30.9.11

Αιώνια εφηβεία


Αλητεία, ποτά, σεξ, ναρκωτικά και ροκ εντ ρολ. Η γενιά αυτή ζει και βαζιλεύει στις μέρες μας.
Σάββατο βράδυ στην πιάτσα του Κεραμεικού, της Κωσταντινουπόλεως και ένας θεός ξέρει που αλλού, δεκάδες έφηβοι συγκετρωμένοι με τις μπύρες παραμάσχαλα, αράζουν και μαλακίζονται. Οι έφηβοι της παλαί ποτέ πιάτσας της Αβραμιώτου είναι εδώ.
Έφηβοι που δε θα μεγαλώσουν ποτέ. Έφηβοι από όλες τις φυλές, από ροκάδες με μακριά μαλλιά, στενά παντελόνια και μολύβι στα μάτια, μέχρι σκέιτερς με τατουάζ και στριφτό στο αυτί. Έφηβοι από κάθε κουλτούρα, κουλτούρα της ψευτομαγκιάς. Προσθέστε και τα γκομενάκια που ζουν το παρακμιακό γκλαμ, που το παίζουν από ροκ μέχρι χίπις και το αντίστροφο.
Καταναλώνουν τις μπύρες μέχρι αηδίας, καπνίζουν κανά μπάφο που και που, την πέφτουν στις ψευτογκόμενες της παρέας, κοινώς την πέφτουν στην γνωστή του γνωστού τους. Θα τους γυαλίσει καμιά, θα τη φασώσουν, ίσως και την πηδήξουν λίγο παραπέρα, εκεί που δεν έχει φως, πίσω από έναν σκουπιδοτενεκέ. Εκεί, στα όρθια.
Τους βρίσκεις σχεδόν κάθε Σάββατο εκεί, άντε και Παρασκευή. Όλοι μαζί έχουν κάνει μια τεράστια παρέα, έστω κι αν οι φυλές δεν μιλάνε οι μια με την άλλη. Σαν τις συμμορίες, που όμως συνυπάρχουν ειρηνικά στο ίδιο καζάνι. Όλοι νομίζουν ότι είναι δημοφηλείς. Ότι τους ξέρουν όλους και όλοι τους ξέρουν.
Οι έφηβοι αυτοί βαριούνται. Θέλουν κάτι να κάνουν, κάτι το διαφορετικό κι αυτό το κάτι είναι αλητεία, ποτά, σεξ, ναρκωτικά και ροκ εντ ρολ. Για αυτούς, αυτά είναι "κάτι το διαφορετικό", για να μην βαριούνται. Κάθε φορά που πάνε εκεί, θα κάνουν τα ίδια πράγματα, αλλά για αυτούς είναι "κάτι το διαφορετικό" από την καθημερινότητα.
Αλήθεια, στα πόσα ποτά πεθαίνεις; Στα πόσα ναρκωτικά πεθαίνεις; Μα καλά δεν βαρέθηκες να τα κάνεις; Κι αν νομίζεις ότι τα χρειάζεσαι για να πηδήξεις κάποιο γκομενάκι που τυγχάνει να είναι γνωστή του γνωστού σου, τότε τι να πω. Μάλλον μεγάλωσα για αυτά. Ναι, αλήθεια, με πήραν τα χρόνια για κάτι τέτοια πράγματα. Δεν είμαι ούτε αλήτης, ούτε μπεκρής, ούτε ναρκομανής. Και δεν πρέπει να γίνω τέτοιος για να πηδήξω κάποιο απ'αυτά τα γκομενάκια.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, τέτοια γκομενάκια, θέλουν τέτοιους τύπους. Αλήτες. Κωλόπαιδα. Κι αυτοί αν θέλουν τέτοιες, τότε εγώ ευχαριστώ αλλά δε θα πάρω. Ναι, με πήραν τα χρόνια για να ασχοληθώ με κάποιες που ζουν στην ψευδαίσθηση της αιώνιας εφηβίας. Ναι, με πήραν τα χρόνια για να εξακολουθώ να ζω στην ψευδαίσθηση αυτή.
Ναι, είναι ωραία η ψευδαίσθηση αυτή. Είναι ωραία να αράζεις μέχρι το πρωί, να πίνεις μέχρι να μην αντέχεις, να καπνίζεις, να την πέφτεις σε γκομενάκια, να τις φασώνεις, να τις πηδάς. Είναι ωραία να νοιώθεις μέλος της κουλτούρας αυτής, να νοιώθεις ότι τα γκομενάκια πέφτουν στην αγκαλιά σου, επειδή είσαι μέλος της κουλτούρας αυτής. Αλλά για πόσο ακόμα; Για πόσο θα κρατήσουν όλα αυτά; Μέχρι να ξυπνήσεις;
Τις προάλλες, ένα σαββατόβραδο, ήμουν κι εγώ εκεί, ανάμεσα σε όλους αυτούς. Έβλεπα παντού γνωστούς μου, χαιρετούσα όποια γκόμενα ήξερα, έστω κι αν δεν μιλούσαμε ποτέ, έπινα, κάπνιζα. Και όλα αυτά γιατί; Επειδή τα κάνουν και οι άλλοι; Ή επειδή έτσι ένοιωθα κι εγώ μέρος της κουλτούρας; Παπαριές ρε. Η κουλτούρα αυτή έχει σαπίσει, έχει παρηκμάσει και μαζί με αυτήν σαπίζουμε κι εμείς. Αλλά εγώ, όχι ευχαριστώ, δε θα σαπίσω. Στα αρχίδια μου όλοι εσείς οι ψευτοκουλτουριάριδες που θέλετε να λέγεστε και αλήτες, που λέτε κιόλας ότι κάνετε μπάφους.
Αλήθεια, όλοι αυτοί, γιατί ζουν μέσα σ'αυτή την κουλτούρα, σ'αυτή την ψευδαίσθηση, της αιώνιας εφηβίας; Σίγουρα κάποιος λόγος θα υπάρχει. Ψυχολογικά προβλήματα; Κατάλοιπα από μια άλλη εποχή; Πολλά πράγματα συμβάλλουν στο να σε κάνουν να γίνεις ένας απ'αυτούς.
Όσο για μένα... Ναι, είχα κάποια ψυχολογικά προβλήματα, ναι είχα κάποια κατάλοιπα από μια άλλη εποχή. Ναι, ήθελα να νοιώσω ότι με ξέρουν όλοι. Ναι, ήθελα να ζήσω κάποια χρόνια που έχασα κάποτε. Πήγαινα εκεί όχι μόνο επειδή πάει η παρέα μου, αλλά κι επειδή ήξερα ότι εκεί θα βρω γνωστούς μου και το κυριότερο, γνωστές μου, γκομενάκια. Αλλά όλα αυτά για τι; Για μερικά φασώματα και μερικά πηδήματα της στιγμής; Άσε μας ρε.
Θα μπορούσα να τα κάνω όλα αυτά εν τέλει. Να το παίξω αλήτης, κωλόπαιδο, με μια δόση κατάθλιψης, που καπνίζει, πίνει, παίρνει ναρκωτικά. Αλλά δεν μου πάει βρε παιδί μου. Ναι, έχω μια κάποια κατάθλιψη, αλλά μέχρι εκεί. Δεν μπορώ να το παίξω κάποιος που δεν είμαι. Κάποιοι το κάνουν, γιατί μπορούν, αλλά εγώ δεν μπορώ. Δεν μου πάει βρε παιδί μου. Δεν είμαι μαλάκας για να το παίξω μαλάκας.
Αναρωτιέμαι τι σκατά κάνω εκεί πέρα, ανάμεσα σε όλους αυτούς. Γιατί; Στην τελική, είμαι απλά θεατής. Γιατί στα αρχίδια μου τι κάνουν οι άλλοι. Εντάξει, δεν έλειπαν οι στιγμές που κι εγώ μαλακιζόμουν, όπως και οι άλλοι και νοιώθαμε όμορφα, αλλά κατάντησε κουραστικό. Κάθε φορά τα ίδια. Οι μαλακίες που κάνουμε για να μην βαριόμαστε, έγιναν εχθρός. Εμένα τουλάχιστον με κάνουν να βαριέμαι πλέον. 
Και στο τέλος τι κατάλαβα; Για ποιό λόγο γίνονται όλα αυτά; Μπορεί κάποιοι από αυτούς να είναι από τα πιο μοναχικά άτομα που υπάρχουν. Ναι, ίσως κι εγώ να νοιώθω μοναχικό άτομο, με την έννοια ότι νοιώθω ότι έχω χάσει κάποια χρόνια από τη ζωή μου. Ναι, τελικά ίσως όλοι εμείς θέλουμε να ζήσουμε την αιώνια εφηβία για να γεμίσουμε την μοναξιά που νοιώθουμε μέσα μας. Αλλά κάτι δεν στέκει βρε παιδί μου. Η αιώνια εφηβεία, ευτυχώς ή δυστυχώς τελειώνει και τότε τι μένει να γίνει; 

Όλοι εσείς που δε θέλετε να βαριέστε και γι'αυτό ζείτε σ'αυτήν την ψευδαίσθηση, ίσως πρέπει να ξυπνήσετε, να καταλάβετε ότι υπάρχει ζωή και μετά την εφηβεία εκείνου του τρόπου ζωής... Ή ακόμα καλύτερα, βρείτε τη χαμένη σας εφηβεία σε άλλα πράγματα που γεμίζουν τη ζωή σου με φωτεινά χρώματα και όχι με σκοτεινά. Αναπληρώστε τον χαμένο χρόνο με πράγματα ουσίας, όχι με μαλακίες.
Ο άνθρωπος από τη φύση του, θέλει κι άλλα, τίποτα δεν του φτάνει. Θέλει κι άλλα, κι άλλα, μέχρι τουλάχιστον να καταλάβει ότι όλα αυτά είναι μαλακίες κι έτσι είναι γιατί δε θα βρεί σ'αυτές αυτό που πραγματικά θέλει από τη ζωή του.

Σεξ, αλητεία και παρακμή λοιπόν.

19 σχόλια:

saltapidas είπε...

Για ποιο λόγο γίνονται αυτά; Το ρώτησες πολλές φορές αλλά απάντησες ο ίδιος επίσης πολλές φορές! Ψευδαισθήσεις, η ιδέα του να ανήκεις κάπου, φόβοι, μοναξιές, κι άλλα τόσα!

Όλοι μας δεν τα νιώθουμε όμως αυτά; Δεν έχουμε ανάγκη τέτοιες καταστάσεις; Το θέμα είναι να μπεις σε αυτές, να κερδίσεις οτι είναι να κερδίσεις και να την κάνεις για πολλά καλύτερα πράγματα.

Η κάθε είδους στασιμότητα είναι ότι χειρότερο για την ανθρώπινη φύση...

panos srpk είπε...

Μορφοκλασματικέ
Ακριβώς αυτό. Πολλές ερωτήσεις, πολλές απαντήσεις σε κάτι που ούτε έχω καταλάβει και ούτε έχω καταλήξει.
Απλά έχω φτάσει στο σημείο να τα βλέπω και να μην τα καταλαβαίνω. Γιατί γίνονται όλα αυτά; Όπως και να έχει όλα αυτά μοιάζουν σαν ένα χιλιοφορεμένο ρούχο.

Ανώνυμος είπε...

''Οι έφηβοι της παλαί ποτέ πιάτσας της Αβραμιώτου είναι εδώ.''

προφανως έχουμε περπατήσει στα ίδια μονοπάτια.

εμ η εφηβία είναι απο τα 13-19. εσύ γιατι ηλικίες μιλας;
καλά εννοείται ότι η γενία μου: το 1/4 έχει σοβαρό πρόβλημα εξάρτησεις με τα ναρκωτικά(έπαιρνε απο τα δεκατεσσερα ότι χημεία υπήρχε σε ότι χρωμα υπήρχε) ,το άλλο 1/4 έχει κατάθλιψη και τα κρούσματα γύρω μου που πια έχουν διάγνωση και από γιατρό αυξάνονται, το 1/4 έχει ξυπνησει και έχει όνειρα και φιλοδοξίες και το τελευταιο 1/4 επιβιώνει.


όσο εξελίσεσαι αν καποιοι/κατι/ολα μένουν πίσω εσύ προχώρα γιατί η αβραμίωτου άδειασε αλλά θα υπάρχουν πάντα δρόμοι στην αθήνα που θα επαναλαμβάνεται το ίδιο μοτίβο από παρόμοιες/ίδιες παρέες. (δεν είναι τυχαίο που και το κ χάλασε... όλα έχουν την παρακμή τους)

τωρα γιατί οι άλλοι ακόμα επιλέγουν αυτή τη ζωή- (πραγματικά μου λείπει η Αβραμίωτου όπως ήταν, γράφεις για έναν δρόμο που πέρασα πολλά εκεί βέβαια χαίρομαι που ανήκει στο παρελθον και δε μπορείς να φανταστείς πόσο καταλαβαίνω τι λες.μόνο και μόνο γιατί όσο και αν μου λείπει διάνυσα πολλά χιλιόμετρα χρόνου για να φτάσω εδώ.)- γιατί ακόμα κάνουν αυτή τη ζωή δε θα πρέπει να σε νοίαζει ακόμα και αν ήταν/είναι συνεπιβάτες σου το θέμα είναι εσύ τι επιλέγεις.
προφανως ποιότητα και ουσία.

θα πρέπει να χαίρεσαι που δε χωράς σε κουτάκια δηθεν διαφορετικα κατασκευασμένα απο εφήβους.
keep on walking

panos srpk είπε...

Ανώνυμε
Έπιασες τον σφυγμό της ανάρτησης. Προφανώς είχες τα ίδια στέκια με μένα.
Η εφηβεία δεν έχει συγκεκριμένες ηλικίες. Μπορεί να διαρκέσει και μέχρι τα 21-22, ανάλογα με τη διάθεση του "έφηβου".
Καταλαβαίνω ότι κάποια πράγματα μπορεί να μας λείπουν, ειδικά η Αβραμιώτου και τα χρόνια εκείνα μου λείπουν, αλλά εγώ εστίασα κυρίως στο πρόβλημα μερικών που "επιμένουν" να ζουν "αιώνια" σ'αυτή τη ψευδαίσθηση. Άργησα αλλά το κατάλαβα κι εγώ. Το κατάλαβα από τη στιγμή που έβλεπα την παρακμή και στο Κ.
Και να χαίρομαι που τελικά ξεφεύγω από το κατεστημένο.

rainmaker's phantom είπε...

Έχω περάσει αυτή τη φάση, γιατί φάση είναι, σε μία άλλη πόλη, αφού παντού υπάρχουν τέτοιες "παρέες". Συμφωνώ σε ό,τι λες , κυρίως για τους λόγους, στην αρχή το κάνουν για την εμπειρία, βρίσκουν μία αγέλη, κάπου να ανήκουν, μετά χάνονται μέσα σε αυτή, δεν είναι άνθρωποι.Και βουλιάζουν σ'αυτό το βόθρο όλο και περισσότερο, είτε χάνονται τελείως, είτε πιο συχνά ξεφεύγουν, ξεχνάνε,και το περιγράφουν πια ως μία εφηβική εμπειρία όταν πια θα έχουν "ωριμάσει".
Καλά τα λες πάντως, ειδικά στο τέλος..
Καλημέρα:)

panos srpk είπε...

Rainmaker's phantom
Ναι, περί φάσης πρόκειται. Απλά κάποιοι δεν λένε να δώσουν τέλος στη φάση αυτή. Γιατί δε θέλουν. Μέχρι να καταλάβουν ότι δεν αξίζει να "ζεις" για πάντα στη φάση αυτή. Αλλά ευτυχώς ωριμάζουμε (ντάξει όχι όλοι αλλά πάλι καλά).
Καλημέρα και σε σένα και καλό μήνα

kovo voltes... είπε...

Σημασία έχει για έναν άνθρωπο πόσο χορτασμένος είναι. Αγαπώ πολύ τους χορτασμένους ανθρώπους. Αυτούς που δεν έχουν κατάλοιπα απο κάτι που ΔΕΝ έζησαν. Σημασία λοιπόν έχει πόσο το γεύεσαι και χορταίνεις ό,τι ζεις. Ο,τι και αν είναι αυτό. Ο καθείς κατά πως το γουστάρει. Μετά κύκλοι κλείνουν και άλλοι ανοίγουν.Ως το τέλος...

Ανώνυμος είπε...

είναι απλά αυτή η φάση που ξεκίνησε πριν από 2 χρόνια, περίπου... ο ένας επηρεάζει τον άλλον και, στην τελική, όλοι κάνουν τα πάντα για τη μαγκιά. δεν έχουν ταυτότητα. δεν έχουν φωνή. ισχυρίζονται ότι έχουν κουλτούρα - αλήθεια, έχουν; τι κουλτούρα μπορείς να βρεις σε μία αγέλη, όπου λειτουργείς ασυναίσθητα, χωρίς προσωπική άποψη, χωρίς βλέψεις, χωρίς μέλλον;

okay, όλοι έχουμε ζήσει και ξενύχτια και ποτά και τσιγάρα και φάσεις με αγνώστους, πιστεύω. απλά όχι σε καθημερινή βάση και όχι επειδή το πρόσταζε μία γελοία μόδα - επειδή το θέλαμε εκείνη τη στιγμή. την επόμενη μέρα μπορεί να πηγαίναμε για επιτραπέζια, τη μεθεπόμενη σινεμά...

με εκνευρίζουν οι αγέλες και οι άνθρωποι που λειτουργούν βάσει του όχλου...

Mak. είπε...

Σεξ, αλητεία και παρακμή λοιπόν.
^περιγράφεις το παρόν και το μέλλον αυτής της κοινωνίας.
πενία! τι νομίζεις ότι φταίει?
περπατάω στο δρόμο και δίπλα μου βλέπω 13χρόνα κορίτσια με ένα τσιγάρο στο χέρι (ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝΕ ΚΑΝ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝΕ) , με ένα μίνι φόρεμα και τακούνια πηγαίνοντας σε ένα μπαράκι ή κλαμπάκι (ΤΑΚΟΥΝΙΑ ΠΟΥ ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΟΥΝΕ) και στο τέλος τις βλέπω λιώμα από ποτό να φασώνονται με κάποιον..

ναι το έχω δεί. έχω δεί τόσες φορές ΤΟ ΙΔΙΟ ΘΕΑΜΑ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ. είναι τραγικότατο.
δεν ξέρω αν θα αλλάξει αυτό και πότε, αλλά είναι η ρουτίνα. τα σαββατόβραδα αυτό βλέπεις. σε ένα μπαράκι αγγαλιά με μια μπύρα, ένα τσιγάρο να ψάχνεις απελπισμένα γκόμενα..
κρίμα, ούτε εγώ δέχομαι να το κάνω αυτό :)

Ανώνυμος είπε...

δεν ειναι οτι ξεφευγεις απο το κατεστημενο. κατεστημενο σε αυτο που περιγραφεις δεν υπαρχει, δημιουργειται ...
δεν ξεφευγεις απο κατι απλος εξελισσεσαι...

so είπε...

υπάρχει μία πολύ λεπτή γραμμή στο κατά πόσο ΘΕΛΕΙΣ να συμμετέχεις κάποιες φορές σε όλη αυτή την παρακμιακή ζάλη και στο κατα πόσο σε παρασύρει το σύνολο. όλοι έχουμε φίλους ή γνωστούς που περνούν έτσι τις νύχτες του Σαββάτου. Ισως κι εμείς οι ίδιοι κάποιες φορές γουστάρουμε να καθόμαστε με την "αλητεία" πίνοντας μπύρες, χωρίς πολλές κουβέντες, χωρίς να χρειάζεται να σκεφτόμαστε... το όλο θέμα κατά τη γνώμη μου είναι να μη μένουμε στάσιμοι, να προχωράμε. γιατί η τρέλα της εφηβείας είναι ένα μεταβατικό στάδιο και όχι τρόπος ζωής.

panos srpk είπε...

Kovo voltes
Βασικά το ίδιο αναρωτιόμουν κι εγώ, δηλαδή γιατί παραπονιέμαι αφού στην τελική χορτασμένος είμαι; Δεν είμαστε ικανοποιημένοι με τίποταα. Όπως και να χει, ο καθένας όπως το γουστάρει.

panos srpk είπε...

Αγανακτισμένη Έφηβη
Με λίγα λόγια μπλέξαμε τα μπούτια μας. Και τώρα θέλουμε να τα ξεμπλέξουμε, να τα διατηρίσουμε καθαρά και όμορφα!

panos srpk είπε...

Μακ
Ε εντάξει, εσύ το πας ένα βήμα παραπέρα. Εγώ το λέω με ύψος "βαρέθηκα πια" ενώ εσύ φαίνεσαι να το λες με ένα ύψος "εκνευρισμού".
Όπως και να χει φαίνεται ότι κινούμαστε στο ίδιο μήκος κύμματος.

panos srpk είπε...

Ανώνυμε
Σοφή κουβέντα είπες.

panos srpk είπε...

Ελένη
Ναι, είναι πολύ λεπτή η γραμμή αυτή. Σπάει εύκολα και δύσκολα ξανακολάει.
Όπως και να έχει, όπως είπε και ο Ανώνυμος πριν, το να εξελιχθείς και να προχωράς, είναι ίσως η καλύτερη λύση μέσα σε όλον αυτόν τον πανικό. (τρομάρα μας)

!sweety! είπε...

Πέρνα για την...απονομή dear!

Το post σου θα το διαβάσω αύριο με την ησυχία μου!

Διαμαντένια είπε...

Χρησιμοποίησες πολλές φορές τις λέξεις μάγκας, αλήτης...
εγώ πλέον ξέρεις τί πιστεύω?? ότι είναι παρεξηγημένη έννοια....
οι σωστοί μάγκες, οι σωστοί αλήτες, άντρες γυναίκες είναι εκείνοι που ξέρουν να ζουν.. που δεν αναλώνονται σε μαλακίες... που πιάνουν την ζωή απο τα κέρατα και προχωράνε!
Και ναι ρε... εσύ είσαι τέτοιος μάγκας και τέτοιος αλήτης και μπράβο σου!!


Φιλί Διαμαντένιο!

(η next_day είμαι! άλλαξα όνομα και χώρο για να αποφύγω μερικούς περίεργους απο την έξω ζωή!)

Βροχή είπε...

Δεν ξέρω αν πλεον στα 18 μου θεωρουμαι έφηβη.. Ξέρω πολύ καλά όμως οτι στα 15 μου με τρέλαινε η ιδέα του να είμαι μέρος μιας κουλτούρας και να μοιράζομαι κοινά πράγματα, κοινές μαλακίες με άλλους.. Ξέρω επίσης οτι ποτέ δεν μπόρεσα να το κάνω, γι αυτό και στην ερώτηση σου, ''Πότε σταματάει όλο αυτό;'' απαντάω οτι για τον καθένα σταματάει όταν χάσει τον εαυτό του μέσα σ' όλη αυτή τη θολούρα και τον ξαναβρεί νηφάλιος μέσα σε κάτι που τον εκφράζει περισσότερο.