Κουφάλα νεκροθάφτη, δε θα πεθάνουμε ποτέ
Δε θα μεγαλώσουμε ποτέ. Μεγάλα παιδιά είμαστε μόνο.
Καθημερινά βλέπω μεγάλους να ζούνε τη ρουτίνα της πόλης ή να βαριούνται να ζουν. Τους βλέπω να αναστενάζονται και να αναπολούν στιγμές που πέρασαν. Τους βλέπω να συζητάνε για όσα δεν έζησαν ή για όσα έζησαν αλλά πέρασαν.
Γιατί? Γιατί αν νιώθεις ότι μεγαλώνεις, τότε σιγά σιγά νιώθεις ότι δεν έχεις χρόνο για να ζήσεις κάποια πράγματα.
Τα φοιτητικά χρόνια πέρασαν, έχεις χρόνο μόνο για τη δουλειά σου, δουλεύεις σαν το σκυλί για να βγάζεις τα προ ζην ή να βγάζεις όσα νομίζεις ότι σου χρειάζονται για μια κανονική ζωή. Βγαίνεις ελάχιστα, για καμιά ώρα και αυτήν την ώρα θα την περάσεις με τα τυπικά, τύπου πώς ήταν η μέρα σου.
Ξεκόλλα. Πάντα υπάρχει χρόνος για να ζήσεις κάτι. Να ζήσεις όλα όσα δεν έζησες ποτέ ή να ξαναζήσεις κάτι που νοστάλγισες. Το κόλπο? Νιώσε όπως ένα μεγάλο παιδί.
Ναι είναι αλήθεια τα φοιτητικά χρόνια είναι τα καλύτερα και δεν αλλάζει. Είναι τα χρόνια που μπορείς να κάνεις ο,τι γουστάρεις, να νιώσεις παντελώς στον κόσμο σου, να κάνεις όσα δεν τόλμησες να κάνεις ποτέ. Αλλά σιγά μη κάτσουμε και με σταυρωμένα τα χέρια και στα χρόνια μετά το πανεπιστήμιο. Τελείωσε το πανεπιστήμιο, ε και? Κουφάλα νεκροθάφτη, δε θα σε αφήσουμε να μας στέλνεις παράφρωνες να μας ρουφάνε ό,τι καλό έχει απομείνει από εκείνα τα χρόνια και μπορούμε να το εκμεταλλευτούμε και τώρα.
Η ζωή δεν είναι τόσο άδικη. Είναι όμορφη και μας περιμένει να χαμογελάσουμε. Υπάρχουν μπόρες που και που αλλά θα περάσουν και θα βγει το ουράνιο τόξο μετά να μας δειξει την ομορφιά της ζωής και να μας θυμίσει να χαμογελάμε.
Και αν λάβουμε υπόψιν τη θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, ο,τιδήποτε καλό και όμορφο μπορούμε να το ζήσουμε οποιαδήποτε στιγμή, χθες, σήμερα, αύριο, μεθαύριο. Ή να ζήσεις μεθαύριο και να νιώθεις φοιτητής ξανά. Και θα αναρωτιέσαι πόσο περίεργη, αλλά όμορφη, είναι η ζωή...
Οκ, υπάρχουν και η άσχημη πλευρά της ζωής και ο,τιδήποτε άσχημο μπορούμε να το ζήσουμε κι αυτό χθες, σήμερα, αύριο, μεθαύριο αλλά στην τελική η ευτυχία θα μας ξανάρθει...
Κουφάλα νεκροθάφτη, είμαστε μεγάλα παιδιά και δε θα σε αφήσουμε να πεθαίνουμε σιγά σιγά...
ΥΓ1: Πριν κάποιους μήνες έκανα σκέψεις επειδή τα φοιτητικά μου χρόνια τελειώνουν και το τέλος τους θα σημαίνει την έναρξη της σκληρής ζωής. Αλλά κατέληξα στο αν το σκεφτόμαστε αυτό, δε ζουμε την κάθε μέρα άρα γινόμαστε απαισιόδοξοι. Μακριά.
ΥΓ2: Θέλω να πιστεύω ότι η παρών ανάρτηση θα είναι προφητική. Ακόμα και μετά από χρόνια θα ζούμε σαν μεγάλα παιδιά και θα κάνουμε παλαβά πράγματα. Γιατί έτσι θέλουμε και μπορούμε.
ΥΓ3: Αυτό είναι! Αν ο χρόνος είναι χρήμα όπως λένε, τότε σε εμάς ο χρόνος είναι εμπειρία.
ΥΓ4: Καλημέρα σας.
20 σχόλια:
Πιστεύω πως κάθε ηλικία έχει άλλες ανάγκες!
Αλλά συμφωνώ πως πρεπει να βρίσκουμε και να κανουμε ομορφα πράγματα που να μας γεμίζουν σε κάθε ηλικία!
όχι απαραίτητα ο,τι κάναμε στα φοιτητικά μας χρόνια, αλλά δραστηριότητες που να μας δίνουνε ενέργεια ή να διοχετευουμε σε αυτές την ενέργεια μας!
Κάθε ηλικία έχει ενέργεια, αλλά όχι με την ίδια ισχύ κάθε φορά!
Αν η παρούσα ανάρτηση βγει στο μέλλον προφητική θα δεις καλά αυτό που σου λέω!
Με άλλα πράγματα θα φτιάχνεσαι στα 30 στα 40 στα 50
Σημασία έχει, πάντα να έχεις όρεξη να κάνεις πράγματα!
Καλημέρα σαρπεράκι!
Πρώτη ήρθα σήμερα :ΡΡΡ
Δεν ξερεις ποσσες φορες το εχω σκεφτει αυτο,κυριως βλεποντας τους γονεις μου.
Δουλευουν,δεν πολυμιλανε...με λιγα λογια δεν ζουνε.
Ποτε δεν ειναι αργα να ξαναζησουν κατι.
Τους βλεπω πολλες φορες και υποσχομαι πως εγω ποτε δεν θα ειμαι ετσι,θα χαμογελαω θα κανω χαζομαρες ακομα και κατω απο σκληρες περιστασεις και θα ζω σαν να μην περασε μια μερα απο τοτε που πηγαινα σχολειο.
Εξαλλου ο καθενας κρυβει ενα παιδι μεσα του.:D
συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ μαζί σου.
αυτή τη στιγμή ετοιμάζομαι να πάω φοιτήτρια και σκέφτομαι ότι δεν θα αφήσω καμία μα καμία στιγμή ανεκμετάλλευτη. θα συνεχίσω να μαθαίνω πράγματα, να γνωρίζω νέους τόπους, να ενθουσιάζομαι με το παραμικρό και να είμαι ευθύς απέναντι στους άλλους...όπως τα παιδιά. :)
πολύ όμορφο ποστ.
Coula
Εντάξει, η κάθε ηλικία φτιάχτεται με άλλα πράγματα αλλά η ουσία είναι η ίδια. Φτιάχνεσαι με ο,τι σε φτιάχνει! Και θα φτιάχνεσαι για όσο χρειαστει.
Γλύκα
Εντάξει, η μιζερία και η απαισιοδοξία είναι μέσα στο πρόγραμμα όταν χρειάζεται να μαζέψεις λεφτά όπως λες, αλλά προσωπικά τίποτε από τα 2 δε μ'αρέσουν. Εμπειρικά, σε κάνουν πιό πεθαμένο απ'όσο νομίζεις και κανείς δε το θέλει...!
Fleur
Κι εγώ ακριβώς, κοιτάζοντας τους δικούς μου τα σκεφτόμουν όλα αυτά. Οκ, είναι παντρεμένοι κι έχουν παιδιά, όπως άλλοι τόσοι οικογενειάρχες αλλά αυτός δεν είναι λόγος... Δηλαδή οι "άλλοι" οι εργένηδες γιατί περνάνε πιο καλά? Επειδή δεν έχουν σύζυγο, παιδιά, σκυλιά, γατιά? Ε, όχι!
Αγανακτισμένη Έφηβη
Άντε με το καλό η φοιτητική σου ζωή! Εσύ, επειδή είσαι στην αρχή, δε θα σου πω τίποτε άλλο παρά άντε ζήσε τη κάθε στιγμή. Και κοίτα να σπάσεις και τίποτε [κυριολεκτικά], έτσι για την πλάκα! Χαχα
Άρα είσαι ένα μεγάλο παιδί, ε; Μείνε έτσι :)
Δε χρειάζεται να γίνουν όλοι σαν τους "μεγάλους" που βλέπουμε κάθε μέρα έξω... Στην πραγματικότητα εκείνοι δεν είναι καν ζωντανοί άνθρωποι. Ή ρομπότ είναι ( γιατί το μόνο που κάνουν είναι να εκτελούν -μηχανικά πλέον- οδηγίες ), ή ζόμπι (γιατί έχουν "πεθάνει" και δεν το ξέρουν)...
Άρα συνέχισε να είσαι ένα μεγάλο παιδί sarper?. :)
Dream Girl
Ζόμπι? Χαχαχα, μ'αρέσει αυτή η εκδοχή!
Οκ λοιπόν, μακριά απ'τα ζόμπι!
σε μένα μιλάς?
ναι,σε μένα μιλάς.
σκύβω το κεφάλι και σε ακούω.
Αμαλθεια
Δεν παίζεσαι!
δουλευουμε για να ζουμε και οχι ζουμε για να δουλευουμε οπως πανε να μας το περασουν μερικοι....
Και εσυ, Sarper μου, μιλας για μια χωρα οπως η Ελλαδα, στην οποια οι ανθρωποι το εχουν και λιγο μεσα τους να θελουν να καλοπερασουν μετα τα 25. Για ελα εδω, να δεις μιζερια!! Εγω που πηγαινοερχομαι καθε μερα στο μετρο, περπαταω διπλα σε ανθρωπους πετυχημενους και εξασφαλισμενους (με την εννοια την οικονομικη τουλαχιστον), και τους βλεπω μονιμως με το κεφαλι κρεμασμενο, τι να σκεφτω? Που μιλανε στα Blackberry τους για δουλεια και μονο δουλεια? Και το χρηματιστηριο? Και τα χρεη (που οι πιο πολλοι δεν εχουν)? Ασε...Γ'αυτο τα λογια σου μου αρεσαν πολυ, με βρισκεις απολυτα συμφωνη, και θα προσπαθησω κ εγω να βλεπω την ζωη μου μ'αυτο τον τροπο. Μεγαλο παιδι ε?
Η δικη μου εμπειρια στο πανεπιστημιο λογικα ηταν πολυ διαφορετικη--πιο πολυ με εφαγε το ανχος και η ανησυχια για το μελλον και το να κανω τους δικους μου να μην λυπηθουν για τα διδακτρα που πληρωναν με δανεια (ασε μη σου πω ποσα) παρα το ξενυχτι--και γ'αυτο ελπιζω τωρα να ζησω ολα οσα ηθελα παντα. Τι λες?
Μακριά από μας και ο Νεκροθάφτης και όλο το σινάφι του! Όσα χρόνια και να περάσουν δεν σταματάμε ούτε ν ονειρευόμαστε ούτε να ελπίζουμε ούτε να πολεμάμε ούτε να ΖΟΥΜΕ!
Κουφάλα Νεκροθάφτη τράβα κάνε κάνα κρύο μπάνιο και ξανά-έλα να τα πούμε άμα σε παίρνει!
Καλώς σε βρήκα sarper? και καλή σου μέρα!
Κερένια Φτερά
Αναρωτήθηκες ποτέ γιατί αυτοί οι άνθρωποι μιλάνε για χρηματιστήρια και χρέη? Γιατί τα ήθελαν κάποτε, να μπουν στο χρηματιστήριο να βγάλουν κάτιτις το παραπάνω και να τώρα που έχουν χρέη. Και κατά τη γνώμη μου σιγά το χρέος απλά τους έφαγε ο εγωισμός και δε θέλουν να χάσουν ούτε τρίχα απ'την περουσία τους. Είναι ζωή αυτό?
Και οκ μπορεί να είχες διαφορετική εμπειρία στο πανεπιστήμιο αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Πάντα υπάρχει χρόνος για κάτι τρελό.
Lazarus
Μπα, δεν τον πέρνει να ξανάρθει να τα πούμε! Γιατί τα έκανε πάνω του!
Χαχα
Αυτό το post με έκανε να θέλω να ακούσω το Forever Young των Alphaville.:)
Αν και μόλις τώρα αρχίζει η δική μου φοιτητική ζωή μπορώ να καταλάβω τι σκέφτεσαι...
Αλλά όσο και να μεγαλώνουμε κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει το δικαίωμα να νιώθουμε ακόμη παιδιά! ;)
Ακριβώς!
Καλώς μας ήρθες
Και να πεθανουμε σημασια εχει να εχουμε ζησει! Στην καθημερινοτητα μας φυτοζωουμε συχνα, θα το καταλαβεις αλλα αν εισαι μαγκας κανεις τα μαγικα σου και δημιουργεις μια υπεροχη στιγμη ωστε να καταλαβεις οτι ζεις κιολας μεσα στην ημερα!!
Την καληνυχτα μου!
Μαρουλοφιλακια!
Marouli
Μπορεί να φυτοζωούμε όπως πολύ σωστά το λες
Αλλά τις υπέροχες στιγμές τις ζω και με το παραπάνω! Το λεει και η εικόνα του τίτλου του μπλογκ
:D
Δημοσίευση σχολίου