Η δύναμη του χαμόγελου

Ήταν κάποιος, κάποτε, που στεκόταν παραδίπλα μου, βουβός, με παγωμένο και σχεδόν δολοφονικό βλέμμα και μου έδινε την εντύπωση ότι είναι μοναχικός, καταθλιπτικός, ψυχικά τσακισμένος. Το πρόσωπό του έμοιαζε άχρωμο. Σπάνια χαμογελούσε και όταν χαμογελά, είναι λες και προσπαθεί. Φοβήθηκα να τον πλησιάσω. Τέτοιοι άνθρωποι με θλίβουν και τραβάνε την προσοχή μου.
Λίγες μέρες μετά, εκείνος ο μοναχικός με το παγωμένο και σχεδόν δολοφονικό βλέμμα, μόλις μου έκανε το πιό όμορφο χαμόγελο του κόσμου, εκείνη τη στιγμή. Σίγουρα δεν ήταν το ποιό όμορφο, αλλά στα μάτια μου έτσι φάνηκε. Τη στιγμή εκείνη, το βλέμμα του έγινε ζεστό, το πρόσωπό του φωτεινό κι έμοιαζε να ξαναβρήκε το χρώμα του. Το χαμόγελό του με γοήτευσε και με έκανε να τον προσέξω ακόμη περισσότερο, λες και έχει κάτι το ιδιαίτερο. Λες κι εκείνος χρειάζεται κάτι, για να χαμογελά ξανά. Λες κι εκείνος χαμογέλασε για μένα, λες και περιμένει κάτι από μένα. Λες και το χαμόγελο ήταν από μόνο του αρκετό.
Τέτοιοι άνθρωποι με κάνουν να θέλω να τους δώσω αυτό που αναζητούν. Να τους δώσω αυτό που ψάχνουν για να χαμογελούν ξανά. Σε εκείνες στην προκείμενη.

Τι είναι τελικά το χαμόγελο και πώς καταφέρνει να μας γοητέψει; Το χαμόγελο έχει διάφορους τύπους, ανάλογα με το συναίσθημα που έχουμε εκείνη τη στιγμή και επηρεάζει τους άλλους αναλόγως. Τελικά, το χαµόγελο ίσως δεν είναι απλώς η έκφραση ενός εσωτερικού συναισθήµατος, αλλά και το φανερό κοµµάτι της «συνάντησης» δύο ανθρώπων. Και το χαμόγελο εκείνο, ίσως είναι η αρχή. Εκείνου κι εκείνης στην προκείμενη.