23.11.12

Πώς καταντήσαμε... (χώσιμο)


Καταρχάς, να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Είναι από τις σπάνιες φορές που τα χώνω. Κι αυτό επειδή από τότε που έφτιαξα το μπλογκ, η φιλοσοφία του είναι κάθε άλλο παρά χώσιμο. Αλλά κάνουμε κάποιες εξαιρέσεις που και που. Απολάυστε.

Στην εποχή του facebook και του twitter, όποιος θέλει να φαίνεται γαμάτος, κάνει συγκεκριμένα πράγματα με ευβλάβεια.
Να ποια είναι αυτά τα πράγματα.
Τσεκάρει κάθε χιπστέρικο/αλτερνατιβ/κυριλέ μέρος στο οποίο βρίσκεται.
Ακούει μια ευφάνταστη δήλωση κάποιου και κάνει λογοπαίγνιο μ'αυτήν.
Ποστάρει ο,τιδήποτε ευαισθητοποιεί τους άλλους, ακόμα κι αν τον ίδιο δεν τον ενδιαφέρει καν.
Πουλάει την εικόνα του για να αυξήσει το κασέ του.

Ας τα πάρουμε τα πράγματα ένα-ένα.

Είσαι ένας κατά φαντασίαν χίπστερ. Θα δηλώσεις στον τοίχο σου ότι θα πας στο τάδε πάρτυ και την επόμενη θα ξανα-δηλώσεις στον τοίχο σου πόσο γαμάτα πέρασες εκεί. Και θα ανεβάσεις φωτογραφίες σε πόζες με περίεργες γκριμάτσες. Ασε μας ρε ρεμάλι. Προφανώς και δεν μπορούν όλοι αυτοί που αυτοαποκαλούνται "χιπστερ" να μπορούν να το υποστηρίξουν. Είναι πραγματικά ελάχιστοι πραγματικά χωμένοι στην κουλτούρα του χιπστερ, οι υπόλοιποι απλά προσπαθείτε. Και οι πραγματικά χωμένοι σας γράφουν όλους εσάς τους υπόλοιπους.
Είσαι σκυλάς; Θα δηλώσεις ότι πήγες στην τάδε πίστα και θα ανεβάσεις φωτογραφία με τον εαυτό σου να χορεύει τσιφτετέλι. Ακόμα χειρότερα αν είσαι γυναίκα και προσπαθείς να χωρεσεις στο μίνι που δε σε κολακεύει καθόλου και είσαι πάνω στο τραπέζι, με τα δωδεκάποντα, λιώμα και φωνάζεις το τραγούδι. Άσε μας κουκλίτσα μου.
Είσαι κυριλέ τύπος; Προφανώς θα κάνεις τσεκάρισμα στο πιο κυριλέ κλαμπ των βόρειων προάστιων, με φωτογραφία τον εαυτό σου ανάμεσα σε 2-3-4 κοπελίτσες, με μια σαμπάνια Moet στο τραπέζι, προφανώς για να δείξεις ότι είσαι ο "γαμάω και δέρνω με λεφτά". Άσε μας ρε μαμόθρεφτο. Επειδή έχεις γονείς με λεφτά, δε σημαίνει ότι το παίζεις και γαμιάς. Τα λεφτά του μπαμπά - και της μαμάς - ξοδεύεις. Και λες και την ατάκα έχω-αμάξι-να-σε-πάω-σπίτι-σου (που αμάξι, βάλτε με-ρσε-ντές ή μπε-μ-βέ ή και καμιά φε-ρά-ρι).

Της προάλλες, ανέβηκε το "πουλάκι τσίου" και αμέσως μετά το "γκολάκι πίου". Με το που έγιναν γνωστά, ο κάθε κολλημένος με το facebook, τα ανέβασε στον τοίχο του, με αποτέλεσμα κάθε 3 ποσταρίσματα, να βλέπω το ίδιο βίντεο. Μας τα πρίξατε ρε. Το ίδιο έγινε και με τον Τατσόπουλο και την περίφημη δήλωσή του "έχω πηδήξει τη μισή ελλάδα" και ο καθένας το σχόλιαζε με τον δικό του τρόπο - που αλλού; - στον τοίχο του. Σοβαρά ρε μεγάλε, πήδηξες τη μισή ελλάδα; Και θες να ασχοληθούμε μαζί σου; Χεστήκαμε. Δε θα ασχοληθώ με την πάρτη σου.
Κάτι ανάλογο έγινε και για την Χ.Α, όπου απέκτησε δημοσιότητα επειδή κάθε 3 και λίγο, να βλέπω κι από ένα ποστάρισμα που αφορά την Χ.Α. Ρε κουλάρετε, ξέρουμε τι είναι η Χ.Α, διαβάζουμε ειδήσεις στο νετ. Δε χρειάζεται να το μάθουμε από σένα ρε φλώρε που θες να αυτοαποκαλείσαι σαν κάποιος με πολιτικές απόψεις. Τις απόψεις σου να τις κρατάς για όταν συνομιλείς με άλλους, αλλά προς θεού, έξω από το facebook...

Βλέπετε κουταβάκια που ψάχνουν για υιοθεσία, βλέπετε εικόνες που κακοποιούν τα ζώα, βλέπετε ο,τιδήποτε κάνει τη ψυχή σας να πονά. Αλλά σοβαρά ρε μεγάλε, όντως ευαισθητοποιήθηκες τόσο πολύ και το λες στον τοίχο σου; Ή μήπως θέλεις να νομίζουν όλοι ότι είσαι αυαίσθητος;
Ας πούμε εδώ μια τραγική ειρωνεία... Μέχρι πριν 1 χρόνο, σχεδόν κανένας δεν είχε κατοικίδιο. Τώρα, σχεδόν όλοι έχουν και ξαφνικά το facebook πήρε φωτιά με σχόλια τύπου "αχ τι γλυκό, το θέλω..." και τον κάθε φιλόζωο να υιοθετεί κι από ένα κουτάβι. Μα γιατί τώρα; Πριν 1 χρόνο δηλαδή δεν υπήρχαν κουτάβια; Ασε μας ρε.
Τραγική ειρωνεία νούμερο δυο. Δε σας προκαλεί εντύπωση που οι "φιλοζωικές οργανώσεις" έχουν πολλαπλασιαστεί μέσα σε ένα χρόνο;
Σε όλη μου τη ζωή, είχα 4 σκυλιά. Κι έχω περάσει τα 25, τρομάρα μου. Και τώρα που βλέπω ότι όλοι έχουν σκυλί-γατί-ή-δεν-ξέρω-τι-άλλο, απορώ γιατί τώρα.
Καταλαβαίνετε γιατί το θεωρώ τραγική ειρωνία. Το facebook έκανε μόδα την υιοθεσία. Έλεος κι αυτό.

Είσαι τύπος που θέλει να αυξήσει τη δημοσιότητά του επειδή είναι fashion blogger, artist ή κάτι άλλο τελοσπάντων; Φτιάχνεις μια σελίδα στο facebook και τους καλείς όλους. Οκ, δεν είναι κακό αυτό. Αλλά να ποστάρεις κάθε τρεις και λίγο, στο προφίλ σου ή στη σελίδα σου εναλλάξ, είναι πιο υπερβολικό από υπερβολικό. Ποστάρεις σε ποιά έκθεση θα πας, ποιόν είδες εκεί, σε πιό ραδιόφωνο θα παίξεις (wannabe) μουσική, ποστάρεις ο,τιδήποτε ηλίθιο σκεφτείς. Σε καθημερινή βάση.
Δημιουργείς events με το παραμικρό, ακόμα κι αν δεν ενδιαφέρει κανέναν. Και τελικά πάνε όλα τα "θύματα" που θέλουν κι αυτοί με τη σειρά τους να είναι "κάποιοι". Το facebook τους έκανε διάσημους, όχι οι ίδιοι. Αν δεν υπήρχε, πώς θα μπορούσαν να γίνουν διάσημοι; Δε θα μπορούσαν. Τέλος.


** Υστερόγραφα με αγάπη προς όποιον μπορεί να παρεξηγήσει την ανάρτησή μου.

Έχω κάνει τσεκάρισμα σε μερικά μέρη που έχω πάει. Πολύ απλά είτε γιατί πήγαινα σε αυτό το στέκι πρώτη φορά και το βρίσκω πολύ γαμάτο, είτε γιατί είμαι εκεί με την αδερφική μου παρέα και τα σπάμε όπως μόνο εμείς ξέρουμε. Χωρίς δήθεν και ψευτομαγκιές.

Μπορεί κι εγώ να έχω ποστάρει μια δυο φορές κάτι που αφορά κάτι που είπε κάποιος και ταυτόχρονα να πήρε τεράστιες διαστάσεις στο νετ, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα κάτσω να ασχοληθώ με κάθε μαλακία που θα πει ο καθένας. Μας τα πρήξατε, τέλος.

Εννοείται ότι αγαπώ τα κατοικίδια. Και δε μου αρέσει να βλέπω εικόνες με ανθρώπους να κακοποιούν τα ζώα. Αλλά μέχρι εκεί. Δεν είναι ανάγκη να "δείξω" στους άλλους πόσο ευαισθητοποιημένος είμαι σε αυτό το θέμα, πόσο μάλλον κάθε τρεις και λίγο να τους το υπενθυμίζω.

Κοιτάξτε να δείτε. Έχω σελίδα εκεί. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να τους βομβαρδίζω με στάτους, τύπου "καλημέρα", "καλησπέρα", "καληνύχτα", σε καθημερινή βάση. Μόνο βαρετό είναι αυτό.


Φιλικά πάντα. Ελάτε, γελάστε λίγο!

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Ι might gеt aгound to thіѕ myѕelf very
soon, should I get funԁing.

Аlsο ѵisit mу web pаgе: fast money loans