Ό,τι έχτισες...

Πόσο τραγικό είναι να παλεύεις για αρκετούς μήνες για την ψυχική σου γαλήνη και ηρεμία, να καταφέρνεις να μπεις στη φιλοσοφία της ζωής και της ηλικίας σου γενικώς, να σκέφτεσαι μόνο το παρόν, να σου έρχονται στο τέλος όλα τέλεια, περνώντας την κάθε μέρα με μεγάλες στιγμές, να τρέφεις ελπίδες για κάτι ευχάριστο και μαγικό παράλληλα με τη γενική φιλοσοφία που σχημάτισες, να αρχίζουν να μπαίνουν όλα σε έναν καλό δρόμο και στο τέλος να την πατάς τόσο άσχημα σα να σε γάμησαν σκληρά πολλές φορές?
Μα, πόσο τραγικό?
Ήταν μια περίοδος που αυτός ήταν τελείως σκατά ψυχολογικά. Πήρε όμως μια απόφαση. Θα αλλάξει τελείως τρόπο σκέψης, τόσο για τον εαυτό του, όσο και τη ζωή και τις χάρες της. Και το κατάφερε. Κι έτσι άρχισε να περνάει γαμάτα. Φίλοι, γυναίκες, σεξ. Μεγάλες στιγμές στη μικρή ζωή με μικροπράγματα.
Στο ενδιάμεσο τη γνώρισε. Μια κοπέλα η οποία έμελλε να γίνει στόχος του, να την καταφέρει. Οι μέρες πέρασαν, οι μήνες επίσης, αυτός ερχόταν ολοένα και πιο κοντά της κι αυτή το ίδιο. Άρχισαν να τρέφουν ο ένας για τον άλλον εκτίμηση. Όσο ευχάριστα άρχισε η γνωριμία τους, άλλο τόσο ευχάριστη εξελισσόταν η γνωριμία τους μέχρι να έρθει η ευχάριστη κατάληξη.
Όμως... Η πεποίθεσή του ότι εκείνη η πολλά υποσχόμενα κοπέλα θα έμελλε να αλλάξει πολλά στη ζωή του, ήταν ταυτόχρονα και η ταφόπλακά του στη ψυχή του. Η κοπέλα εκεί που άφηνε πολλές υποσχέσεις, ξαφνικά σταμάτησε την επικοινωνία μαζί του. Αυτός συνέχιζε να της κάνει προτάσεις για καφέ, εκείνη τίποτα. Μέχρι που αποφάσισε να το ξεκαθαρίσει. Τελικά τι έγινε? Αυτή η κοπέλα βρήκε έναν τύπο, δηλώνει ότι είναι πολύ καλά μαζί του κι αυτός έμεινε να αναρωτιέται τι στο καλό έγινε. Από πότε βλέπεις έναν άλλον τη στιγμή που σε χαρακτηρίζει καλό παιδί, έξυπνο, γλυκό, με χιούμορ και με χαρακτήρα?
Ηθικό δίδαγμα. Οι γυναίκες είναι και πολύ σκύλες τελικά. Η διπλοπροσωπία, το ψέμα, η εκμετάλλευση σε όλο της το μεγαλέιο. Οι γυναίκες είναι πανουργές και στην τελική μόνο ένα πράγμα θέλουν. Θέλουν κάποιον που στο μυαλό τους είναι η επιτομή του κωλόπαιδου. Το κακό παιδί. Κι έτσι μας γαμάνε.
Βέβαια εκεί που καταλήγουμε, είναι ότι από εκεί που κατάφερες να τα βάλεις όλα σε τάξη και να αρχίσεις να περνάς γαμάτα, έρχεται κάτι που σε προσγειώνει ατσαλά στην σκληρή πραγματικότητα. Είπαμε, είναι ωραία τα όνειρα και οι επιθυμίες μας αλλά καμιά φορά η πραγματικότητα είναι τόσο σκληρή που νομίζεις ότι τα πάντα μέσα σου γκρεμίστηκαν. Με λίγα λόγια ό,τι έχτισες με κόπο, γκρεμίστηκε σαν τοίχος από τραπουλόχαρτα.
Αλλά ας δούμε τη θετική πλευρά. Όλα αυτά ίσως γίνονται για κάποιον λόγο. Δεν ήταν γραφτό να γίνει ή εστώ χτύπησε το καμπανάκι ότι αυτή δεν είναι η κατάλληλη, άρα το σύμπαν τα έφερε έτσι ώστε να μη γίνουν. Και στο τέλος αυτές θα είναι οι άκυρες. Ή έστω στην τελική όλες οι δοκιμασίες υπάρχουν για να τις ξεπερνάμε. Σιγά μην κάτσουμε να κλαιγόμαστε με την κάθε μαλακία της ζωής. Αυτή έχασε, όχι εμείς. Εμείς θα κερδίσουμε στο τέλος.

Όλα τα παραπάνω παραπέμπουν σε μια παλιότερη μου ανάρτηση. Κι ακριβώς επειδή τα γράφω εκεί, δεν τα ξαναγράφω εδώ... Δειτε ΕΔΩ.