9.10.12

Ιτ ιζ φρίντευ!



Ii's friday, it's freeday!
Σίγουρα οι περισσότεροι από εσάς ξέρετε τι είναι το freeday. To freeday (για όσους δεν ξέρουν), είναι μια γιορτή του ποδηλάτου, που συμβαίνει κάθε παρασκευή. Κάθε παρασκευή, μαζευόμαστε στο Θησείο και βάζουμε πλώρη για διαφορετικό προορισμό κάθε φορά, σε απόσταση (πήγαινε-έλα) 50-60 χιλιόμετρων.
Καλά, αυτό το γνωρίζουμε. Αλλά γιατί γράφω για αυτό; Πολύ απλά γιατί είναι κάτι για το οποίο αξίζει να ζεις. Κάτι για το οποίο η ύπαρξή σου έχει λόγο. Είναι μοναδικό συναίσθημα να είσαι εσύ κι άλλοι 1000 ποδηλάτες (και λίγα λέω) και να πηγαίνετε στο άγνωστο. Οκ τον προορισμό τον ξέρουμε, αλλά το πως θα πάμε εκεί, δεν το γνωρίζουμε.
Στην επιστροφή βέβαια, οι ποδηλάτες "σπάνε", είτε επειδή κάποιοι επιστρέφουν σπίτια τους (που βρίσκονται κοντά στον δρόμο τους), είτε επειδή κουράστηκαν.
Προσωπικά, ξεκίνησα εδώ και μερικούς μήνες. Πριν, δεν είχα ποδήλατο! Μακάρι να το είχα ξεκινήσει πιο νωρίς όμως. Η μαγεία της διαδρομής, το αεράκι, οι μυρωδιές, οι γελαστές φάτσες, είναι κάτι το μοναδικό.
Ακριβώς όπως όταν πας για σνόουμπορντ ή για σερφ μόνο που το κάθε άθλημα έχει και τη δικιά της αίσθηση. Με τη διαφορά όμως ότι το ποδήλατο είναι πολύ πιο... λαϊκό άθλημα.
Η πρώτη μου φορά, ήταν τότε που πήγαμε Λούτσα. Συνολική διαδρομή, 70 χιλιόμετρα. Ήταν αρκετά ζορική, από άποψης απόστασης και μόνο. Εμένα όμως μια χαρά μου βγήκε, ακριβώς επειδή η διαδρομή ήταν όλο ευθεία. Υπάρχουν και πιο ζορικές όμως, από άποψης υψομετρικών (που όμως έχουν πολύ λιγότερα χιλιόμετρα). Τέτοια ήταν η ανάβαση στη Πεντέλη. Ενδιάμεσα είχαμε το Tour d Atene (παρωνυμία του Tour de France), όπου κάνουμε το γύρο της Αθήνας. Συνολική απόσταση, 140 χιλιόμετρα, με τερματισμό στις 9 το πρωί με γυαλιά ηλίου και καρφί για ομελέτα και καφέ! Πραγματικά γαμάτο συναίσθημα.
Όσοι έχετε ποδήλατο, να το δοκιμάσετε... Κάθε παρασκευή, στις 9.30 στο Θησείο. Η βόλτα διαρκεί 3-4 ώρες. Αν πάλι νομίζετε ότι... δε σας βγάζουν τόσες ώρες, δοκιμάστε να βολτάρετε μόνοι σας.
Η αντίληψη του κόσμου περί ποδηλάτου έχει αλλάξει άρδην τα τελευταία χρόνια. Μέχρι και η κουτσή μαρία ξέρει τι εστί ποδηλάτης στους δρόμους (με μια στοιχειώδης προσοχή όμως, πάντα).

* Oι φωτογραφίες είναι του John Caliva, ενός από τα παιδιά που διοργανώνουν τη γιορτή!

3 σχόλια:

Xristina @ Dear e-diary είπε...

Θα τα πούμε τη Παρασκευή στο Θησείο...
Εχω πολύ καιρό να κατέβω αλλα λέω τη Παρασκευή να πάω. Οντως το συναίσθημα είναι καταπληκτικό!! Αλλά και η κουραση...

νερίνα ღ είπε...

κάτι ανάλογο γίνεται και στην πόλη μου! Πολύ διασκεδαστικό...
Και προσοχή

Φιλια

Ανώνυμος είπε...

Γεια
αν θες διαβασε το ποστ μου :
http://anisixosblog.blogspot.gr/2012/10/blog-post_21.html

θελω τη γνωμη σου σαν μπλογκερ. εσυ πως θα ενιωθες στη θεση μου; θα ενιωθες το ιδιο; εχεις περασει ποτε την ιδια φαση με μενα; να σου λειπουν εντονα πραγματα απο το παρελθον; και πως το αντιμετωπισες και πηγες παρακατω;

απαντα αν θες στο ποστ μου.

ευχαριστω.