Fall, the beginning or the end?

Φθινόπωρο. Για τους περισσότερους από εμάς, είναι η αρχή ή το τέλος για κάτι. Κατάλοιπο από τα σχολικά μας χρόνια; Κατάλοιπο από τη φοιτητική μας ζωή;
Τέτοιες μέρες κάνεις ξεκαθάρισμα σκέψεων, βάζεις στόχους, εφικτούς ή μη, κάνεις όνειρα. Ναι, είμαι από αυτούς που θεωρούν ότι το φθινόπωρο είναι η κατάληλη εποχή για να αλλάξεις τα θέλω σου. Και ναι, συνήθως αυτή την εποχή αλλάζω. Ανάλογα με τα ξεκαθαρίσματα, τους στόχους, τα όνειρα, αυτή τη νέα χρονιά θα είμαι διαφορετικός σε σχέση με άλλες. Αισοδοξία; Απαισιοδοξία; Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να γνωρίζω, ξέρω όμως πολύ καλά ότι τέτοια εποχή, τα περισσότερα αλλάζουν. Κι αν το φθινόπωρο είναι η περίοδος που θέτεις τις βάσεις για αυτές τις αλλαγές, τότε με την είσοδο του νέου χρόνου, αυτές οι αλλαγές θα γίνουν εφικτές.
Αλλά υπέρχει και το άλλο. Ύπηρξαν κάποια φθινόπωρα που όσο πανηγυρικά και να μπήκαν, δε σου επέτρεψαν να ξεκαθαρίσεις κάποια πράγματα, με αποτέλεσμα ο νέος χρόνος να μπει σκοτεινός για σένα.  Να μπει σχεδόν άκαρπος και να συνεχιστεί το ίδιο σχεδόν άκαρπα, μέχρι άλλο ένα καλοκαίρι να περάσει.
Κύκλοι που γίνονται μερικές φορές...
Η αλήθεια είναι ότι τις περισσότερες φορές, όταν ο Σεπτέμβρης μπαίνει ήρεμος, με ένα ίχνος αισιοδοξίας κι εσύ νομίζεις ότι δεν έχεις όρεξη για τίποτα, όλο το μέσα σου βρίσκεται σε εγρήγορση. Αντίθετα όταν ο Σεπτέμβρης μπαίνει ενθουσιώδης κι εσύ αναπάυσεσαι στις δάφνες, ίσως επειδή νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε μια φάση  που σ'αρέσει, το μέσα σου βρίσκεται σε ύπνωση και η συνέχεια προβλέπεται άκαρπη.
Τι να πω, ίσως φταίει η ενέργεια που έχεις μέσα σου, η αύρα, το γιν γιανκ. Τα αντίθετα προκαλούν τα αντίθετα. Κι όλα αυτά το φθινόπωρο.
Αυτήν την εποχή βρίσκομαι σε μια κατάσταση ηρεμίας, χωρίς να προσδοκώ για κάτι, χωρίς να επιθυμώ κάτι. Αλλά είμαι αισιόδοξος για τη νέα χρονιά. Άραγε θα επαληθευτούν όλα τα παραπάνω και φέτος;