Dreams?

Χθες βράδυ είδα ένα όνειρο και δε μπορούσα να καταλάβω αν είναι χαρούμενο ή δυσάρεστο. Αν είναι αισιόδοξο ή απαισιόδοξο. Γιατί ήταν μισο, δηλαδή δεν είχε καμιά κατάληξη. Κανονικά, αν δεν είχε καμιά κατάληξη, θα σήμαινε ότι δε θα πραγματοποιηθεί, τουλάχιστον με την κατάληξη που θέλω. Αλλά, αν έμαθα κάτι απ'τα όνειρα, αυτό είναι ότι αυτό που ονειρευόμαστε και το βλέπουμε σαν ζωντανή εικόνα, χωρίς καμιά κατάληξη, ίσως σημαίνει ότι είναι μοιραίο να συμβεί.
Είναι σα να ονειρεύεσαι κάτι που το θέλεις πολύ, αλλά δε σου φανερώνεται καμιά κατάληξη. Είναι σα να σου έδειξε το υποσυνείδητό το δρόμο που πρέπει να διαβείς κι εσύ οπλίζεσαι με θάρρος και προχωράς, στην κατεύθυνση πάντα που σου έδειξε αυτή η φωνούλα μέσα σου.
Κάποτε ονειρευόμουν μια συγκεκριμένη ξανθιά. Την έβλεπα να στέκεται χαμογελαστή μερικά μέτρα απέναντι μου. Η εικόνα επαναλαμβανόταν. Ήταν μια ακίνητη εικόνα χωρίς κινήσεις. Τότε δεν έδωσα σημασία αλλά τώρα καταλαβαίνω ότι ίσως ήταν σημαδιακό. Βέβαια αυτή η ξανθιά τώρα έχει χαθεί από προσώπου γης...
Υπήρχαν και άλλα όνειρα, που είχαν μεν πολύ ωραία εξέλιξη και κατάληξη, αλλά η κατάληξη ήταν ακριβώς το αντίθετο απ'αυτό που θέλω. Και αποδείχθηκε ότι υποσυνείδητα ονειρευόμουν το χειρότερό μου φόβο. Και αφού ξεπέρασα το φόβο μου, σβήστηκε απ'το υποσυνείδητό μου και ξεπέρασα τέτοια όνειρα.

Και καθώς έγραφα αυτό το πόστ, θυμήθηκα μια παλιότερη μου ανάρτηση με θέμα τα όνειρα.

Οπότε δε γράφω τίποτα άλλο, μιας και γράφονται στο ποστ μου.
Τελικά έχουν πλάκα τα όνειρα και μαθαίνεις πώς πραγματικά σκέφτεται ο εαυτός σου.