε. Το γέμισε, το έκλεισε και το πέταξε όσο πιο μακριά γίνεται. Το μπουκάλι όμως αντί να πέσει, έφυγε για ένα ταξίδι στον ουρανό, όπως τα μπουκάλια που έριχναν στη θάλασσα ή όπως τα μπαλόνια με ήλιο, μέχρι να καταλήξει κάπου. Και κατέληξε στα χέρια κάποιου, στην προκείμενη περίπτωση στα χέρια κάποιας, που το άνοιξε και διάβασε το περιεχόμενο του. Και τότε κάτι έγινε, κοίταξαν τον ουρανό και οι δυο αυτοί άνθρωποι κατάλαβαν ότι δε βρίσκονται μόνοι τους σε τούτη τη κενή κοινωνία... Κι ένα χαμόγελο ευτυχίας έλαμψε στα πρόσωπά τους.
Ναι, μπορεί να διαλυόμαστε σε τούτη τη κενή κοινωνία αλλά τελικά δεν είμαστε μόνοι μας...
Ή μήπως παραείμαι αισιόδοξος? Δε λένε ότι μόνος σου γεννιέσαι, μόνος σου πεθαίνεις? Ίσως, αλλά εγώ θέλω να πιστεύω ότι σε τούτο το κενό, κάπου υπάρχει κάποιος που θα μας κάνει να μη νιώθουμε κενοί.

7 σχόλια:

DaisyCrazy είπε...

κι αν γεννιόμαστε μόνοι, κι αν πεθαίνουμε μόνοι αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να'μαστε μόνοι και στο ενδιάμεσο! :)
δεν είσαι υπεραισιόδοξος αλλά κανονικά αισιόδοξος!
καλημέρα!

Livingathens είπε...

Ερχόμαστε απο μία σκοτεινή άβυσσο. Καταλήγουμε σε μία σκοτεινή άβυσσο. Το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Ευθύς ως γεννηθούμε, αρχίζει και η επιστροφή, ταυτόχρονα το ξεκίνημα και ο γυρισμός. Κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι' αυτό πολλοί διαλάλησαν. Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία.

Νίκος Καζαντζάκης

Πριγκιπέσσα είπε...

πολύ όμορφη ανάρτηση :) κι επειδή είμαι κι εγώ αισιόδοξη θα συμφωνήσω!! άσε που τι, κι αν ερχομαστε κ φεύγουμε μονοι?? στο ενδιάμεσο γτ το ίδιο?!? αν κ πάλι, δεν ερχεσαι μόνος-καποιος σε φέρνει ;)
επισης, πιστεύω πως όντως υπάρχει καποιος για ολους ωστε να μην ειμαστε μονοι..και δε μιλάω απαραίτητα για ερωτικό σύντροφο !!

panos srpk είπε...

Daisy Crazy
Kανονικά αισιόδοξος? Χμμμ... Καλώς τότε!
Καλησπέρα

panos srpk είπε...

Λεφτέρη
Που το ξέθαψες? Πολύ όμορφο.

panos srpk είπε...

Πριγκιπέσσα
Η ζωή μας κάνει περίεργα παιχνίδια αλλά κι εγώ θέλω να το πιστεύω, ότι στην τελική δεν είμαστε μόνοι μας σε τούτο το ταξίδι. Και στην ανάρτηση μπορεί να μίλησα για ερωτικό σύντροφο, αλλά γενικότερα ο σύντροφος μπορεί να είναι ο,τιδήποτε τελοσπάντων.

Πριγκιπέσσα είπε...

δεν νομίζω πως έχω να προσθέσω κάτι! (:
καλό σου απόγευμα!