Αν η ζωή είναι γεμάτη ρίσκα τότε εγώ γιατί φοβάμαι? Αν η ζωή ορίζει να πέφτουμε και να σηκωνόμαστε, να ξαναπέφτουμε και να ξανασηκωνόμαστε, τότε γιατί φοβάμαι? Αν η ζωή θέλει να πονέσεις ξανά και ξανά αλλά να βγεις δυνατότερος, τότε γιατί φοβάμαι? Ειλικρινά έχω μπερδευτεί.
Δεν ξέρω αν φοβάμαι, αλλά για ένα πράγμα νομίζω ότι είμαι σίγουρος. Έχω βαρεθεί. Κάθε φορά τα ίδια πράγματα, κάθε φορά το ίδιο μέρος, κάθε φορά ο ίδιος κόσμος, κάθε φορά οι ίδιες μαλακίες. Κι έτσι δεν μου βγαίνει το αυθόρμητο βρε παιδί μου, το αυθόρμητο που ορίζει το ποιός είσαι και κερδίζεις τον σεβασμό των άλλων.
Ακόμα κι έτσι όμως, αν δεν έχω βαρεθεί αλλά πράγματι φοβάμαι, τότε αναρωτιέμαι γιατί χρησιμοποιώ το "βαρέθηκα" σαν δικαιολογία? Σαν δικαιολογία που φοβάμαι να πάρω ρίσκα, να πέφτω, να πονέσω αλλά να βγω ζωντανός απ'όλα αυτά? Μήπως στην τελική φοβάμαι να μείνω εκεί κάτω, στο έδαφος, αδύναμος και μη μπορώντας να ξανασηκωθώ? Ναι, μάλλον αυτό είναι. Αλλά η αλήθεια είναι ότι έχω βαρεθεί να πέφτω και να ξανασηκώνομαι. Οπότε? Μπέρδεμα τελείως.
Στην τελική μάλλον γίνομαι εγωιστής. Είτε τα θέλω έτοιμα στο πιάτο είτε σκέφτομαι κάπως έτσι "είμαι εδώ κι αν δεν σου αρέσει, φύγε". Εμ, το δεύτερο παραείναι εγωιστικό νομίζω. Γιατί αν εγώ είμαι εδώ αλλά συμπεριφέρομαι σα να βαριέμαι και δεν βγάζω τον αυθόρμητο εαυτό μου, τότε ο άλλος θα φύγει. Θα φύγει με την εικόνα ενός βαρετού και προβλέψιμου ανθρώπου...
Θέλω να κερδίσω κάποια πράγματα, θέλω να κερδίσω κάποια άτομα που αξίζουν, θέλω να κερδίσω τη γκόμενα που μου γυάλισε, πολλά πράγματα θέλω να κερδίσω. Θα πρέπει να παλέψω γι'αυτά και να μην τα περιμένω έτοιμα. Αλλά έχω πονέσει αρκετά σε τούτη τη ζωή για να ξαναπονέσω...
31 σχόλια:
"Hello everyone. My name is Panos and I am from Athens. I live each moment of life. Because each moment is a history. Because each history is a big life", μήπως πρέπει να ξανασηκωθείς, έτσι, λέω εγώ τώρα, για να ταιριάζεις με το προφίλ σου ;)
Αμέλια
Ναι, με λένε Πάνο και κλπ κλπ αλλά αυτό αντικατοπτρίζει τη γενικότητα. Στη φάση που είμαι, μάλλον περισσότερο μπερδεμένος παρά ονειροπόλος, που θέλω να είμαι. Οι ιστορίες θα ξανάρθουν...!
Ναι, ναι to generalise is to be an idiot... ξεμπερδέψου λοιπόν!
για οσα παλεψα κι ''εφαγα μπατσες'' εχω να πω πως το οτι πηρα μερος στο παιχνιδι, ειτε ημουν λαθος ειτε σωστη, ειναι το σημαντικοτερο.. ε;)*
<3
Όλα είναι ένα παιχνίδι τότε, ε? Ε τότε μάλλον βαρέθηκα το ίδιο παιχνίδι! Κάποιος [κάποια στην προκείμενη] για να παίξουμε ένα νέο παιχνίδι υπάρχει? Ε?
C'est la vie.
Σου εχω ξαναπεί, νομίζω, ότι και από τον πόνο παίρνεις μαθήματα. Δεν ειναι παρά ένα συναίσθημα όπως είναι και τα πιο ευχάριστα. Τα ζεις.
Μη φοβάσαι να φοβάσαι!
Φιλιά :)
Άστα να πάνε φίλε.
Λολίτα μου
Ναι έτσι είναι η ζωή αλλά σου λέω βαρέθηκα. Και είναι καλοκαίρι φαντάσου... Μου φαίνεται θα ξανακάνω μια παύση και θα επιστρέψω δυμύτερος [αμάν, πόσες παύσεις ακόμη?]
Ναι... Ίσως φοβάμαι τον φόβο. Γαμώτο.
Kantharos
Εντελώς όμως... Αλλά που θα μας πάνε?
ξερεις τι νομιζω εγω φιλε μου?
οτι για να αλλαξεις level ζωης πρεπει πρωτα να εχεις περασει αυτο που παιζεις
και εγω στα ιδια σκατα ειμαι,αλλα ειχα μια συζητηση προσφατα με εναν παππου και μου ειπε να εχω ματια ανοιχτα,να βλεπω το μαθημα και να προχωρω
οσο αρνουμαι να το βλεπω τοτε θα ειμαι στασιμος
ισως ειναι ετσι...
Γνωστέ
Ίσως και έτσι να είναι. Πρέπει να χουμε τα μάτια ανοιχτά, όχι μόνο για να βλέπουμε το μάθημα αλλά και για να βλέπουμε τα διάφορα γεγονότα που προσπερνάμε άθελά μας αλλά είναι σημαντικά για εμάς. Πχ μόλις πέρασε ο έρωτας της ζωής σου αλλά ήσουν τυφλός!
αμα ηταν οντως ο ερωτας της ζωης σου,θα ξαναπερασει απο μπροστα σου και θα τον δεις σιγουρα :)
η ζωή δεν είναι πόνος.
η ζωή έχει και πόνο.
και ο φόβος έχει δύο δρόμους ή να προχωρήσεις ακομα και αν φοβάσαι το άγνωστο ή να μείνεις στάσιμος στο πόνο.
συνειδητοποίησα κάποια στιγμή οτί η βαρεμάρα είναι μεγάλη κινητήρια δύναμη για εμένα.βαριόμουνα όλα τα άλλα και έκανα στροφή στην τέχνη. βαρέθηκα τους ανθρώπους που είχα γύρω μου και τα ίδια στερεοτυπικά πράγματα, και γνώρισα νέους ανθρώπους. βαρέθηκα να προσπαθώ σε αδιέξοδες σχέσεις και όσο και αν πόνεσα να τις αποχωριστώ ξαναγνώρισα τον ευατό μου και αγάπησα την παρέα του.
επομένως είδα οτι το να βαριέμαι είναι καλό σημάδι, απλός κάτι δε μου ήταν αρκετό ή δεν το ήθελα πολύ, έτσι με φόβο το άγνωστο και βάρκα την αφέλια, τον ενθουσιασμό, τον πόνο, τον φόβο και την ελπίδα εξερεύνησα, δοκίμασα και έμεινα σε άλλες παραλίες.
και ξερεις τι αλλο έμαθα οτι αν δεν έπεφτα δε θα μάθαινα πολλά πράγματα.δε θα μαθαινά ''ποδήλατο'', ανθρώπους, εμπειρίες...
επίσης είδα οτι αν δεν ήμουν εγωίστρια πάντα θα έδινα... και δεν εχεί νόημα να κρατάω πάντα τα σκίπτρα. η ανταλλαγή μπορεί να είναι απολαυστική...
αυτά.ετσι όπως τα βλέπω εγώ είσαι σε πολύ καλό δρόμο, να σαι ανοιχτός, στη γωνία σε περιμένουν ωραία πράγματα!
:-)
Ανώνυμε
Δεν έχω να προσθέσω τίποτα άλλο στο σχόλιο σου. Απλά απολαυστικός.
πολύ σωστά τα λέει η ανώνυμη αλλά μωρέ μερικές φορές χρειάζεσαι το "σπρώξιμο" σου για να τολμήσεις κάτι..
ή ένα χέρι να σηκωθείς, όταν μάλιστα έχεις πέσει πολύ στη ζωή σου!
anyway,ας βάλουμε αρχικά στόχο να περάσουμε καλά το καλοκαίρι μας και αν είμαστε γεμάτοι τα βλέπουμε κ όλα αλλιώς :)
Καλό βράδυυυυ..
Λουνίτα
Και ποιός θα με σπρώξει, οεο?
Απ'τη στιγμή που όλοι τους στην κοσμάρα τους είναι? Βασικά τι λέω τώρα, αφού όλοι εγωιστές είμαστε.
"Αλλά έχω πονέσει αρκετά σε τούτη τη ζωή για να ξαναπονέσω..."
Πόνος ξανά και ξανά με διαστήματα ευτυχίας. Έτσι δεν είναι η ζωή; Ζείσε την!
Αν δεν ρισκάρεις στη ζωή μπορεί να μη χάσεις αλλά σίγουρα δε θα κερδίσεις. Κι όντως η ζωή είναι μια πάλη είτε μας αρέσει είτε όχι. Ξέρεις όμως κάτι; Αν αφεθείς και δεν κάνεις τίποτα είναι κι αυτή μια επιλογή. Η ακινησία, το μη ρίσκο έχει κι αυτό συνέπειες όπως και οι πράξεις, η επιλογές. Άρα καλύτερα να πράττουμε, να επιλέγουμε παρά να αφηνόμαστε να μην κάνουμε τίποτα.
Ίσως το πιο σοφό και θετικό θα ήταν να επιλέγαμε τους αγώνες που θέλουμε να αγωνιστούμε. Να τους δίναμε όλη τη δύναμη μας και στους άλλους τους μη σημαντικούς να μην ξοδεύουμε δυνάμεις και προσπάθειες.
Εργαλείο της παρακμής
Τώρα που το λες... Δεν έχεις άδικο! Αλλά παρακαλώ πολύ, με λιγότερο [ψυχολογικό] πόνο!
Daisy crazy
Σίγουρα αξίζει να ρισκάρουμε. Αλλά αλλά εδώ δε μιλάμε για ρίσκο, αλλά για "φόβο" για το ρίσκο. Ναι το ξέρω, άδικα φοβόμαστε γιατί όλα μια ιδέα είναι αλλά τι να σου πω...
Ίσως θα έπρεπε να πω κι εγώ ότι αξίζει να πάρεις το ρίσκο, για να ταιριάζω και με τους υπόλοιπους, αλλά κατά έναν περίεργο τρόπο, μ' αρέσει να κάνω την διαφορά.
Οπότε, αν πιστεύεις ότι χρειάζεσαι ένα διάλειμμα, καλό είναι να το κάνεις, και να ξέρεις πως θα περιμένουμε την δριμύτερη επιστροφή σου.
Η ζωή εκεί θα είναι και θα σε περιμένει.
Άλλωστε έχεις πολύ χρόνο ακόμα μπροστά σου και ας ελπίσουμε πως δεν θα τον χαραμίσεις στα "διαλείμματα".
Ό,τι κι αν αποφασίσεις πάντως ενημέρωσέ μας, γιατί να ξέρεις πως αν δεν το κάνεις, θα παρεξηγηθούμε. :P
Στέλλα
Εγώ θα έλεγα ότι χρειάζομαι διάλειμμα, αλλά είναι καλοκαίρι βλέπεις.
Να σας ενημερώσω γιατί αν δεν το κάνω θα παρεξηγηθούμε?? Δεν σε πιάνω!!
Ο φοβος παντα θα υπαρχει.. Το καλυτερο που εχουμε να κανουμε ειναι να σκεφτομαστε τι εχουμε για να το χασουμε; Συνηθως δεν εχουμε να χασουμε και πολλα πραγματα.Προσωπικα, οσες φορες τολμησα και δεν πηγε καλα, ναι στην αρχη επεσα ψυχολογικα αλλα αργοτερα καταλαβα οτι συνεβη για να παρω ενα 'μαθημα'. Ειτε για να γινω καλυτερη, πιο δυνατη είτε επειδη μου αξιζε κατι καλυτερο.Και αναφερομαι σε ολους τους τομεις...
Aώνυμε
Βασικά δίκιο έχεις σ'αυτό που λες. Τι έχουμε να χάσουμε? Πράγματι, τίποτε, στις περισσότερες περιπτώσεις τουλάχιστον.
Αλλά ναι είναι αυτό το πέσιμο στη ψυχολογία που λες κι εσύ. Και ναι πρέπει να μαθαίνουμε απ'τα "λάθη" μας αλλά τι γίνεται αν πάλι πέφτεις ψυχολογικά?
Πιστευω οτι ολα τα πραγματα κανουν ενα κυκλο και μια θα ειμαστε καλα και μια οχι. Επισης δεν πιστευω οτι καποιος μπορει να κανει τοσα λαθη ωστε τις περισσοτερες φορες να ειναι down.. Αληθεια, εχεις σκεφτει οτι μερικες φορες μπορει οι αλλοι να εχουν το προβλημα και να ειναι λαθος αλλα με τον τροπο τους να μας κανουν να πιστευουμε οτι εμεις ειμαστε λαθος;
**μια ερωτηση ασχετη..πρεπει να εχω blog για να εμφανιζεται καποιο ονομα αντι για το ανωνυμος;
Ανώνυμε
Όντως είναι ένας κύκλος...
Χμμμ δεν το είχα πολυσκεφτεί αυτό που λες. Ναι ίσως οι άλλοι φταίνε και μας κάνουν να νομίζουμε ότι εμείς κάνουμε κάτι λάθος!
Τεσπά... Ε, θα φτιάξουν, που θα μας πάει.
Όσο για την ερώτηση σου, μμμ, δεν ξέρω η αλήθεια είναι, αλλά μπορείς να αφήνεις ένα όνομα σαν υπογραφή. ;)
μήπως γιατί δεν έχεις κάποιον να σε σηκώσει αν χρειαστείς βοήθεια,όπως και να 'χει όμως άλλαξέ το.ωραίο άρθρο
Εύχομαι να κερδίσεις ότι επιθυμείς..
Και όχι απλά μια ''γκόμενα'' που σου γυάλισε..αλλά κάποια,όχι να σε σηκώνει,αλλά να μη σε αφήνει να πέφτεις..Και να μη κοιμάσαι και πια μόνος..
Να σαι καλά..
Γεωργία..
Jenk
Να με σηκώσει μπα δε νομίζω... Γιατί δεν πρόκειται να μου δώσει αυτό που χρειάζομαι, χαρ χαρ χαρ!
Lonely
Αχ, σε ευχαριστώ! Να σαι καλά...
Όσες ζωές και να ζούσαμε νομίζω ότι έτσι κι αλλιώς με τις επιλογές μας θα οδηγούμασταν στο πόνο. γιατί οι άλλοι είναι ο αστάθμητος παράγοντας. Μην παίρνοντας ρίσκα, θα ρισκάραμε να μην μας τύχει και ποτέ κάτι καλό.
Δημοσίευση σχολίου