1.11.10

This november is yours

Θυμάστε τις ιστορίες με τίτλο "This summer is yours"? Το πρώτο, δεύτερο και τρίτο κομμάτι?
Έφτασε η ώρα για τη συνέχεια. Μιας και τέτοια εποχη διαδραματίστηκε η συνέχεια... Χαλεποί καιροί!


Εσυ επέστρεψες στη σχολή σου κι αυτή έφυγε στο εξωτερικό για το έρασμους. Η μόνη σας επαφή ήταν μέσω κινητού και επικοινωνούσατε σπάνια. Όσο πέρναγε ο καιρός επικοινωνούσατε ολοένα και πιο σπάνια. Μέχρι που έφτασε μια ωραία ηλιόλουστη μέρα κι εσύ ξύπνισες με φουλ διάθεση. Ήταν εκείνη. Σε προσκαλεί στο σπίτι της στο εξωτερικό. Αρχικά σκέφτηκες ότι σου κάνει πλάκα αλλά τελικά δέχτηκες. Κανόνισες τέτοια εποχή να πεταχτείς με το αεροπλανάκι κάπου εκεί έξω και σε 3 ωρίτσες θα την έβλεπες. Όλα ωραία και μετά τις απαραίτητες ετοιμασίες έφτασε η τελευταία μέρα πριν φύγεις και έπεσες για ύπνο με ανεβασμένη διάθεση.
Η μεγάλη μέρα ξημέρωσε και ξύπνησες ελαφρώς αγχωμένος. Πήρες γραμμή για το αεροδρόμιο κι αφού έκανες τσεκ ιν, βγήκες έξω για καφέ και τσιγάρο. Καθώς άναβες το τσιγάρο, την σκεφτόσουν. Πώς θα σε υποδεχθεί? Πώς θα αντιδράσει? Πώς θα αντιδράσεις? Πώς θα περάσετε τη βδομάδα που θα είστε μαζί? Γρήγορα όμως τις σκέψεις εκείνες τις διαδέχτηκαν οι χαρούμενες σκέψεις από εκείνο το καλοκαίρι που ήταν δικό σας. Αναχώρησες γεμάτος αισιοδοξία και το ταξίδι ήταν ήρεμο. Όλα έδειχναν ότι τίποτε δε θα πάει στραβά.
Φτάνεις στον προορισμό σου μετά από 3 ωρίτσες και την περιμένεις. Ανάβεις πάλι τσιγάρο, να σου φύγει το άγχος και λίγο πριν το τελειώσεις, την βλέπεις. Το σβήνεις βιαστικά και μένεις με το βλέμμα σου καρφωμένο στο δικό της. Σε πλησιάζει, μένει να σε κοιτάει λίγο και σε αγκαλιάζει σφιχτά. Ανταποκρίνεσαι κι εσύ και χαιδεύεις τα ξανθά μαλλιά σου. Πήρατε ταξί και φυγατε. Στη διαδρομή απεφύγατε να μιλάτε αλλά μείνατε να κοιτάζεστε. Πρόσεξες κάτι παράξενο πάνω της. Το κίτρινο βραχιόλι που φόραγε το καλοκαίρι, δεν το φοράει πια. Θα μπορούσες να ρωτήσεις "γιατί?" αλλά δεν τόλμησες. Ένοιωθες ότι κάτι μέσα σου τσακίστηκε αλλά δεν έδωσες πολύ σημασία γιατί υποσχέθηκες στον εαυτό σου να μην αφήσεις τίποτε να σε ρίξει κάτω. Φτάσατε στο σπίτι της κι αφού το θαύμασες για την μοναδική του μινιμαλιστική αρχιτεκτονική του έξω και μέσα, αράξατε με καφέ. Αρχίσατε δειλά δειλά να μιλάτε. Επιτέλους έφτασες και άλλη μια ονειρεμένη εβδομάδα άρχιζε. Ή μήπως όχι?
Εκείνη την μέρα κοιμηθήκατε αμέσως μιας κι έφτασες βράδυ και ήσουν κουρασμένος. Προς μεγάλη σου έκπληξη, κοιμηθήκατε αγκαλιά. Και ξυπνήσατε αγκαλιά, πριν πάρετε ένα υπέροχο πρωινό. Το πρόγραμμα για σήμερα έλεγε ξενάγηση στη πόλη, καφές και ποτό το βράδυ. Σκεφτόσουν περισσότερο να δεις την πόλη παρά να την καταφέρεις ξανά. Αφού θάυμασες κτήρια, πλατείες, πάρκα πήρατε γραμμή για ένα μπαράκι, να τα πιείτε και να τα πείτε. Εκεί σκέφτηκες ότι καλύτερα θα ήταν να επιστρέψετε σπίτι κι εκεί να δοκιμάσεις. Όπως κι έγινε. Επιστρέψατε αλλά για κακή σου τύχη αυτή είχε νέυρα. Δεν το έδειχνε αλλά εσύ το κατάλαβες. Προσπάθησες να την ηρεμίσεις, να την αγκαλιάσεις, να την φιλήσεις, δίνοντάς της να καταλάβει ότι η εβδομάδα θα είναι όπως τότε ξανά. Δυστυχώς δεν τα κατάφερες και αυτόματα έπεσε τελείως η διάθεση σας. Εσύ κλέιστηκες στο μπάνιο και αναρωτιόσουν τι στο καλό έγινε, αυτή κλείστηκε στο δωμάτιό της και κοιμήθηκε. Εκείνη την μέρα εσύ κοιμήθηκες στον κανεπέ.
Την επόμενη, ήρθε και σε ξύπνησε με ένα βαθύ χαμόγελο και βλέμμα γεμάτο χαρά. Ξυπνάς και βλέποντάς την χαρούμενη, χαμογελάς κι εσύ. Σου δίνει ένα πεταχτό φιλί και σε προσκαλεί να φάτε πρωινό. Για μια στιγμή στάθηκες στον κατεπέ βλέποντάς την να περπατά και αναρωτιέσαι αν όντως άλλαξε η διάθεσή της ή είναι κόλπο για να σε δοκιμάσει. Όμως πήρες την απόφαση να τα αφήσεις όλα στο χέρι της. Εξάλου σε διακοπές είσαι και δεν έχεις κάτι να χάσεις. Και όντως έτσι έγινε, οι επόμενες 2 μέρες κύλισαν έτσι ακριβώς, όπως 2 καλοί φίλοι πηγαίνουν βόλτες, βλέπουν μέρη, μιλάνε και γελάνε. Αλλά κοιμόσασταν μαζί, αγκαλιά. Πλέον το πήρες απόφαση, θα την βλέπεις εντελώς φιλικά, τουλάχιστον μέχρι να παρουσιαστεί η ευκαιρία.
Κι έτσι φτάσαμε στη μέση της εβδομάδας. Άλλες 3 μέρες έμειναν μέχρι να φύγεις. Η μέρα όμως κάτι είχε και σου έφτιχνε τη διάθεση. Αφού περάσατε άλλη μια μέρα με βόλτες κι επίσκεψη στο πανεπιστήμιό της, καταλήξατε για ποτό σε ένα μέρος που έμελε να γίνει το αγαπημένο σου, σ'αυτή τη πόλη τουλάχιστον. Το σκηνικό ήταν πολύ βιομηχανικό, καθώς το μέρος ήταν σε έναν παλιό εγκαταλημένο σηδηροδρομικό σταθμό, στεγασμένο σε αίθριο και στη θέση των γραμμών είχαν φυτέψει διάφορα δεντράκια. Μαγεύτικες τόσο πολύ απ'το μέρος και απ'τον κανεπέ που καθόσασταν, κοιτάς τους πίνακες με τα παλιά τρένα, μέχρι που σου ψυθιρίζει "αυτό το μέρος θα είναι το δικό μας μέρος". Ξαφνιάστικες απ'τα λόγια της και το μόνο που κατάφερες να απαντήσεις είναι "στο μέρος αυτό θα σε σκέφτομαι και θα με σκέφτεσαι". Χαμογελάει και σε φίλάει παθιασμένα. Μέσα σου ένιωθες ότι ξαναβρήκες την κοπέλα που ήταν δικιά σου για πάντα, εστώ με μια μικρή καθυστέρηση. Κι έτσι αποχωρήσατε για το σπίτι σας. Εκεί, αφού ανεβήκατε στο δωμάτιο με σκοπό να κοιμηθήτε, σταθήκατε ακίνητοι ο ένας απέναντι στον άλλον, σε κοίταγε με βλέμμα όλο νόημα και χαμόγελο, την κοιτάς κι εσύ και χαμογελάς και χωρίς να καταλάβετε τι συμβαίνει, αρχίζετε να γδύσεστε μέχρι να μείνετε εντελώς γυμνοί. Την έβλεπες όπως ακριβώς την έβλεπες και το καλοκαίρι, χωρίς όμως το κίτρινο βραχιόλι της. Και σε έβλεπε ακριβώς όπως και το καλοκαίρι, χωρίς όμως το χρώμα που είχες πάρει. Το πρώτο σας σεξ μετά από μήνες είναι γεγονός και ένοιωθες ότι ήταν το σεξ που σου έλειπε. Τελειώσατε και πέσατε ξεροί, εξαντλημένοι, μιας και δεν είχατε δυνάμεις για τίποτε άλλο. Προφανώς ήταν τόσο παθιασμένο που όλες σας οι δυνάμεις δώθηκαν σ'αυτό. Και ξυπνήσατε το επόμενο πρωί, γυμνοί, μέσα απ'τα λευκά σεντόνια, με τις ακτίνες του ήλιου να σας χαιδεύουν, όπως τότε ξανά.
Κάτι άλλαξε ήταν εμφανές και οι επόμενες μέρες κίλησαν έτσι ακριβώς όπως τότε. Μόνο που θα ήταν σύντομες. Λίγο σε ένοιαζε όμως. Εδώ ήρθες περισσότερο για να κάνεις τις διακοπές σου και λιγότερο να ξαναβρεθείτε μαζί. Μέσα σου το ήθελες αλλά δεν ήθελες να το αφήσεις σα να εξαρτόνται όλα απ'αυτό. Οι μέρες περνούσαν με πολύ γέλιο, πολύ κρασί, πολύ σεξ. Μέχρι που έφτασε η τελευταία μέρα. Και όπως τότε ξανά, τσακωθήκατε. Πήγατε μαζί στον σταθμό με σκοπό να πάρεις μόνος σου το τρένο για το αεροδρόμιο και στη διαδρομή δε μιλούσατε. Αφού φτάσατε στο σταθμό και περιμένατε το τρένο, άρχισε να μιλάει και να σε βρίζει. Εσύ, μη έχοντας πλέον να χάσεις κάτι, δεν της έδωσες σημασία και μόνο λίγο πριν έρθει το τρένο, ένα δάκρυ κύλησε στο πρόσωπό σου. Ψελλίζεις "καλά, άσε με τώρα να φύγω". Αυτή σταμάτησε μεμιάς να μιλάει και έμεινε να σε κοιτάει που κοιτάς το τρένο. Πάς να ανεβείς, με ολοένα και περισσότερα δάκρυα στα μάτια σου και κάθισες στη θέση σου χωρίς να την κοιτάς απέξω. Πάς να κοιτάξεις στο παράθυρο και δεν τη βλέπεις πουθενά. Σκέφτηκες "καλά άσε μας τώρα εγώ φέυγω για πάντα" και χάθηκες στις σκέψεις σου μέχρι που την βλέπεις. Μπήκε κρυφά από άλλο βαγόνι γιατί μετάνοιωσε που σου φέρθηκε άσχημα. Έρχετε προς το μέρος σου με χαμόγελο, σηκώνεσαι και την κοιτάς σοκαρισμένος και αφού ψελλίζεις "τι έκανες τώρα?", αυτή σε αγκαλιάζει, σου ψυθιρίζει "συγγνώμη" και σε φιλάει παθιασμένα. Αφού μείνατε να φιλιέστε, κάθεστε στη θέση σου, αυτή πάνω σου ακουμπώντας το κεφάλι της στο στήθος σου κι εσύ χαιδεύεις τα ξανθά μαλιά της. Δε μιλούσατε, μείνατε να κοιτάτε την εξοχή έξω απ'το παράυθρο. Το μόνο αίσθημα που κυριαρχούσε μέσα σας ήταν η ζεστασία.
Φτάσατε στο αεροδρόμιο και αφού έκανες τσεκ ιν, πήρατε καφέ, κάτσατε έξω, αγκαλιά πάντα και φιλιόσασταν παθιασμένα, λες και είναι το τελευταίο σας φιλι για πάντα. Η ώρα της αναχώρησης έφτασε και πριν φτάσεις στην πύλη σταματάς, την κρατάς απ'το χέρι και έμεινες να την κοιτάς χωρίς να μπορείς να πεις τίποτα. Σε μιμήθηκε και λίγο αργότερα πήρε το θάρρος να μιλήσει. "Ξέρω πώς τίποτα δεν ήταν όπως το περίμενες αλλά τουλάχιστον σε είδα ξανά κι αυτό μου φτάνει" και ξέσπασε σε κλάματα. Της χαιδεύεις το πρόσωπό της, την αγκαλιάζεις και προσπαθείς να την καθησυχάσεις. Της δίνεις ένα τελευταίο παθιασμένο φιλί και φέυγεις για την πύλη. Φεύγοντας, της κρατάς το χέρι και σιγά σιγά οι άκρες των δάχτυλών σας απομακρύνονται. Μένεις να την κοιτάς που κλαίει κι εσύ εντελώς ξαφνικά αλλάζεις βλέμμα και κοιτάς μπροστά γιατί δεν αντέχεις να την βλέπεις να κλαίει. Θες να κλάψεις κι εσύ αλλά συγκρατείς τα δάκρυα και επιταχύνεις το βήμα σου. Περπατάς ολοένα και πιο γρήγορα και γυρνάς πρόσωπο να δεις αν είναι ακόμα εκεί. Είναι. Μόνο που αυτή τη φορά είναι όπως ακριβώς την γνώρισες, με μια λάμψη γύρω απ'το πρόσωπό της. Και αυτόματα επέστρεψε η χαρά στο πρόσωπό σου. Υψώνεις το χέρι σου για ένα τελευταίο αντίο, το ακουμπάς στη καρδιά σου και το απλώνεις προς το μέρος της, πράττει κι αυτή το ίδιο και χάνεσαι απ'το οπτικό της πεδίο. Μπήκες στο αεροπλάνο και το ταξίδι της επιστροφής είναι γεγονός. Σ'όλη τη διάρκεια ήσουν χαμογελαστός και μόνο χαρούμενες σκέψεις μπορούσες να κάνεις.
Έφτασες στο σπίτι και λίγο πριν κοιμηθείς σκέφτηκες ότι πλέον όλα θα είναι τόσο διαφορετικά. Θα ξαναβρείς κάποια κοπέλα να της χαρίσεις την καρδιά ή όχι? Θα μπορέσεις να ξαναερωτευτείς όπως την ερωτεύτηκες ή όχι? Θα ξαναζήσεις ξέγνοιαστα και ανέμελα ή όχι? Το μόνο σίγουρο είναι ότι εσύ θα προσωρήσεις μπροστά όπως σου αξίζει απλά θα έχεις στο μυαλό σου την χαρά και μόνο, όπως τότε ξανά και μ'αυτήν θα πορευτείς. Όσο για την κοπέλα... Είναι παρελθόν πλέον. Επέστρεψε απ'το έρασμους και χαθήκατε εντελώς. Αλλά εσύ χρησιμοποιείς τις αναμνήσεις με την ελπίδα για καλύτερες μέρες. Γιατί ξέρεις ότι άμα σε βλέπουν οι άλλοι χαρούμενο, τότε θα σου ανταποκριθούν κι αυτοί θετικά, ίσως και πολύ περισσότερο απ'όσο περιμένεις. Και είσαι σίγουρος ότι κι εκείνη το ίδιο κάνει.

ΤΕΛΟΣ

Τίτλοι τέλους: Μπορεί να μην υπάρχεις πλέον αλλά μου έδειξες τι σημαίνει χαρά σε μια εποχή που αναζητούσα την ταυτότητά μου και τη γαλήνη μέσα μου. Την ξαναβρήκα σε κάποια πρόσωπα που μου χάρισαν ιδιαίτερες στιγμές, ξαναβρήκα τι σημαίνει να απολαμβάνεις στο μέγιστο κάθε τι που κάνεις και θα την ξαναβρώ σε πρόσωπα άλλων. Χάρη σε σένα βρήκα χαρά σε άλλους. Όλα τα χρωστάω σε σένα κοριτσάκι μου... Σ'ευχαριστώ για όλα. Εις το επανιδείν.

49 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

με συγκίνησε πολύ αυτό το ποστ...

για κάποιο λόγο όταν διάβασα τις πρώτες παραγράφους, το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν η παρακάτω φράση: friends with benefit.
κρίμα που χαθήκατε...
σίγουρα, σου χάρισε την προσωπική σου γαλήνη και σου έμαθε να εκτιμάς κάθε στιγμή και να χαμογελάς αλλά...κρίμα που χαθήκατε...

καληνύχτα. :)

*αυτή τη στιγμή είμαι πολύ κουρασμένη αλλά θέλω να διαβάσω και την ιστορία, με το πρώτο, το δεύτερο και το τρίτο μέρος. ;)

panos srpk είπε...

Αγανακτισμένη Έφηβη
Τουλάχιστον έκανες τον κόπο να το διαβάσεις! Είμαι σίγουρος ότι θα διαβάσεις και τις υπόλοιπες ιστορίες γιατί από εκεί αρχίζει το όλο σκηνικό. Τώρα είναι σα να διαβάζεις το τελευταίο κεφάλαιο από ένα βιβλίο!
Η φράση που είπες λέει πολλά και είναι κάτι που κυριαρχεί στους περισσσότερους, ευτυχώς ή δυστυχώς. Ευτυχώς με την έννοια ότι έχεις τα μπόνους και δυστυχώς με την έννοια ότι θα την χάσεις αργά ή γρήγορα... Για μένα δεν είναι κρίμα που χαθήκαμε γιατί μόνο κέρδος είχα και το αντιμετωπίζω σαν πρόκληση με τους άλλους.
Καληνύχτα και σε σένα =))

Mairaki είπε...

sarper....είναι πολύ όμορφο και μοιάζει σαν να διηγείσαι μυθιστόρημα....ένιωσα σαν να το ζούσα εγώ, τόσο ζωντανό και τόσο έντονο...δεν ξέρω τι να πω..πάντα ένας αποχωρισμός είναι επίπονος...όμως πάντα σου αφήνει και κάτι...το έχω βιώσει κι εγώ με έναν συγκεκριμένο άνθρωπο στην ζωή μου, που εξακολουθεί να υπάρχει, κάποτε ήμασταν μαζί (πολλά χρόνια πριν)...και κάθε τόσο χανόμασταν και ξαναβρισκόμασταν....σε εποχή που περνούσα δύσκολα....και κάθε φορά χωρίς να το ξέρει με έκανε να ξεχνώ....μια φορά τον ευχαρίστησα...και απόρησε εγω όμως ήξερα....αυτή την στιγμή και πάλι βρισκόμαστε (όχι ερωτικά)....όμως αισθάνομαι συνεχώς οτι κάτι σημαίνει αυτό....πάντα έρχεται στις δύσκολες στιγμές μου...και πάντα ξαναβρισκόμαστε....νομίζω πως τώρα πια νιώθω πραγματικά ερωτευμένη μαζί του.....!!!
υ.γ.συγνώμη που αφηγήθηκα και μια δική μου ιστορία, παρασύρθηκα!!!

olga είπε...

λοιπον εκατσα κ διαβασα ολη τη ιστορια κ τ 4 μερη κ δν ξερω βρε παιδι μου απ την μια εχω τοσα ερωτηματικα για την ιστορια κ απ την αλλη ναι σ ορισμενα σημεια με γεμιζε αισιοδοξια οπως λες αλλα κ παλι σε συγκινει γιατι οταν ζεις κατι με τοσο εντονα συναισθηματα δεν ξερω πως μπορει να τελειωσει κατα αυτον το τροπο..:/ και και και....

Οπως κ να χει εισαι τυχερος που το εζησες!

panos srpk είπε...

Mairaki
Μη ζητάς συγνώμη για την αφήγηση σου γιατί και η δικιά σου λέει πολλά. Κι αν εσύ τον βρίσκεις σε κάθε δύσκολη στιγμή σου και τον ευχαιστείς γι αυτό, τι να πω? Δείχνει ότι έχεις κάποιον δίπλα σου και τον αγαπάς γι αυτό που κάνει, μακάρι να το είχα κι εγώ.
Καλό μήνα και σε σένα

panos srpk είπε...

Olga
Πάντα μας συγκινούν τέτοιες καταστάσεις αλλά θέλω να βλέπω κάτι θετικό απ'όλα αυτά. Τη δύναμη για τη συνέχεια
=))

boo είπε...

Oriste tetoia grafeis kai me sugkineis!Kai ekei pou lew oti oloi oi antres einai gaidaroi,ta diavazw k to mono pou 8elw einai na klaiw!
Pragmatika eimai polu xaroumeni gia sena giati fainetai poso wrimazeis mesa apo ta posts sou..Wrimazei i skepsi sou kai esu kai genikotera eimai polu xaroumeni pou mporw k to vlepw auto.

Etsi re Pano,na megalwneis kai na wrimazeis esu giati den vlepw me emena toulaxiston na douleuei to pragma!

Filakia pollaaa

xx

Ανώνυμος είπε...

τα διάβασα και τα υπόλοιπα μέρη...
υπέροχη ιστορία, με συγκίνησε πραγματικά...

panos srpk είπε...

Fenia
Δεν είναι όλοι οι άντρες γαίδαροι! Όπως δεν είναι όλες οι γυναίκες σκύλες αλλα τουλάχιστον εγώ πέφτω σε σκυλες... Χαχαχα!
Θέλω να πιστεύω ότι πάντα είχα κριτική σκέψη αλλά είτε δεν το παραδεχόμουν είτε η ευαισθησία μου την επισκίαζε. Τεσπά.
Και γιατί να μην δουλέψει το πράγμα με σένα? Ποτέ δεν ξέρεις!

panos srpk είπε...

Αγανακτισμένη Έφηβη
Είμαι υπέροχος τελικά. Μπράβο μου, χαχα!

Πριγκιπέσσα είπε...

όμορφο τέλος, ίσως όχι το καλύτερο αλλά όμορφο :))
και το πιο πόμορφο είναι αυτό π πήρες εσύ απ'όλη την ιστορία..και μπορείς να συνεχίσεις με χαμόγελο ! ;D

panos srpk είπε...

Ακριβώς όπως τα λες Πριγκιπέσσα!

Constantine είπε...

Ωραια ιστορια, ωραιο τελος. Πολυ σημαντικο το τελευταιο! Καλα θα ηταν οταν ολα τελειωνουν... να τελειωνουν με χαμογελο

olga είπε...

Ναι σιγουρα γιατι στο τελος μονο αναμνησεις μας μενουν οποτε θα πρεπει να φροντισουμε αυτες οι αναμνησεις να ειναι οσο πιο ομορφες γινετε..κ εσυ απο οτι βλεπω το πετυχες στο μεγιστο αυτο!Ειναι πολυ σημαντικο αλλα..παντα υπαρχει ενα αλλα
δεν ξερω εφαγα σκαλωμα με την ιστορια πραγματικα!

Γιώργος Ορφανός είπε...

ωραία ιστοριούλα αλλά πιο πολύ μ άρεσαν οι φωτογραφίες.δικές σου;;

panos srpk είπε...

Ολγα
Αλλα τι? Δε γίνεται να τα θέλουμε όλα!

panos srpk είπε...

Γιώργο
Οι συγκεκριμένες φωτογραφίες δεν είναι δικές μου. Μακάρι να ήταν όμως, χαχα

olga είπε...

αλλα δν καταλαβαινω βρε παιδι μου πως γινετε κατι με τοσο εντονα αισθηματα σταματαει-τελειωνει ετσι..μ αυτον τν τροπο! Γιατι απ την αρχη της ιστοριας ακομη κ η γνωριμια με αυτη τη κοπελα ειχε κατι..
Σιγουρα δεν γινετε να τ εχουμε ολα αλλα οταν θελουμε κατι πολυ το κυνηγαμε το προσπαθουμε δεν το αφηνουμε ετσι

panos srpk είπε...

Olga
Κάνεις λάθος. Δε γίνεται όλα να κρατάνε για πάντα. Καμια φορά είναι καλό να αφήσεις ο,τι αγαπάς να φύγει. Παλιότερα έλεγα ότι αν φύγει τελικά, θα είναι σα να μην το είχες ποτέ αλλά αναθεώρησα τελικά γιατί είναι προτιμότερο να μείνουν οι όμορφες αναμνήσεις από τότε και να πορευτείς ευτυχισμένος με αυτές και να κάνεις ευτυχισμένο το επόμενο που θα σου έρθει. Δε θα προτιμούσες μια όμορφη ανάμνηση παρά να μέινει κάτι "με το ζόρι"?
Παντως, στις ιστορίες έβαλα και μια δόση υπερβολής, για να τις κάνω πιο συναισθηματικές.

amalthia είπε...

κάτι μου λέει πως γράφεις αυτές τις ιστορίες για να βρίσκεις αφορμή να βάζεις αυτές τις εικόνες!

πονηρούλη!

panos srpk είπε...

Amalthia
Αν εγώ είμαι πονηρούλης τότε εσυ και οι άλλοι τι είναι? Μην τα ισοπεδώσουμε κιόλας!
Τα φιλιά μου

Ἅ λ ς είπε...

ουαου!!!
αρα προχωρας... και πώς πας στον επομενο οταν σκεφτεσαι ακομη εκεινον. Εκεινη στην προκειμενη.
Αλλα μαλλον καταλαβαινω τι εννοεις...

olga είπε...

ναι μαλλον εχεις δικιο κ σαφως ειναι καλυτερο να μεινεις στην ωραια αναμνηση απλα στην προκειμενη περιπτωση δεν γινετε να μην αναρωτηθεις "κ αν δεν ειχατε χαθει κ συνεχιζατε?"
θες δε θες το πιο πιθανο ειναι ν αρχιζεις να κανεις υποθεσεις!

La Romantique είπε...

Τι όμορφο κείμενο!
Το ζούσα κι εγώ όταν το διάβαζα.
Είναι πολύ ωραίο που σκέφτεσαι έτσι. Μπορεί τώρα να μην είστε μαζί αλλά κάποτε ήταν δίπλα σου και σε έκανε χαρούμενο. Κι αυτό έχει σημασία... ;)

Mairaki είπε...

sarper...καλό μήνα και σε σένα!!!
το θέμα με τον συγκεκριμένο άνθρωπο είναι οτι χανόμαστε και βρισκόμαστε εδώ και 15χρόνια που ξέρει ο ένας τον άλλον.....αλλά όπως είπες πάντα (λες και το ξέρει) κάνει την επανεμφάνιση του σε περίεργες περιόδους δικές μου....ευχαριστώ τον Θεό όχι μόνο γιατί εκείνος με βοηθά χωρίς να το καταλαβαίνει, αλλά γιατί μπορώ και βλέπω πίσω απο την μάσκα που βάζουν οι περισσότεροι άνθρωποι, για να μην πονέσουν.....άρα δεν είναι οτι δεν υπάρχει στην ζωή σου, ίσως δεν έχεις καταφέρει πίσω απο τις μάσκες που φορούν, να καταλάβεις τι θέλουν να σου πουν....:)))

panos srpk είπε...

Αλς
Σίγουρα δε μπορείς να προχωρήσεις όταν σκέφτεσαι ακόμη τον άλλον αλλά εγω προχώρησα!

panos srpk είπε...

Όλγα
Οι υποθέσεις έχουν περάσει πλέον στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Έχω πάψει να σκέφτομαι έτσι, σου είπα άλλωστε, προχωράμε. Δεν προχωράς αν κολλάς στις υποθέσεις.

panos srpk είπε...

La fille aux crayons de couleurs
Σαφώς κι αυτό έχει σημασία. Μια όμορφη ιστορία αγάπης ήταν και όπως όλες οι ιστορίες έτσι κι αυτή είχε τέλος
=))

panos srpk είπε...

Μαιράκι
Καταλαβαίνω τι λες. Απόλυτα. Με λίγα λόγια να βλέπεις τον άλλον σε βάθος και όχι επιφανειακα.
Εύγε!

Γιώργος Ορφανός είπε...

ρε sarper σορρυ για το ακυρο αλλά καθε φορά που καποιος αφήνει σχολιο εδω περα,μου έρχεται μαιλ..Τι έχει παιχτεί;;εχω τρελαθεί στα εισερχόμενα..ξέρεις τπτ να σταματήσει αυτό το πραγμα??

thnx

Nothing είπε...

Μα τι ωραίο ποστ!Απο τα καλύτερα που έχω διαβάσει!
Όση ώρα το διάβαζα ένιωθα λες και ήμουν σε μια γωνίτσα κάπου εκεί και τα παρακολουθούσα όλα αυτά,ίσως βέβαια επειδή μου θύμησε κάτι παρόμοιο που έχω ζήσει αλλά όχι με τέτοιο τέλος.

panos srpk είπε...

Γιώργο
Μπορείς αφού απαντήσω στο σχόλιό σου, να πατήσεις κατάργηση εγγραφής και δε σου έρχονται άλλα μέιλ
=)

panos srpk είπε...

The comet
Τρομακτικά αληθινό, ε?
=))

olga είπε...

αααα για ολα εχεις κατι να πεις (πλακιτσα) κ το θεμα ειναι οτι εχεις κ δικιο!!! :]

Mairaki είπε...

ακριβώς έτσι....sarper....τουλάχιστον αυτό σε κάνει καλύτερο άνθρωπο...καλησπέρες

Ανώνυμος είπε...

ομορφη ιστορια

Poisonous είπε...

Συγκινητική ιστορία.. Τη διάβασα όλη, είναι πανέμορφη. Οι εικόνες είναι πολύ ζωντανές.
Είναι καλύτερα που τελείωσε έτσι η ιστορία, Αφήνοντας πίσω μια γλυκιά ανάμνηση...

Την καλησπέρα μου. :)

Foteini είπε...

Hello Sarperaki!epitelous brhka ligo xrono na diavasw ta post sou opws tous aksizei - me kafe kai hsyxia :)))

u remind me so much of someone I knew... I still know him, but he's not the same anymore kai ola auta pou grafeis me ekanan na skeftw pws mas allazoun oi an8rwpoi xwris na to pairnoume hampari kamia fora, pote pros to kalytero, pote pros to xeirotero kai poso wraio einai telika, otan to blepeis apo ligo pio makria, otan pernaei ligo o kairos kai hremoun ta pragmata...

thank you for reminding me how things should be... deep and meaningful always, whatever the outcome :)))

filia!

panos srpk είπε...

Foteini
Είναι αλήθεια πώς τέτοιες καταστάσεις μας αλλάζουν, αλλά μόνο ώς προς τον τρόπο σκέψης. Μας κάνουν... πώς να το πω? Πιο σοφούς σε ανάλογες περιπτώσεις! Μας κάνουν πιο ικανούς να κρίνουμε και να κινηθούμε ανάλογα με τα θέλω μας.
Και λέω μόνο αυτό γιατί αυτό που είμαστε δεν αλλάζει ποτέ και δεν πρόκειται να αλλάξει για κανέναν. ;)

kat. είπε...

εγώ πάλι γιατί νομίζω πως τέτοιου είδους σχέσεις δεν τελειώνουν ποτέ? απλώς ησυχάζουν ορισμένες φορές περιμένοντας τις κατάλληλες συνθήκες για να αναθερμανθούν..

δεν φαντάζεσαι πόσες εικόνες έφτιαξα στο μυαλό μου διαβάζοντας το κείμενο σου! η περιγραφή σου ήταν πολύ όμορφη!!!!

panos srpk είπε...

Kat
Δεν ξέρω ρε συ... Ίσως και να μην έρθει ποτέ η εποχή που λες. Γιατί δεν ξέρουμε το μέλλον.
Πάντως σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια
=))

kat. είπε...

να εισαι καλά sarper!
πάντως θεωρώ πως είναι τουλάχιστον "μαγεία" το γεγονός πως δεν ξέρουμε το μέλλον μας..
έτσι συνεχίζουμε να ελπίζουμε σε αυτό!

panos srpk είπε...

Kat
Αυτή η "μαγεία" όμως μπορεί να είναι ταυτόχρονα και η ταφόπλακά μας!
Πφφφ

Μαντάμ Σοβαρή είπε...

Πραγματικα αποστομωτικη η εξιστορηση σου!
Ο,τι και να γινε σκεψου οτι σταθηκες τυχερος και εζησες ωραιες στιγμες μ'εκεινη την κοπελα και τωρα τις κρατας ως αναμνησεις..

panos srpk είπε...

Rontiven
Ακριβώς έτσι! =))

Parakmiako Ergaleio είπε...

Me paresyre to keimeno sou...malaka suginithika kiolas, mou thumises dika mou mikra pramatakia diasparta sto myalo mou.

Thn thes akoma h ekleise mia gia panta auto to kefalaio?

panos srpk είπε...

Parakmiako ergaleio
Έχει κλείσει για μένα. Ό,τι έγινε, έγινε. Ευτυχώς ή δυστυχώς.

Inspiration partout είπε...

Με συγκίνησε πάρα πολύ το κείμενο σου...μου θύμισε υπερβολικά πολύ τα γεγονότα και τα συναισθήματα μου όταν σπούδαζα στο εξωτερικό και είχε έρθει να με δει το πρώην αγόρι μου για μια βδομάδα..Γράφεις πολύ ωραία χάρηκα που βρήκα το μπλογκ σου...

panos srpk είπε...

Inspiration partout
Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια =))