Ό,τι αγαπάς, άφησέ το να φύγει. Aν επιστρέψει, τότε θα είναι δικό σου για πάντα, αν δεν επιστρέψει, τότε θα είναι σα να μην το είχες ποτέ.
Όλοι όσοι αγαπήσαμε είτε φιλικά είτε ερωτικά, πρέπει να αφεθούν κάποια στιγμή στην επιλογή του να φύγουν ή να μείνουν. Μόνο που εμείς θα πρέπει να τους δώσουμε την ευκαιρία να επιλέξουν. Γιατί τους αγαπάμε και δε πρέπει να τους "πιέζουμε". Έτσι δεν είναι?
Αν μείνουν τότε η αλήθεια θα θριαμβεύσει. Αν φύγουν τότε κερδίζει το ψέμα. Ένα ψέμα που ανεχτήκαμε [μάλλον?] όλο αυτό το καιρό. Κι αφού έφυγε, φύγαμε κι εμείς. Και γινόμαστε πιο προσεκτικοί πλέον.
Γιατί όμως να τους αφήσουμε να επιλέξουν? Γιατί δεν τους κρατάμε εστώ με το ζόρι? Μα, θα ήταν ψέμα αν το προσπαθούσαμε αυτό. Μπορεί κάτι να το αγαπάμε τόσο πολύ και να μη θέλουμε ή να φοβόμαστε να φύγει αλλα θα ήταν ψέμα. Ίσως δε το αγαπάμε αληθινά αλλά δε θέλουμε να το παραδεχτούμε. Τίποτα δε μένει με το ζόρι. Ή αν μένει, δεν είναι αληθινό.
39 σχόλια:
Πανουλη εχεις αρχισει και σκεφτεσαι πολυ τελευταια, δε σου κανει καλο :P
χιχιχιχ, σε πειραζω, ωραιοι οι προβληματισμοι σου αλλα δε μπορω να βοηθησω και πολυ! :P
Φιλιά!
αρχικά, :))
για την συνέχεια... ίσως τελικά, δεν είναι ανάγκη να δίνουμε την ευκαιρία στον άλλον... ίσως να πρέπει πλέον να περιμένουμε, να υπάρχει το θάρρος της αλήθειας....
Πρεπει παντα τα πραγματα να ανηκουν αποκλειστικα η στη μια κατηγορια, η στην αλλη? Αυτη η αναρτηση μου ξαναφερε στο μυαλο αυτα που εγραψα εγω χθες για την φιλια. Πιστευεις οτι, οταν κατι φυγει, δεν μπορει να επιστρεψει? Ειναι ολα απολυτα?
Παντος συμφωνω μαζι σου, με το ζορι δεν γινεται τιποτα. Αμα εχει πεταξει το πουλακι, οπως λενε, πιστευω πως ειναι πια αργα για το κυνηγι...Ετσι δεν ειναι?
Free spirit
Όντως δε μου κάνει καλό, αλλά έτσι είμαστε εμείς, ετσι δεν είναι?
Και δεν έχει σημασία αν μπορείς να βοηθήσεις, σημασία έχει ότι με διάβασες, κάτι είναι κι αυτό!
ολόσωστα αυτά που λες.
συνήθως το κρατάμε με το ζόρι επειδή είμαστε πολύ εγωιστές για να το αφήσουμε να φύγει... και απλά προτιμούμε να το κρατήσουμε με αθέμητα μέσα στη ζωή μας και να ζούμε μέσα στο κρυστάλλινο ψέμα μας παρά να προσγειωθούμε στη γη και να αντικρύσουμε την αλήθεια...
Next day
Ευκαιρία δεν είναι να αφήνεις τον άλλον να επιλέξει? Εαν ναι, τότε κι αυτό είναι ευκαιρία.
Όχι ευκαιρία τύπου ή το ένα ή το άλλο.
Άσπρα πανιά και μαύροι κύκλοι...
Ποτέ δεν είπα για κάτι που είναι απόλυτο. Παλιά το πίστευα, πλέον όμως κατάλαβα ότι το να είμαστε απόλυτοι δε βοηθάει κανέναν. Αυτό που λέω είναι ότι αφήνουμε τους άλλους ελεύθερους να επιλέξουν...
Αγανακτισμένη έφηβη
Ακριβώς αυτό, είμαστε εγωιστές τελικά... Φοβόμαστε να χάσουμε κάτι.
Και ναι, ο φόβος δε κάνει καλό. Ο φόβος σε κάνει απαισιόδοξο και ποιός το θέλει αυτό?
Και όπως λες, η αλήθεια μπορεί να είναι σκληρή αλλά τουλάχιστον καλύτερα η αλήθεια παρά το γλυκό ψέμα
Panouli,ontws exeis arxisei k skeftesai polu!
einai ena kommati apo tous the xx legetai ''islands'' kai molis diavasa tin dimosieusi sou to 8umi8ika amesws.
''I don't have to leave anymore
What I have is right here
Spend my nights and days before
Searching the world for what's right here
Underneath and unexplored
Islands and cities I have looked
Here I saw
Something I couldn't over look
I am yours now
So now I don't ever have to leave
I've been found out
So now I'll never explore''
me liga logia pisteuw pws an kati einai e3arxis diko sou me agapi k afosiwsi,dn uparxei logos na fugei pote.
filakia
xx
Fenia, δεν θα το ξαναπω. Έτσι είμαι εγω!
Κατά τα άλλα, ρίσπεκτ σου δινω =)
στην ζωή άνθρωποι,πράγματα,συναισθήματα,απόψεις πάνε κι έρχονται...πιστεύω πως αν κρατάμε τα καλά τους τότε δεν μπήκαν για το τίποτα στη ζωή μας.
ούτε έφυγαν χωρίς λόγο...
Είναι απαραίτητο όμως να το αφήσουμε να φύγει; Καλύτερα δεν το εκτιμάμε από κοντά;
Αμάλθεια
Συμφωνώ με αυτά που λες και ναι, τα καλά αξίζει να τα κρατάμε ή εστώ να τα θυμόμαστε. Αλλά εγώ μιλάω κυρίως για καταστάσεις που θέλεις να μπουν στη ζωή σου.
Kitsos Mitsos
Όχι δεν είναι απαραίτητο αλλά είναι επιλογή του άλλου και πρέπει να την σεβαστούμε αν πραγματικά νοιαζόμαστε γι αυτόν...
δεν σε πολυκαταλαβα σημερααα...αλλα ΕΤΣΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ... χαχα
οποτε δεν θα πω κατι κ να πρεπει μετα να μου δωσεις και διευκρυνησεις,θα χασει την ουσια του το ποστ...
θα πω μοοοονο μεγεια στην νεα εμφανιση του μπλογκ κ ωραιο τραγουδι :)
φιλια
Χαχα σ ευχαριστώ Lounita αλλα το τραγούδι που το είδες?
εγινε ενα λαααααθος χαχα
ειχα ανοιξει κ αλλο ενα μπλογκ κ μετα που εκλεισα το δικο σου καταλαβα οτι τελικα το τραγουδι ερχοταν απο αλλου ;P (ε φανταστηκα οτι με την ανανεωση εβαλες κ τραγουδι υποδοχης)
χμμμ το κλασσικό απόφθεγμα ε? και ερωτώ: τελικα, αν γυρισει ειναι δικο σ αν οχι, όντως,δεν ήταν ποτε?!?? εγώ σ αυτό μένω...γτ στα άλλα τα λες περίφημα και μονος :)
Ναι Πριγκιπέσσα, το κλασσικό απόφθεγμα και όταν έγραφα την ανάρτηση, μου ήρθαν στο μυαλό οι νόμοι του Μέρφυ, αλλά ποιος τον χέζει τον Μέρφυ?
Όσο γι αυτό που ρωτάς... Δεν έχεις άδικο. Εντάξει, ήταν δικό σου για ένα διάστημα αλλά για μένα αυτό που μετράει είναι αν ήταν δικό μας και στην καρδιά μας. Είτε μείνει είτε φύγει.
=)
δωσε οτι ειναι να δωσεις και ας κανει ο αλλος οτι θελει
και να φυγει παλι κατι σου εχει δωσει
και να μεινει τοτε θα εχει να σου δωσει λιγα ακομα
prin ligo kairo tha simfwnoysa mazi soy , twra to prospathw , moy einai dyskolo .
Ίμερε
Γιατί? Γιατί σου είναι δύσκολο?
Καλησπέρα και καλώς σε βρήκα!
Το μάτι μου έπεσε σε ένα σχόλιο της Amalthia λίγο πιο πάνω και νομίζω πως θα συμφωνήσω κι εγώ! Όντως από την ζωή μας πέρασαν και θα περάσουν πολλά πρόσωπα και καταστάσεις. Όμως εφόσον έχεις κερδίσει κάτι απο αυτά είτε καλό είτε κακό (γιατί ολα εμπειρίες είναι στην τελική) τότε τίποτα δεν έγινε χωρίς νόημα! Απλά όλα καποια στιγμή τελειώνουν και όλοι κάποια στιγμή φεύγουν. Και εσύ απλά πρέπει να συνεχίσεις χωρίς αυτά. Το αν ήταν πραγματικά δικά σου έστω και για λίγο ίσως να μην το μάθεις και ποτέ! Και φυσικά μην ξεχνάμε πως όταν μια πόρτα κλείνει, πάντα ανοίγει μια άλλη! Όλο και κάτι θα εμφανιστεί στο δρόμο σου, που θα σε κάνει να το αγαπήσεις το ίδιο ή και περισσότερο. Απλά πρέπει να αφήσουμε το φόβο έξω απο τη ζωή μας όπως είπες και λίγο πιο πάνω.
Mary, το σχόλιο σου ήταν αρκετά πειστικό και δεν έχεις καθόλου άδικο. Όπως απάντησα και στην Αμάλθεια, αξίζει να κρατάμε μόνο τα καλά πράγματα, να τα θυμόμαστε και να προχωράμε με αυτά. Αλλά έθεσες και τον προβληματισμό μου, ακριβώς αυτό, αν ήταν πραγματικά δικά σου ή απλά έμειναν για λίγο για να χαρείς και λιγάκι?
Όμως σίγουρα κέρδισες κάτι απ'όλα αυτά και σίγουρα προχωράς πιο σοφός.
To pes kai to kanes (gigantoafisa to iliovasilema...) Loipon ean isoun tote pou afinan ta pragmata auta ston ourano tote sigoura isouna ekei dipla!!!! ton papalouka ton eides sto diplano trapezi? xexe
Δεν υπάρχει βρε Τζο! Τον Παπαλουκα τον γνωρίσαμε εγώ και ο κολλητός μου γιατί ήταν φίλος της οικογένειας που ξέρουν και την οικογένεια του κολλητού μου! Ο,τι να ναι πράγματα... Κι εσύ που καθόσουν?
Τι παει να πει δικο σου? Παντα απορρουσα γιατι θελουμε να θεωρουμε εναν ανθρωπο δικο μας...?
Εγω ξερω οτι αγαπη ειναι να να μπορεις να σκεφτεις τι εχει αναγκη , τι χρειαζεται ο αλλος και να χαιρεσαι πραγματικα οταν ειναι καλα,και ολα αυτα σαφως και ανεξαρτητα απο το αν τον εχεις διπλα σου...
την καληνυχτα μου
στατλερ
Statler
Κάπως έτσι όμως, σκεπτόμενοι τις ανάγκες μας και του άλλου, δε θεωρούμε τον άλλον δικο μας άνθρωπο? Οχι σαν κτίσμα μας αλλά σαν αδερφή ψυχή.
Σίγουρα να χαιρόμαστε αν είναι καλά ο άλλος αλλά ο άλλος χαίρεται αν είμαστε εμείς καλά? Αν η απάντηση είναι όχι, τότε μάλλον δεν ήταν ποτέ δικός μας...
Την καληνύχτα μου επίσης
indeed...τα ίδια ζω αυτό το διάστημα και σε αυτή τη λογική κατέληξα και εγώ
καλά σε θεωρητικό επίπεδο καλά τα λές, έλα όμως που στην πράξη δεν γίνεται τόσο εύκολα να αφήσεις ότι αγαπάς να φύγει.
e3ereto blog.Mou aresei pl.A3izei na gineis fun se auto to blog...kai nai auto tha kano.
Please ri3e mia matia kai sto diko mou...
->Ena tha po(sxetika me to post)oti a3izei ponaei...kai einai diskolo.
Deerman.
Mahler76
Δεν είναι τόσο εύκολο συμφωνώ αλλά δε μπορείς να το κρατήσεις με το ζόρι με το έτσι θέλω... Πρέπει να σεβαστούμε και την επιλογή του άλλου.
Καλησπέρα
Deerhead
Χαίρομαι που σ'αρέσει το μπλογκ μου. Θα περάσω κι απ'το δικό σου.
Όσο για το σχόλιο σου στο ποστ... Ναι πονάει αλλά δε γίνεται σε τούτη τη ζωή όλα να είναι εύκολα
=)
Με το ζόρι δουλειά δε γίνεται! Όπως και όταν σε διώχνουν πρέπει να φεύγεις, δεν εχει νοημα να επιμένεις!
Πολυ ωραιο ποστ σαρπερακι!
Αργησα λιγο αλλα ηρθα!
φιλια πολλά
Ολόσωστην είσαι μαντάμ!
@ Coula
Κάλιο αργά παρά ποτέ.
@ The writer
Κυρίος παρακαλώ. Χαχα
δεν ξέρω τι απ' όλα να πιστέψω!
δεν ξέρω τι απ' όλα ισχυεί..
στην μέχρι τώρα "καριέρα" μου όλοι οι αγαπημένοι που είχα, με εξαίρεση δυο, γύρισαν πίσω σε μένα μετά από κάποιο διάστημα! όντως! αφού το σλόγκαν της αδελφής μου όταν με βλέπει να στεναχωριέμαι για κάποιον, είναι "τι κλαις; αφού και αυτός θα γυρίσει.."
δεν ξέρω όμως αν στην πραγματικότητα πιστεύω πως γύρισαν γιατί πραγματικά με αγάπησαν. κάποιοι από αυτούς σίγουρα. κάποιοι άλλοι ίσως από ανάγκη ή επειδή δεν είχαν τίποτα καλύτερο να κάνουν!! άρα.. τίποτα δεν είναι απόλυτο!!!!!
ε???
μάλλον μπερδεύτηκα και εγώ τώρα!
Τουλάχιστον επέστρεψαν, κάτι είναι κι αυτό. Πράγμα που αποδυκνύει τη θεωρία. Οκ, μπορεί να επέστρεψαν απο ανάγκη αλλά κι εμείς δε θα το κάναμε?
A, excusez moi!
Δημοσίευση σχολίου