Ονειρεύοντας το όνειρο

Είναι καλοκαίρι. Ο ήλιος δίνει σιγά σιγά τη θέση του στην πανσέληνο. Οι πρώτες μουσικές ηχούν ανεπαίσθητα. Το παραλιακό μπαρ ετοιμάζεται να υποδεχθεί τον κόσμο του για άλλο ένα καθιερωμένο πάρτυ. Εμείς όμως, με τα μαγιό, δε λέμε να φύγουμε κι ας είμαστε εδώ από το μεσημέρι.
Τα λεπτά περνάνε, η μουσική γίνεται ολοένα και δυνατότερη, ο κόσμος γίνεται περισσότερος. Εμείς καθόμαστε στη παραλία, αγνατεύοντας το βάθος του ορίζοντα, υπό το φως της πανσέληνου. Πίνουμε τα μοχίτο μας και κουβεντιάζουμε.
Κάπου παραπέρα, κοντά στο μαγαζί, μια παρέα ρίχνει τους πρώτους χορούς και διακρίνεις τα χαμόγελα στα πρόσωπά τους. Κάπου εκεί, μια κοπέλα έρχεται προς το μέρος σου και σε αρπάζει. Ξαφνιάστηκες αλλά δεν έδωσες σημασία. Της χαμογέλασες, σου χαμογελάει κι αρχίζετε να χορεύετε. Τρέχετε πέρα δώθε στην παραλία και η ευτυχία σας αγκαλιάζει.
Αυτή η κοπέλα, που σε έκλεψε τόσο ξαφνικά από την παρέα σου, είχε ένα χαρακτηριστικό βλέμμα, που σε αιχμαλώτισε. Είχε μεγάλα, φωτεινά και ζεστά μάτια.
Κάπου εκεί, πέφτετε χάμω και αγκαλιάζεστε, προφανώς λαχανιασμένοι από το τρεχατό στην παραλία, δε σας ένοιαζε όμως. Νιώθατε πιο ευτυχισμένοι από ποτέ. Μείνατε να κοιτάζετε παρέα το βάθος του ορίζοντα κι ένα μεταξύ σας βλέμα σας έκανε να καταλάβετε ένα πράγμα. Η ευτυχία σας θα έχει βάθος, αρκεί να το θέλετε και οι δυο.
Αυτό ήταν η αρχή.

Λίγη ώρα μετά κι ενώ αγνατεύετε τον ορίζοντα, κάποιος σε σκουντά από πίσω. Γυρνάς να δεις ποιός είναι και ξάφνου, πέφτεις ξερός, μη έχοντας τις αισθήσεις σου. Μόλις δέχτηκες μπουνιά.
Με κλειστά τα μάτια ακόμα, νόμιζες ότι ονειρευόσουν. Ονειρευόσουν ένα μαγικό ταξίδι στην ευτυχία με σένα και την κοπέλα. Και τότε ξύπνησες και δειλά δειλά κοίταξες την κοπέλα που κατευθυνόταν προς το μέρος εκείνου που σου έδωσε τη μπουνιά. Δεν κατευθυνόταν. Την είχε αρπάξει από το χέρι.
Οπλίστηκες με θάρρος και κατευθύνθυκες προς το μέρος τους. Κοντοστάθηκες και αντεπόδωσες τη μπουνιά στον τύπο εκείνο. Κι εκείνη τη στιγμή, χωρίς να το καλοσκεφτείς, άρπαξες τη κοπέλα από το χέρι και τρέξατε όσο πιο μακριά μπορούσατε. Αφού χαθήκατε από το οπτικό πεδίο του κόσμου, κοίταξες την κοπέλα. Το βλέμμα της ήταν τρομαγμένο αλλά ταυτόχρονα έδειχνε ευγνωμοσύνη.
Τι θα γίνει από δω και πέρα;
Αυτό ήταν το ξύπνημα.

Τα όνειρα εκεί είναι, δε φεύγουν, η πραγματικότητα όμως έρχεται και φεύγει. Κάποια στιγμή θα φύγει και θα ζήσουμε το όνειρο.