24.8.10

Summer days: Amorgos



Πρώτο ξύπνημα στις 12 το μεσημερι. "Ρε είναι ακόμα χαράματα"
Δεύτερο ξύπνημα στις 2 το μεσημέρι. "Κοιμήσου κανά μισάωρο ακόμη ρε"
Τρίτο ξύπνημα στις 3 το μεσημέρι. "Άντε ξύπνα ρε, ώρα για μπάνιο, να πάρουμε και χρώμα"
Αυτές οι προτάσεις κυριαρχούσαν όσες μέρες ήμουν Αμοργό. "Το καλοκαίρι στο πατρικό μου θα επιστρέψω", κλασσικό νησιότικο άσμα που αντιπροσωπεύει όλους εμάς τους καταγόμενους από δω. Αλλά αυτό λίγη σημασία έχει.

Μπάνιο στην Αγ. Άννα, στη σκιά της Παναγιάς της Χοζοβιότισσας, ή παραδίπλα, με το κομμάτι για γυμνιστές. Στον Μούρο στην Κάτω Μεριά, με τις σπηλιές. Στην Καλοταρίτισσα στο νοτιοδυτικό άκρο με το πιο όμορφο κατά τη γνώμη μου ηλιοβασίλεμα. Στον όρμο της Αιγιάλης. Στον Λεμβροσσό. Στο Μαλτέζι ή στις Πλάκες στα Κατάπολα.
Στην Αγ. Άννα αν θες ηρεμία, καταπληκτική θέα στο Απέραντο Γαλάζιο και βουτιές τύπου "είμαι ο σούπερμαν". Στην Αιγιάλη αν θες ένταση, νεαρόκοσμο, χύμα καταστάσεις και φλερτ. Ανάμεσα σ'αυτά τα δυο σημειώσατε Χ.
Χτυπάς το καφεδάκι σου μια, δυο, τρεις, όσες φορές χρειαστεί. Αράζεις την βαριά σου πέτσα στην παραλία, χαλαρώνεις. Πέφτεις σε γνωστούς και φίλους από Αθήνα. Κάποιοι είναι συμφοιτητές σου. Ωραία πράγματα. Λίγο μπλα μπλα, κανονίζεις να τα πιειτε το βράδυ. Δέχεσαι μήνυμα στο κινητό σου "είσαι αμοργό ρε?". Μα όλοι εδώ μαζευτίκανε? Πολύ ωραία πράγματα.
Ο ήλιος λίγο θέλει για να χαθεί στον ορίζοντα κι εσύ, λες και είσαι κουτσός, δυσκολεύεσαι να σηκωθείς. Ντάξει, πεινάς και λιγάκι αλλά βολεύτικες τόσο ωραία στην αμμουδερή παραλία αλλά νιώθεις πολύ βαρύς για να σηκωθείς.
Διάλεξες το ταβερνάκι, κάθεσαι, φουσκώνεις και πάλι βαριέσαι να σηκωθείς. Αλλά σηκώθηκες. Γιατί σε τρώει το αλάτι μέσα απ'τη μπλούζα σου. Και καρφί για μπάνιο, πριν περάσει η ώρα, μιας και μια ατελείωτη βραδιά σε περιμένει. Και επιστρέφεις όταν ξυπνάει ο κόκορας. Μεθυσμένος αλλά είπαμε, δε σερνεσαι κιόλας.

Λέξεις κλειδιά
Καλογερικό στη Χώρα πάνω απ΄τον γκρεμό με μοναδική θέα τόσο στο απέραντο γαλάζιο όσο και στα αστέρια με τα νεφελώματα και ο ήχος απ΄το αλμυρό αεράκι να ηχεί στα αυτιά μου. Και στα βράχια χαραγμένες λέξεις από ζευγάρια που βρέθηκαν εδώ. Κάποτε θα μπεί το αρχικό μου με το αρχικό της εκλεκτής της καρδιάς μου.
Μπαγιόκο και η ομόνυμη πίτα, λίγο πριν βγει ο Κώστας με το μπουζούκι του και η ψημένη αρχίσει να ρέει άφθονη.
Γιασεμί και κουλ κόσμος, με κουλ μουσική και κουλ ντεκόρ. Εδώ μπορεί να πετύχεις φερέλπιδες συγγραφείς, φιλόσοφους, μουσικούς, ζωγράφους και λοιπά παιδιά της τέχνης.
Μποτίλια και θεϊκά κοκτέιλς. Φέτος, η σερβιτόρα μας ήταν η Κατερίνα. Γεία σου ρε Κατερίνα με το χαμογελαστό πρόσωπο!
Πέτρινο, Βασιλίσκος και Λιοτρίβι στη Χώρα με καταπληκτικά πιάτα.
Απάνεμο στην Κολοφάνα της Κάτω μεριάς με γεμιστά καλαμαράκια και Ταβερνάκι του Νικόλα στην Λαγκάδα της Αιγιάλης με γεμιστά με κιμά, φέτα και ντομάτα.
Αμόργιαλος στην Αιγιάλη με ψημένη ρακή και μεζεδάκια.
Άμμος με ντεκόρ καραϊβικής και ωραίο κόσμο.

Και φυσικά το Que, που έφτασε να είναι τόσο διάσημο στα παιδιά του στυλ του, όσο το Quzel της Μυκόνου αντίστοιχα στα παιδιά του στυλ του. Το μαγαζί αυτό δε φαίνεται να κλείνει ποτέ. Ξεκινάς το μεσημέρι απλώνοντας την πετσέτα σου κάπου εκεί κοντά, μιας και είναι χτισμένο πάνω στην παραλία, εφοδιάζεσαι με καφέ, συνεχίζεις με μπύρες, αράζεις σε κάποια απ'τις αυτοσχέδιες "πέτρινες" φωλίτσες, αισθάνεσαι σαν χίπις στην εποχή των λουλουδιών. Ω ναι, η εποχή των λουλουδιών είναι και πάλι εδώ. Το βράδυ δεν έχει σχετικά πολύ κόσμο, αλλά τις πρώτες πρωινές ώρες γεμίζει όπως οι μέλισσες στο μέλι, εξάλου το μαγαζί θεωρείται άφτερ. Αρχικά τη βγάζεις στον εξωτερικό χώρο, σε φάση "αράζω την πέτσα μου, κι αύριο μέρα είναι" ή έξω, με τα πόδια στο κρύο νερό της θάλασσας. Εδώ ο κόσμος μοιάζει βγαλμένος από ελεύθερο κάμπινγκ. Ποιος νοιάζεται άλλωστε? Η φάση συνεχίζει μέσα με μουσικές από παλιό ξεθωριασμένο ροκ, φανκ και ντίσκο μέχρι reggae, ska & dnb. Η μέρα αρχίζει και προσέχεις σλίπινγκ μπαγκς εδώ γύρω, μιας και αρκετοί είτε ήρθαν έτσι χύμα, είτε περιμένουν το βαπόρι για να επιστρέψουν -με βαριά καρδιά-.

Να μην παραλείψω τα πανιγύρια που γίνονται "έτσι για να διασκεδάσει ο κόσμος". Γιορτή της ψημένης, γιορτή του Χριστού, γιορτή του Παστελιού, όλα είναι αφορμή για γλέντι μέχρι πρωίας. Αγοράζω ένα μπουκαλάκι νερού που περιέχει ψημένη χύμα για την πάρτη μου και το γλέντι αρχίζει. Κάποιοι τρώνε πατατάτο, το κλασσικό αμοργιανό πιάτο με αγριοκάτσικο τριφερό και συνεχίζουν με κρασάκι χύμα. Στο κέντρο, παραδοσιακοί χοροί και παραδίπλα η ορχίστρια με τοπικούς τραγουδοποιούς. Αυτά είναι.

Η Αμοργός ήταν, είναι και θα είναι στην καρδιά μου. Θα την επισκέπτομαι κι ας μην είμαι σε θέση να περπατήσω πλέον. Η Αμοργός με μεγάλωσε τα καλοκαίρια της και θα με μεγαλώσει ξανά.

Α και κάτι ακόμα. Όλοι οι καλοί χωράνε στην Αμοργό. Γειά σας!

14 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πότε μαζεύεσαι αγαπητέ;

Χαιρομαι που περασες καλά!

μας εχεις πει τόσα για την Αμοργό που το επομενο Καλοκαίρι ίσως έρθω να αναταράξω τα νερά σας!

:)))

καλημερα

panos srpk είπε...

Mα, μαζεύτηκα ήδη! Και εννοείται τα έσπασε φέτος
Έρχεται και η ανταπόκρηση από Ικαρία...
Φυσικά και να μας έρθεις με την πρώτη ευκαιρία

boo είπε...

prepei na perases monadika.
en tw meta3u tin fasi me ta tria 3upnimata tin exoume perasei apeires fores me tin parea m se diakopes.apeires omws!
xaxaxaxa

xairomai pou perases kala:)

panos srpk είπε...

Φένια
Πολύ πλάκα όμως αυτές οι φάσεις! Και περνάμε καλά!
Τα φιλιά μου

amalthia είπε...

εκεί στην προτελευταία φώτο..μπουκάλα παίζατε?

φοβερές διακοπές ε?τι να σου ευχηθώ τώρα?και του χρόνου?

μπαααα...είναι μακριά!

panos srpk είπε...

Χαχαχαχα
Ναι μπουκάλα παίζαμε και το κάναμε ένα μεγάλο όργιο!

Και του χρόνου!

kathysteras είπε...

Το ποστ μπαίνει στους σελιδοδείκτες και θα αξιολογηθεί του χρόνου τέτοια εποχή. Να μην έχω και εγώ κανένα νησί γαμώτο αλλά ούτε καν χωριό δεν έχω την γκανεμιά μου μέσα φαγώθηκαν με τις πόλεις.

panos srpk είπε...

Σε καταλαβαίνω απόλυτα Καθυστερα... Γι'αυτό και όλο και περισσότεροι μου θυμίζουν πόσο κωλόφαρδος είμαι που έχω νησιώτικη καταγωγή!

Vipera Lebetina είπε...

Αφού όλοι οι καλοί χωράνε, ίσως του χρόνου να το σκεφτώ και να έρθω καμιά βόλτα σε αυτό το πανέμορφο νησί! Επιτρέπεται;

panos srpk είπε...

Φυσικά κι επιτρέπεται! Ελάτε όλοι να βουλιάξουμε το νησί!

academy είπε...

Ημουν πρόπερσι και ξημεροβραδιαζόμουν στο Bayoko με την Φωτούλα!Κάθε χρόνο πήγαινα αλλά τώρα έχω να πάω 2 χρόνια και άρχισε η στέρηση!Μου θυμίζεις πολύ οικεία πράγματα,την Αγία Αννα τον Μούρο τα χωριά της Αιγιάλης...

panos srpk είπε...

Academy
Κακώς που έχεις να πας 2 χρόνια. Πως κι έτσι? Επιβάλλεται να ξαναπάς. Γιατί στην Αμοργό όσες φορές και να πας, δε βαριέσαι!

Ανώνυμος είπε...

file mou:
1. to blog sou einai apaixto
2. o,ti grafeis gia amorgo einai pera gia pera alh8ino... wraies anamnhseis mesa sto kataxeimwno...
filia apo kastoria

panos srpk είπε...

Ανώνυμε φίλε
1. Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
2. Η καταγωγή μου από Αμοργό είναι. Οπότε καταλαβαίνεις την ιδιαίτερη σχέση που έχω μαζί της...!