Εβδομάδα πάθων

Υπάρχουν φορές που ερχόμαστε αντιμέτωποι με κρυφά πάθη του παρελθόντος. Πάθη κρυφά που πέρασαν για τους τάδε λόγους. Πάθη απ'το δημοτικό, το γυμνάσιο, το λύκειο. Κι όμως εκείνα τα καταραμένα πάθη επιστρέφουν κάποια στιγμή για να σου θυμίσουν ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει. Εκεί που προχωράς τη ζωή σου αμέριμνος, τσουπ, το κρυφό εκείνο πάθος που σε αναστατώνει και τα πάντα μέσα σου γυρνάνε ανάποδα.
Ξυπνάς ένα όμορφο πρωινό, η μέρα φαίνεται υπέροχη με ντάλα ήλιο και ένας μεσημεριανός καφές επιβάλεται και τσουπ, αναστατώθηκες. Το κρυφό σου πάθος απ'το παρελθόν κατά τύχη βρέθηκε στην παρέα και τα πάντα έμοιαζαν με ένα πισωγύρισμα. Κάτι σαν τα φαντάσματα των πρωήν, όπως και στην ομώνυμη ταινία, μόνο που δεν υπάρχουν πρωήν, αλλά πάθη. Και αναγκάζεσαι να αναθεωρήσεις. Προχωράς τη ζωή σου, έχεις τα δικά σου και το μυαλουδάκι αναγκάζεται να επιστρέψει σε ένα καταραμένο πάθος που είχες όταν έβγαζες τις πρώτες τρίχες στο πούτσο/μουνί σου. Θέλεις να προχωρήσεις αλλά έχεις σκαλώσει. Γαμάτα δηλαδή.
Ναι, καλά καταλάβατε, πρόκειται για τον σχολικό έρωτα που δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ κι από τότε σου έμεινε η απορία. Τι θα γινόταν άραγε? Αλλά αντί να κάθεσαι να το ψειριάζεις, προχώρησες, ερωτεύτηκες άλλους, ξύρισες το πούτσο/μουνί σου, έκανες σεξ μαζί τους και τώρα τι? Τα χρόνια πέρασαν, αλλάξατε και οι δυο, γίνατε πολύ πιο όμορφοι, πολύ πιο εμφανίσιμοι, κούκλοι δηλαδή, απεκτήσατε εμπειρίες, ξέρετε τι θέλετε. Αλήθεια, ξέρετε? Τι γίνεται δηλαδή αν εκείνο το πάθος σου δεν είναι στο στυλ σου αλλά παρόλα αυτά κάτι μέσα σου καίγεται? Εγώ δεν είμαι και πολύ σίγουρος. Κανείς δεν είναι και πολύ σίγουρος. Γαμάτα δηλαδή. Εβδομάδα πάθων σου λέει μετά...

ΥΓ: Καλό Πάσχα τέκνα μου!