14.10.11

Διατήρησε τη ψυχραιμία σου


Ο κόσμος έχει γίνει καχύποπτος. Περπατάς στον δρόμο και σε κοιτάνε περίεργα. Στέκεσαι κάπου και σε κοιτάνε περίεργα. Κάθεσαι κάπου και σε κοιτάνε περίεργα.
Στις μέρες μας, ο λαός μας καίγεται και νοιώθει ανασφάλεια. Γινόμαστε προσεκτικοί στις κινήσεις μας και κάθε φορά που βλέπουμε έναν "περίεργο" συνάνθρωπό μας, αυτόματα νομίζουμε ότι αυτός ο "περίεργος" θα μας την πέσει.
Λογικό συμπέρασμα αν αναλογιστούμε τα όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό, αλλά έχουμε ξεφύγει. Βάλε και τον εγωισμό μας, το συμφέρον μας, τις παρεξηγήσεις, τη συγκοφαντία. Όλα αυτά θα μας οδηγήσουν στη διχόνια μια μέρα.
Τις προάλλες ήμουν σε ένα μαγαζί με σερφ και περίμενα τα παιδιά να κλείσουν και να πάμε για σερφ. Στεκόμουν απέναντι από το μαγαζί, στην άλλη πλευρά του δρόμου, έξω από μια μονοκατοικία, με ντύσιμο σέρφερ, φραπέ στο χέρι και τη σανίδα ακουμπισμένη στα κάγκελα. Η σπιτονοικοκυρά που πέρναγε εκείνη τη στιγμή, με κοίταξε με μισό μάτι και μου λέει "τι στέκεσαι εδώ;". Της απαντάω ευγενικά ότι περιμένω τα παιδιά και αντί να συνεχίσει το δρόμο της, συνεχίζει να με κοιτά με δολοφονικό βλέμμα και να λέει "τον καφέ μην τον πετάξεις στο δρόμο". Δεν της απάντησα αλλά σκέφτηκα "μα καλά τόσο χαζός είμαι για να πετάξω ένα πλαστικό ποτήρι στο δρόμο;". Και καλά επειδή είχα το στυλάκι του σέρφερ, του κωλόπαιδου που σερφάρει όλη τη μέρα και ζει τη ζωή του αδιαφορώντας για το αύριο, πρέπει να μου "επιτεθεί"; Αμην και ποτέ.
Αυτό το περιστατικό μου θυμίζει τη στάση που έχουν μερικοί απέναντι σε άλλους, εξαιτίας παράγοντων όπως το ντύσιμο ή το παρουσιαστικό. Και την στάση αυτή τη βρίσκω κυρίως από άτομα κάποιας ηλικίας. Μα καλά, δηλαδή επειδή είμαστε έτσι, είμαστε και "περίεργοι"; Και σας δίνουμε την εντύπωση ότι "κάτι τρέχει" με εμάς; Χαλαρώστε, δε θα σας την πέσουμε, δε σας τσεκάρουμε για να σας ληστέψουμε, δε σχεδιάζουμε βανδαλισμό. Όλα έχουν και κάποια όρια. Έλεος πια.
Και σα να μη φτάνει αυτό, μερικοί έχουν ξεχάσει τι σημαίνει να αντιμετωπίζεις ευγενικά τον άλλον.
Μια φορά έκανα το λάθος να περπατώ στη μέση του δρόμου κι από πίσω ερχόταν αυτοκίνητο που δεν το είχα δει. Ήταν βράδυ και ο δρόμος ερημικός. Ο οδηγός, μου κόρναρε αλλά δεν τον άκουγα και μόνο όταν πέρασε από δίπλα μου, άρχισε να με βρίζει, στολίζοντάς με γραφικά. Του απάντησα με ψυχραιμία ότι είμαι κωφός και του είπα ότι έκανα λάθος που περπατούσα στη μέση. Κατάλαβε ότι επειδή είμαι κωφός, δεν τον άκουσα και μου απαντά "α, συγγνώμη..." κι έφυγε.
Τον χειμώνα που μας πέρασε, είχα καλέσει ταξί για να με πάει κάπου. Μαζί μου είχα τον σάκο που βάζω τη σανίδα του σνόουμπορντ. Ο σάκος είναι 165 εκατοστά μήκος και δε χωρούσε. Ο ταξιτζής αντί να προθυμοποιηθεί να με εξυπηρετήσει, με έβρισε λέγοντας μου "που πας ρε με αυτό το πράγμα; δώσε μου 20 ευρώ τώρα αλλιώς φεύγω". Του απάντησα ευγενικά ότι έχω σανίδα σνόουμπορντ και τι θα μπορούσα να κάνω; Αφού πρέπει να πάω κάπου με τη σανίδα. Η ψυχραιμία μου τον έκανε να αλλάξει και να προσπαθήσει να βρει ταξί με μεγαλύτερο χώρο, μέσω ασύρματου. Εν τέλει δηλαδή με εξυπηρέτησε και μετά από λίγο ήρθε άλλο ταξί, με τον ταξιτζή να είναι πιο ευγενικός από τον προηγούμενο.
Όλα αυτά με έκαναν να σκεφτώ "μα καλά δηλαδή, όλοι τους καρίζουν, ξεχνώντας να είναι ψύχραιμοι και όταν δουν τον άλλον ψύχραιμο κι ευγενικό, τότε θυμούνται τον καλό τους εαυτό;".
Όπως και να έχει, τσαντίζομαι άσχημα όταν δεν βρίσκεις κόσμια αντιμετώπιση ή σε κοιτάνε περίεργα, για διάφορους λόγους. Η αλήθεια είναι ότι με όλα αυτά που συμβαίνουν στις μέρες μας, όλοι μας έχουμε γίνει καχύποπτοι με τους άλλους κι εύκολα χάνουμε την ψυχραιμία μας, αλλά ρε παιδιά, ας βάλουμε κάποια όρια.
Ψυχραιμία πάνω απ'όλα και να προσπαθήσουμε να αντιμετωπίσουμε καταστάσεις με κατάλληλο τρόπο.

14 σχόλια:

fish eye είπε...

μα κι εσυ τι το θελεις το ξυρισμενο κεφαλι και τη σανιδα στο χερι ε;

να σου πω τι πιστευω τουλαχιστον για την πρωτη περιπτωση που αναφερεις;

αυτο που βγαζουν οι μεγαλοι απεναντι σου ειναι ανασφαλεια και οχι αποδοκιμασια
οι ''μεγαλοι'' δεν ειναι μια αλλη φυλη, ειναι ανθρωποι που καποτε ηταν σαν κι εσενα αλλα τωρα ειναι πιο αδυναμοι, πιο αργοι και λιιιγο πιο φοβισμενοι.. δεν εχουν το δικο σου αυθορμητισμο, μπαινουν αναγκαστικα σιγα σιγα στο περιθωριο και προσπαθουν με καποιο τροπο να αμυνθουν απεναντι στη ζωη, υψωνοντας το ''αναστημα'' τους κατ αυτο τον τροπο

ειναι αυτο που εχεις εσυ τωρα και σε επιβεβαιωνει σαν πλασμα ζωντανο και το βγαζεις πχ τρεχοντας επανω στη σανιδα σου

ελπιζω να με καταλαβαινεις :)

Mak. είπε...

*τέλειο το έκανες το μπλόγκ σου! :)

έχεις δίκιο. για αυτή την καχυποψία σκεφτόμουνα πρίν λίγο.. Δε μπορούμε όμως να το ελέχξουμε πιά. Πάντως μην το λές..η ψυχραιμία δεν κάνει πάντα τους άλλους πιο ήρεμους! έχω μιλήσει ψύχραιμα σε διάφορους που ήτανε εκνευρισμένοι και το γεγονός πως ήμουν τόσο ήρεμη, τους εκνεύριζε περισσότερο:P

☆LoUniTa☆ είπε...

έχεις δίκιο!
αλλά ξέρεις κάτι; μπορεί και να μην είναι μόνο η καχυποψία αλλά το ότι πια τον καθένα τον απασχολούν διάφορα και η πρώτη αντίδραση (και μοναδική για κάποιους) είναι η "αγένεια"

πλέον πραγματικά όταν δω άνθρωπο ευδιάθετο σε υπηρεσίες ή στο δρόμο, χαίρομαι πολύ σε σημείο να το σκέφτομαι μετά! πολύ σπάνιο όμως...

panos srpk είπε...

<3
Δεν έχω ξυρισμένο κεφάλι, χαχα
Τελοσπάντων... Καταλαβαίνω τι λες. Όπως και να έχει, όλοι μας είμαστε πλάσματα ζωντανά, με ό,τι κι αν συνεπάγεται αυτό.

panos srpk είπε...

Mak
Εγώ όταν μιλούσα ψύχραιμα στους άλλους, εισέπρατα την ίδια ψύχραιμη συμπεριφορά. Για να λες ότι κατάφερες να εκνευρίσεις περισσότερο τους άλλους, τότε τι να πω... Εμένα δε μου έχει τύχει.

panos srpk είπε...

Lounita
Ίσως... Έχεις πιάσει τον "σφυγμό" της ανάρτησης.
Ναι είναι σπάνιο αλλά ακόμη κι έτσι, τέτοιες σπάνιες στιγμές μας θυμίζουν ότι υπάρχουν άνθρωποι

kovo voltes... είπε...

Ευγένεια ε...? Μου έλεγαν οι παπούδες μου ότι ποτέ δεν χάνεις με την ευγένεια. Όποιος την κατέχει κρίμα είναι να τη χάσει (αν και δεν αντέχεις πάντα βέβαια, εννοείται) και όποιος δεν την έχει δύσκολο να την αποκτήσει...Εσύ το είπες: είμαστε απλά ζωντανά πλάσματα και ο καθείς κουβαλά τη ζωή του και την αγωγή του...;)

Clem Lumen είπε...

Τι ωραίες αλλαγές είναι αυτές Πανούληηη? Μπράβο το καφράκι!
Για όσα λες.. εντάξει συμφωνώ.
Η εσωτερική γαλήνη είναι σα να μαγεύει στο πέρασμά της, ιδιαίτερα αυτούς που δεν την έχουν.

Φιλάρες

panos srpk είπε...

Kovo voltes
Κάτι ήξεραν λοιπόν οι παππούδες σου!

panos srpk είπε...

Free spirit
Κι ακόμα δεν είδες τίποτα, χαχα
Φιλάρες και σε σένα

Ανώνυμος είπε...

να που σε ξαναβρίσκω...με έναν προβληματισμό πολύ εύστοχο...ή μάλλον όχι προβληματισμό αλλά διαπίστωση. Ξέρεις έχω καταλήξει πως όλο αυτό γίνεται αφενός μεν λόγω καχυποψίας...αφετέρου όμως και γιατί ο άλλος θέλει κάπου να ξεσπάσει και με την πρώτη ευκαιρία την πληρώνει ένας καημένος Χριστιανός. Όσον αφορά το θέμα της εικόνας, πάλι θα συμφωνήσω πως από 60 και άνω (παλιά γεννιά δλδ) αντιμετωπίζεσαι ως μεταλλαγμένο είδος και μπαίνεις σε καραντίνα θεωρούν πως είσαι είτε της Χρυσής Αυγής, είτε το λιγότερο σε καμιά συμμορία. Αρα καταλήγουμε οτι σημασία έχει η εικόνα...και το θέμα της καχυποψίας είναι το λιγότερο. Εσύ να είσαι όπως πάντα ευγενικός...γιατί έτσι είσαι εσύ, μην γίνεις επουδενί ένα με τον σωρό!!!
Please δλδ...!!!
φιλιά στον βαθυστόχαστο μικρό μου sarper!!!

DaisyCrazy είπε...

σημαντικό είναι ότι πήγες για σερφινγκ! τέλεια! :)

έχεις δίκιο για την καχυποψία από άτομα μια ηλικίας. καλύτερα να χαμογελάς σε όλους κι η ζωή θα σου χαμογελάσει λέω γω.

panos srpk είπε...

Mairaki
Που χάθηκες εσύ;
Όπως και να χει, το σχόλιο σου τα είπε όλα ;)

panos srpk είπε...

Daisy Crazy
Ναι αυτό έλειπε! Το σέρφινγκ με αποζημίωσε