Μικρα χρονικα vol.1

Αφου κλειδωθηκα ενα ολοκληρο βραδυ στο σπιτι μου [Πεμπτη] για να παρακολουθησω τους Ολυμπιακους Αγωνες στο Βανκουβερ του Καναδα και συγκεκριμενα τους προημιτελικους/ημιτελικους/τελικους γυναικων στο snowboard [halfpipe], τις επομενες 2 μερες [Παρασκευη και Σαββατο] ειπα να γεμισω τη μερα μου.

Χθες ελεγα "σημερα θα λειπω ολη τη μερα απ'το σπιτι μου". Οπερ και εγενετο. Στις 4 το απογευμα επρεπε να παω σε ενα τατουατζιδικο να κανω παρεα σε εναν φιλο μου που βαραγε κατι μεξικανικα λουλουδια με ενα διαμαντι. Βγηκε τελειο. Η φαση κρατησε 3 ωρες.

Το βραδυ ειχαμε πει να παμε σε ενα μαγαζι να πιουμε τα ποτακια μας. Αρχικα να πω οτι ακυρωθηκε ενα ραντευου οποτε σκεφτηκα "ωραια, θα παω με τα παιδια τοτε". Ελα μου ντε ομως που το "ραντευου" τελικα μου εστειλε να βρεθουμε. Ε ωραια λεω αλλα εεεεε καπως θα τα βολεψω. Βρεθηκα μαζι της, ηταν και αλλα 2 παιδια, φιλοι μας. Το "ραντευου" καταντησε να γινει κουβεντα για προσωπικα θεματα [αγορι συμβουλευεται αγορι, κοριτσι συμβουλευεται κοριτσι, ξερω γω? καπως ετσι εγινε]
Ε, αφου τελειωσε κι αυτο, παω να βρω τα αλλα παιδια στο μαγαζι που ειχαμε πει. Τα βρηκα, ηπιαμε τα ποτακια μας, τα ειπαμε κι επιστρεψαμε τα χαραματα.

Σημερα ξυπνησα το απογευμα αφου προηγηθηκαν 3-4 ξυπνηματα σε ασχετες ωρες [ουτε εγω μπορουσα να καταλαβω τι ωρα ειναι, αν ειναι πρωι ή βραδυ, αν πρεπει να κατουρησω ή οχι] και σκεφτηκα "και σημερα θα ειναι μια καλη μερα".
Περνανε τα λεπτα, περνανε οι ωρες, το "ραντευου" δεν απαντησε στο μηνυμα μου, ε τι στο διαολο? Ωραια ας ρωτησω το χθεσινο παιδι τι θα κανει το βραδυ. Θα πανε στο Rock στο Κολωνακι. Ωραια ισως παω καμια βολτα [με το μυαλο μου στο "ραντευου"]. Η ωρα παει 12 παρα και λεω "δε γαμιεται?" και καρφι ντουζ για το Rock. Φτανω κατα τις 1, βρισκω τα παιδια κι εναν που εχω να δω κανενα χρονο, ολα κομπλε, το μαγαζι γεματο αλλα η μουσικη θεικη, κοσμος ωραιος, με στυλ, κοριτσακια με κολαν και δερματινα σακακια, αγορακια με τζιν και ασπρα μπλουζακια. Σκεφτομαι "εδω ειμαστε" αλλα ελα μου ντε που ερχεται το τελειωτικο χτυπημα. Μηνυμα. Μηνυμαααααααα! Απο την λεγαμενη. Οχι ρε λεω θα μου χαλασει τη βραδια. Και μου την χαλασε. Και ειμαι εδω στις περασμενες 5 το πρωι να γραφω βλακειες. Και ταυτοχρονα να σκεφτομαι "μα γιατι να μου πηγαινουν ολα στραβα ρε πουστη μου????"

Ηθικα διδαγματα:
1. Καλη η αισιοδοξια αλλα η υπερβολικη αισιοδοξια κανει κακο. Πολυ κακο! Γιατι η υπερβολικη σκεψη για κατι συγκεκριμενο, στρεφεται εναντιον σου. [αν εχετε αποδειξη για το αντιθετο, παρακαλω πολυ, να μου πειτε... γιατι καπως ετσι θα βγαλω ακρη για το πως ακριβως λειτουργει αυτη η μαλακια, το υποσυνειδητο]
2. Το λαθος πραγμα τη λαθος στιγμη ειναι καλο. Το λαθος πραγμα τη σωστη στιγμη ειναι κακο. Το σωστο πραγμα τη λαθος στιγμη ειναι απλα καταστροφη.
3. Τiming. Ο χρονος τρεχει και πρεπει κι εμεις να τρεχουμε για να πετυχουμε το σωστο timing. Αλλα δε γινεται να κανονιζεις 12345 πραγματα την ιδια στιγμη. Γιατι να μην γινεται??????
4. Τα περισσοτερα πραγματα να τα αφηνεις στη τυχη. Εννοω να σου συμβουν εκει που δεν το περιμενεις. Γιατι αν το περιμενεις τοτε ο χρονος περναει βασανιστικα με σκεψεις τυπου "θα γινει? δε θα γινει?". Γιατι προσπαθω να το κανω τωρα που [και καλα] το περιμενω και δεν το εκανα τοτε που δεν το περιμενα? Τοσο προγραμματισμενος σαν μηχανη ειμαι????
5. Μαλλον δινω υπερβολικη σημασια για το τιποτα.

Που πηγε το big times in small life? Να, πηγε να πνιγει στον ωκεανο των σκεψεων. Γιατι δεν υπαρχουν big times in small life με σκεψεις να μας πνιγουν. Ε, βαρεθηκα πια! Αν μπορουσα, θα πατουσα delete στο κουμπι των σκεψεων μου και θα εκανα τα παντα αυθορμητα. Οπως εκεινο το 5χρονο παιδακι στην διπλανη πολυκατοικια που κανει 1000+1 βλακειες 24ωρες/7μερες [οπως το να πιανει το βυζι μιας κοπελιτσας που του ριχνει 10 χρονακια] αλλα τουλαχιστον το χαιρεται...