Σ' αναζητώ στη Σαλονίκη

Αφού με έσπειρε μια μοίρα αυτοκρατόρισσα
μήτρα με γέννησε αρχαία Μακεδόνισσα
μ' άδεια φαρέτρα πολεμάω το χειμώνα
από το κάστρο στην καρδιά του Πλαταμώνα

Αφού με φέρνει μονοπάτι φαναριώτικο
ένα σοκάκι με κρατάει σαλονικιώτικο
έλα ένα βράδυ την υπόσχεση να πάρεις
πριν να τη σβήσει με σφουγγάρι ο Βαρδάρης

Σ' αναζητώ
Σ' αναζητώ στη Σαλονίκη ξημερώματα
λείπει το βλέμμα σου απ' της αυγής τα χρώματα
σ' αναζητώ
σ' αναζητώ μ' ένα βιολί κι ένα φεγγάρι
λείπει το όνειρο εσύ και το δοξάρι

Αφού μεθάω μ' ένα κρασί αγιονορείτικο
και μ' ένα ντέρτι σεκλετίζομαι πολίτικο
βρες το μαχαίρι που στα δύο μας χωρίζει
κι έλα εδώ στων στεναγμών το μετερίζι

Αφού στον Όλυμπο οι Θεοί τ' αποφασίσανε
δώσαν στο κρύο τα κλειδιά κι αυτοκτονήσανε
μόνη ξυπνά μόνη κοιμάται τώρα η μέρα
με μηχανάκι με κομπιούτερ και φλογέρα

Σ' αναζητώ
Σ' αναζητώ στη Σαλονίκη ξημερώματα
λείπει το βλέμμα σου απ' της αυγής τα χρώματα
σ' αναζητώ
σ' αναζητώ μ' ένα βιολί κι ένα φεγγάρι
λείπει το όνειρο εσύ και το δοξάρι

Δημητρης Μητροπανος

Ουδεμια σχεση εχω με τη Θεσσαλονικη. Ειμαι καθαρα νοτιοελλαδιτης. Κι ομως νιωθω τοσο δεμενος μαζι της. Δεν ξερω... Φταιει η αυρα της? Φταιει το μεθυστικο αερακι της? Φταιει αυτο το μυστηριο και μαγικο που εχει? Καθε φορα που παω, νιωθω αλλος ανθρωπος. Νιωθω οτι ολα γινονται. Πολυ απλα γιατι νιωθω πιο ξεγνοιαστος. Εχω ανεβει αρκετες φορες και παντα περναγα ωραια. Ακομα και με τους γονεις μου. Που εδω στην Αθηνα, δεν καταδεχομαι με την καμια να βγω μαζι τους!
Εχει λοιπον αυτο το μαγικο που σε μαγευει, σε κανει πιο χαρουμενο, σε κανει πιο ευτυχισμενο, βλεπεις τους ανθρωπους πιο χαρουμενους και πιο ελκυστικους! Εχει κι αυτο το μυστηριο που σου ξεγελα ευκολα το μυαλο σου. Σε κανει σκεπτικο σε καθε σου βημα, αλλα ποιος χεστηκε! Η Θεσσαλονικη ειναι εδω και ολα γινονται αν εισαι χαρουμενος!
Η αληθεια ειναι οτι δε νομιζω να εμενα μονιμα εκει πανω. Γιατι οσο μαγικη και να ειναι η "νυμφη του Θερμαικου", δεν εχει τις αμετρητες επιλογες της Αθηνας. Αλλα μου αρεσει να ανεβαινω, γιατι νιωθω οτι αυτο το μαγικο του Θερμαικου, δεν το νιωθω πουθενα αλλου. Καθε φορα που βλεπω τον Θερμαικο απο το προαυλιο του Λευκου Πυργου, νιωθω οτι καπου παραμονευει μια σειρηνα, ετοιμη να με τραβηξει. Να περπατω στους δρομους, ελκυομενος απ'το μεθυστικο τραγουδι της.
Αλλα ας τα αφησουμε αυτα. Ας περασουμε στο ψητο. Θυμαμαι ολες τις φορες που ανεβηκα και ολες ηταν υπεροχες. Σιγουρα παιζει ρολο και το γεγονος οτι ενα ταξιδι ειναι παντα αλλη φαση, αλλα ειδικα στη Θεσσαλονικη, ειναι κατι παραπανω απο ταξιδι. Πολλες φορες ανεβηκα μονο και μονο επειδη ηθελα να τα πινω με ενα φιλαρακι μου που μενει πανω! Θυμαμαι την τελευταια φορα που ανεβηκα, ειχαμε καταληξει στα Λαδαδικα με ουζα, τσιπουρα, χταποδακι και μεζεδακια γενικως! Ωραιες μερες...
Απο τη Θεσσαλονικη εχω μονο ομορφες αναμνησεις. Αναμνησεις που μενουν χαραγμενες στο μυαλο σου οσα χρονια κι αν περασουν. Και κατι τετοια με κανουν να μην βλεπω την ωρα να ξαναπαω! Δυστυχως ανεβαινω μονο για λιγες μερες αλλα οσο να ναι!

Οι φωτογραφιες ειναι απο την τελευταια επισκεψη μου στη Θεσσαλονικη. Εδω Αθηνα ειχε ψυχρουλα κι εκει πανω ζεστη! Ο,τι να ναι καιρος πραγματι...

ΥΓ: Τυχαια η παρακατω φωτογραφια? Absolout Thessaloniki!