Η ταμπελα

Ειμαι σιγουρος οτι ολοι μας κατα καιρους εχουμε κολλησει μια συγκεκριμενη ταμπελα σε καποιον. Παραδεχομαι οτι το εχω κανει κι εγω. Κολλαω μια ταμπελα σε καποιον που δεν ξερω. Αλλα συνεχεια αναρωτιεμαι πως στο καλο μας γινεται συνηθεια το συγκεκριμενο "σπορ".
Φταιει η προκαταληψη? Φταιει η παιδεια μας? Φταιει το ψωνιο μας? Φταιει ο εγωισμος μας? Φταιει κατι αλλο? Γιατι αραγε σχολιαζουμε καποιον που δεν τον ξερουμε?
Η αληθεια ειναι οτι αυτη η συνηθεια κραταει πολυ καιρο.
Παραδεχομαι οτι ουκ ολιγες φορες εχω πει καποιον γκει ή καποια πουτανα μονο και μονο επειδη ντυνοταν ετσι ή συμπεριφεροταν ετσι.
Οπως επισης εχω πει καποιον "και γαμω τα παιδια" ή καποια "καλο κοριτσι" επειδη συμπεριφεροταν με καλο τροπο, αλλα στο τελος αποδειχθηκε εγωιστης και ναρκισσος.
Ωρες ωρες αναρωτιεμαι αν τελικα οντως πρεπει να γνωρισεις καποιον καλυτερα για να καταλαβεις τι ακριβως ειναι. Γιατι αλλο μπορει να φαινεται και αλλο να ειναι στην πραγματικοτητα.
Καποια μου ειπε οτι "μονο αν κοιταξεις τον αλλον στα ματια, θα καταλαβεις ποιος ειναι και τι σκεφτεται" και βρισκω οτι εχει δικιο. Αλλα καποιες φορες δεν αρκει ενα βλεμμα για να καταλαβεις. Σε μια παλιοτερη μου αναρτηση, απο τις αναρτησεις με τιτλο "favorite quotes", ειχα γραψει κατι παρομοιο. Ακομα προσπαθω να βρω ακρη.
Θαρρω πως υπαρχουν πολλοι που αλλιως το παιζουν και αλλιως ειναι. Μια αλλη μου φιλη σε μια συζητηση μας αναφερε "οχι δεν ειναι γκει ο συγκεκριμενος, απλα το παιζει ετσι για να πουλησει", ενω τον ειχα χαρακτηρισει γκει. Και ο συγκεκριμενος ειναι υποτιθεται καποιος φασιονιστας.
Προσωπικα, ελαχιστες φορες εχω τυχει να γνωρισω καλα καποια ατομα που αλλιως φαινονται κι αλλιως ειναι. Κι αυτο επειδη κατα καποιο τροπο το εβλεπα οτι ειναι κατι διαφορετικο απ'αυτο που ειναι. Δεν ξερω πως αλλα το ενιωθα. Δεν θα ξεχασω εναν παλιο φιλο που γνωρισα, ο οποιος ηταν τελειως σαν εμενα, συναισθηματικος τυπος δηλαδη, κι ας μην το εδειχνε. Κι ομως ανηκει στην νεα γενια παιδιων [γεννημενοι απ'το '90 κι αργοτερα] οι οποιοι ειναι εντελως διαφορετικης φιλοσοφιας απο εμας τους γεννημενους της δεκαετιας του '80.
Μετα καταλαβα οτι ολες αυτες οι ταμπελες ισως εχουν να κανουν με την ζηλεια. Ζηλευουμε τον αλλον ειτε επειδη ντυνεται ετσι, ειτε επειδη κανει αυτο κι εκεινο.
Ειτε ειναι αληθεια ειτε ψεματα, τελικα ισως πρεπει να κρατησουμε τις ταμπελες για τον εαυτο μας? Στο κατω κατω, τον εαυτο μας τον γνωριζουμε καλυτερα απ'τον οποιονδηποτε.

Τελικα, καταληγω στο οτι αν δεν γνωρισεις τον αλλον, ή εστω τον κοιταξεις στα ματια, δεν θα τον καταλαβεις αρα δεν ξερεις τι ταμπελα να του κολλησεις.

Στο κατω κατω ουδεις εμισησε οποιον ειναι ο εαυτος του σε ολα! Γι αυτο απλα να γινετε ο εαυτος σας σε ολα, να γινετε χαρουμενοι και ολοι θα σας ανταποκριθουν θετικα!

ΥΓ: Καταλαβαινω οτι πολλοι [κι εγω το κανω δυστυχως] κολλαμε τις ταμπελες σε καποιους, για δικο μας οφελος αλλα λιγο μαλακια δεν ειναι?