Αφιερωμενο εξαιρετικα

Ξεκιναει καταθληπτικα αλλα εγω πιστευω οτι το τελος ειναι χαρουμενο, οπως ακριβως αρμοζει σε ατομα που θελουν να ζουν την καθε στιγμη της ζωης τους.

 

Τα λεπτα γινονται ωρες

Οι ωρες γινονται μερες

Οι μερες γινονται ματωμενες

Χρονια απ'τις πληγες που μου αφησες

Εφυγες γι'αλλους τοπους

Μ'αφησες γι'αλλους χωρους

Και με ματωσες επειδη εφυγες

Τα λεπτα γινονται ωρες

Οι ωρες γινονται μερες

Οι μερες γινονται ματωμενες

Χρονια απ'τις πληγες που μου αφησες

Ειμαι πληγωμενος και πικραμενος

Αλλα δε μετανιωνω ποτε

Ποτε σου ποτε σου

Ειμαι χαρουμενος που σε ειχα

Ποτε σου ποτε σου

Ειμαι χαρουμενος που σε ειχα

Ειμαι χαρουμενος γιατι νεες σελιδες γεννω

Νεες σελιδες γεννω

Και δε θα τις ματωνω με αιμα

Αλλα με κρασακι χυμα

Κρασακι χυμα μεθυστικο

Να μεθω να μεθω

Σε αναμνησεις χαρουμενες και ευτυχισμενες

Το παραπανω ειναι αφιερωμενο σε ενα ατομο που μπορει να εφυγε αλλα μου αφησε ομορφες αναμνησεις. Και δεν ξεχνω. Ομορφες αναμνησεις που ομως ειμαι σιγουρος οτι θα ξαναρθουν. Τροχος ειναι και γυριζει. =]

ΥΓ: Το εγραψα σ'ενα δυσκολο, δακρυβρεχτο και ατελειωτο βραδυ και το μονο πραγμα που στεκοταν διπλα ηταν ενα μπουκαλι κοκκινο χυμα κρασι...