Τα ετερωνυμα δεν ελκονται παντα

Πριν καποιες μερες, μιλησα για τα ετερωνυμα και πως ελκονται. Η φυσικη απεδειξε πως εχει δικιο, ακομα και για τις ανθρωπινες σχεσεις. Αλλα σημερα θα ριξω στο τραπεζι ενα θεμα που μας καιει και αποδεικνυει πως δεν ειναι ολα θεμα φυσικης.

Αν τα ετερωνυμα ελκονται, τοτε γιατι εχουμε την ταση να επιλεγουμε τον ομοιο με μας ανθρωπο για να πορευτει μαζι μας στη ζωη? Χθες ειχα μια συζητηση με 2 φιλους μου σε ενα θεμα που αφορα εμας συγκεκριμενα αμεσα και λιγοτερο εσας και μας καιει. Αφορα τις σχεσεις κωφων-ακουοντων, δυο τελειως ετερωνυμων πραγματων.
Η φιλη μου η Δ ελεγε πως οι ακουοντες κατα βαθος δε γουσταρουν κωφους για σχεση. Πως οι ακουοντες, συνηθισμενοι στην ακουστικη ζωη και την επικοινωνια, τρεμουν στην ιδεα να τα φτιαξουν με καποιον που εχει μαθει να επικοινωνει διαφορετικα. Η ιδια ειχε κανει μια ερευνα, λογω πτυχιακης στη σχολη της. Τα συμπερασματα μιλανε απο μονα τους. Καποιοι ουτε καν θελουν σχεση με κωφο. Θελουν απλα φιλικες σχεσεις. Γιατι τους φαινεται περιεργο να εισαι κωφος και παραλληλα θελουν να μαθουν κατι το παραπανω γι'αυτους. Επισης υπαρχουν καποιοι που ουτε καν θελουν να ξερουν κωφο, ακομα κι αν προκειται για απλο γνωστο. Υπαρχει ομως κι ενα πολυ μικρο ποσοστο που δεν εχει κανενα απολυτως προβλημα, αρκει φυσικα να υπαρχει μια στοιχειωδης επικοινωνια. Και το κερασακι στην τουρτα ηταν το συμπερασμα της οτι "οι κωφες που ειναι παντρεμενες με ακουοντες, κατα βαθος δεν ειναι ευτυχισμενες". Συμπληρωσε, λεγοντας οτι καποιοι ευχονταν και ευχονται ακομα, αν καποτε γεννησει παιδι με μια κωφη, να μη γινει κι αυτο κωφο. Εδω και μονο, συμφωνησα απολυτα μαζι της. Για ηθικους λογους. Και θα το αναλυσω παρακατω. Και πριν πω την αποψη μου, συμπληρωσε και το τελευταιο, οτι δηλαδη "οι κωφοι αντρες ειναι πολυ πιο ευκολο να παντρευτουν μια γυναικα που ακουει και να ειναι και οι δυο ευτυχισμενοι, γιατι θα ειναι και οι δυο ευαισθητοι, πραγμα που βοηθαει παρα πολυ σε μια τελεια σχεση". Τωρα δηλαδη τι σημαινει αυτο? Οτι μονο εμεις, ως αγορια, εχουμε περισσοτερη τυχη? Λιγακι περιεργο μου φανηκε αυτο. Και στον Θ περιεργο του φανηκε.
Εγω αντεδρασα σε ολα αυτα, υποστηριζοντας οτι εχουν να κανουν καταρχην με τον ανθρωπο και κατα δευτερον με το ποσο "εξελιγμενος" ειναι ο κωφος και ποσο συνηθησμενος ειναι αυτος στον κοσμο των ακουοντων. Ποιες ερευνες και βλακειες? Συμφωνοι, υπαρχουν ερευνες που σου δινουν μια γενικη εικονα για τα πραγματα, αλλα και παλι δεν ειναι απολυτες, υπαρχουν και οι εξαιρεσεις, που ειναι και τα πολυ μικρα ποσοστα. Υποστηριζα, οτι υπαρχουν φορες που μπορει η σχεση να μην κατσει, οντως λογω ελλειψης επικοινωνιας, αλλα μπορει και να κατσει, ισως επειδη οι 2 ανθρωποι [κωφος και ακουοντας] τεριαζουν, εχουν χημεια και ολα ειναι τελεια.
Αν πρεπει να σκεφτω την τελευταια μου σχεση και το πως ηταν απο πλευρας επικοινωνιας, τοτε θα ελεγα πως δεν ηταν και τελεια, ηταν απλα σχετικα καλη. Υπηρχε επικοινωνια αλλα σιγουρα δεν ηταν ελευθερη χωρις κομπλεξισμους με τον φοβο μη σε καταλαβει ο αλλος. Περα απο την επικοινωνια, υπαρχει φυσικα και το σεξ, που καλυπτει τα πραγματα και τυχον ατελειες στη σχεση, αλλα παρολα αυτα δε μπορει το σεξ και μονο να αντικαταστησει τελειως την επικοινωνια και τις ατελειες. Βεβαια ολα ειναι και θεμα χημειας, οχι μονο επικοινωνιας. Τωρα μου ερχεται προχειρα στο μυαλο μου μια γνωστη μου που μαλλον εχουμε την πιο τελεια επικοινωνια κωφου-ακουοντα, εχουμε και μια χημεια, γελαμε και θαρρω πως αμα ειμασταν μαζι, θα ειχαμε μια αρκετα καλη σχεση, αν οχι τελεια. Αλλα τι να λεμε τωρα... [ειναι καταραμενο αυτο το ταιμινγκ που λεγαμε!]
Με την Δ διαφωνουσαμε σε αρκετα σημεια. Αυτη εδινε εμφαση στις στατιστικες. Εγω υποστηριζα πως ειμαστε ο,τι σκεφτομαστε και ποιος τις χεζει τις στατιστικες.
Μονο σε ενα πραγμα συμφωνουσαμε απολυτα, σε αυτο που αναφερα πιο πριν, οτι υπαρχουν ακουοντες που ευχονταν και ευχοντα να μην γινει και το παιδι τους κωφο. Συγγνωμη, δηλάδη αμα γινει και το παιδι κωφο, τι εγινε? Οι γονεις μας δηλαδη που μας μεγαλωσαν ετσι, πως ενιωθαν? Σημασια εχει η σωστη ανατροφη και το παιδι ισως γινει πολυ καλυτερο απο τους ιδιους γονεις. Αν οι γονεις εκαταλειψουν το παιδι τους, ειτε επειδη ειναι κωφο ειτε επειδη εχει κατι αλλο οπως αυτισμος, τοτε θα μεγαλωσει στις χειροτερες συνθηκες, χωρις μαθηση και χωρις βοηθεια. Ειναι σωστο αυτο για ενα παιδι? Οι γονεις μου απ'οσο θυμαμαι, υπερεβαλλαν εαυτον για την ανατροφη μου και τους ειμαι πραγματικα ευγνωμον γι'αυτο. Κι ας τσακωνομαστε.
Υπαρχουν πολλα ειδη κωφων, οπως υπαρχουν και πολλα ειδη ανθρωπων. Υπαρχει αυτος που δε μιλαει καθολου, υπαρχει αυτος που το προσπαθει αλλα δεν εχει φωνη και δυσκολα τον καταλαβαινει κανεις, υπαρχει αυτος που μιλαει αλλα του ξεφευγει η καθαροτητα του λογου, υπαρχει αυτος που μιλαει σα να μην ειναι κωφος και καταλαβαινει απολυτα τους αλλους. Αυτο το τελευταιο μαλλον ειναι ο βαρυκοος αλλα δεν ειναι εκει το θεμα. Οπως υπαρχει αυτος που απο τη φυση του μιλαει γρηγορα ή αργα, αυτος που μιλαει με κλειστο στομα ή ανοιχτο. Πολλοι ανθρωποι, πολλα παραδειγματα, διαφορετικοι τυποι επικοινωνιας. Ακομα και στους κοινους ανθρωπους υπαρχουν περιπτωσεις που δεν καταλαβαινουν ο ενας τον αλλον. Για παραδειγμα, η μαμα μου δε μπορουσε με τιποτα να καταλαβει εναν που μιλαγε παρα πολυ γρηγορα [τοσο γρηγορα, ωστε ελεγε το "αυριο θα παω εκδρομη στο Σουνιο με τους φιλους μου και θα επιστρεψω σε 2 μερες" σε λιγοτερο απο δευτερολεπτο], γιατι δεν ξερει κανεναν αλλον που μιλαει τοσο γρηγορα, αρα δεν εχει συνηθησει. Συνηθεια ειπα? Ωραια, θα το πω κι αυτο παρακατω.
Αν πρεπει να μιλησουμε με στατιστικες, ο καθε τυπος ανθρωπου, εχει και τον αναλογο τυπο για ομοιο του και αυτον τον τυπο θελει για να πορευτει μαζι του στη ζωη. Αλλα, οπως ειπα και παραπανω, μπορει να υπαρχουν και οι εξαιρεσεις. Αληθεια, γιατι υπαρχουν οι εξαιρεσεις? Μα φυσικα, για να σπανε τον κανονα του δεδομενου.
Ειναι ενας φιλος μου, ο Γ, που ειναι βαρυκοος πλεον [γεννηθηκε κωφος] και αν τον προσεξεις, μιλαει αργα αλλα πολυ καθαρα. Κι ομως τα εχει με μια που ακουει κανονικα και ειναι αυτο που λεμε "μια σχεση με τα ολα της". Και αυτος ειναι ισως ο μοναδικος που ξερω που εχει αποδεχτει το γεγονος οτι ειναι κωφος αλλα παρολα αυτα "στ'αρχιδια μου" και αμα γουσταρει ο κοσμος. Και ειναι ενταγμενος στον κοσμο των ακουοντων κανονικα. Απλα και ομορφα πραγματα.
Μιλησα για κοσμους ακουοντων και κοφων? Ωραια. Ας πω την αποψη μου, μιας και ειμαι απο τους λιγους που βρισκονται και στους δυο κοσμους, η μαλλον καλυτερα, νιωθω αναμεσα σε αυτους τους δυο κοσμους. Ο κοσμος των ακουοντων ειναι ο κοσμος που ξερετε. Ο κοσμος των κωφων ειναι ενας διαφορετικος κοσμος, ενας πιο "κλειστος" κοσμος, σαν κλικα ορισμενες φορες. Καταρχην, ο,τι ειπωθει σε τουτο το κοσμο, θα μαθευτει απ'ολους μεσα στις επομενες μερες. Αυτο, οκ, ειναι ενας λογος που δεν γουσταρω τον κοσμο τους. Επιπλεον, για τον λογο που ειναι "κλειστος", δεν δινει τις δυνατοτητες που δινει ο "αλλος" κοσμος, να γνωρισεις νεους ανθρωπους, να μαθεις πραγματα, να καταλαβεις τις τασεις τις εποχης, να, να, να... Και αν υπαρχει η εκφραση "στον κοσμο των τυφλων, βασιλευει ο μονοφθαλμος", τοτε σε εμας ποιος βασιλευει? Ο βαρυκοος? Δεν το πιστευω. Πιστευω οτι εχει να κανει με το ποιος εισαι και ποσο εξυπνος εισαι, ποσο καλα εχεις μαθει να αντιλαμβανεσαι τα πραγματα και ποσο θεληση εχεις να σε αποδεχτουν οι αλλοι οπως εισαι. Οσον αφορα τον κοσμο, κι εδω παιζει ρολο η σωστη ανατροφη απο τους γονεις και κατα ποσο πολυ σε αφηνουν να "δεις" και τους δυο κοσμους και να διαλεξεις αυτον που σου τεριαζει καλυτερα.
Οι περισσοτεροι κωφοι που ξερω, μπορει μεν να επικοινωνουν και με την ομιλια, αλλα παρολα αυτα, θελουν να μεινουν στον κοσμο τους κι αυτο δεν τους βοηθαει να ανοιχτουν και να γνωρισουν νεους ανθρωπους. Αντιθετα υπαρχουν καποιοι [ελαχιστοι], αναμεσα τους κι εγω, που μπορει μεν να ανηκουμε πραγματικα στον ενα κοσμο [των κωφων], αλλα προφανως ειναι πολυ μικρος και πολυ στενος για να μας χωρεσει.
Πριν ειπα για συνηθεια. Ειναι συνηθεια να συνηθησεις τον αλλον. Ειναι συνηθεια να τον καταλαβαινεις καλυτερα με τον καιρο. Πολλες φορες ελεγα σε νεους ανθρωπους που γνωριζα "ελα μωρε, συνηθεια ειναι, θα το δεις" και οντως με συνηθησαν μετα. Οταν γνωρισα την πρωην μου, την καθησυχαζα λεγοντας της "συνηθεια ειναι, θα δεις και με τον καιρο θα ειμαστε πολυ καλυτερα" και οντως ετσι ηταν. Βασικα τα παντα ειναι θεμα συνηθειας. Οπως συνηθησες να γραφεις γρηγορα στο keyboard του πισι, μετα απο πολλα κειμενα που εγραψες.

Με ολα αυτα που εγραψα, χασαμε λιγακι την μπαλα, αυτα που ελεγα με την φιλη μου τη Δ. Τελοσπαντων, αυτο που θελω να πω, ειναι οτι δεν πρεπει να ειμαστε απολυτοι με τα πραγματα. Στο κατω κατω κανενας δεν ειναι τελειος. Σιγουρα οι κωφοι που πλησιαζουν περισσοτερο τους ακουοντες ευνοουνται περισσοτερο, αλλα αυτο δε σημαινει οτι και οι αλλοι απορριπτονται τλεειως. Η αληθεια ειναι οτι μερικους τους λυπαμαι κιολας, γιατι ειναι και ωραια παιδια. Ενας φιλος μου ειναι ψηλος, αδυνατος με μακρια μαλλια και μουσι, σκειτας στο στυλ, πραγματικα ωραιο παιδι. Αν μιλαγε κιολας, σιγουρα ολες θα εκαναν ουρα. Αλλα δε μιλαει και οι περισσοτερες δισταζουν. Και ερωτω, αν οντως δισταζουν, τουλαχιστον μια προσπαθεια δε βλαπτει. Μπορει να κατσει, μπορει και οχι.
Α και κατι ακομα. Απο αυτα που λεγαμε χθες, καταλαβα ενα πραγμα. Η Δ αναφεροταν στη σχεση που θα παει σε γαμο. Και οταν το καταλαβα, της τα ψιλοεχωσα, λεγοντας της "Ρε παιδι μου, ποιος πραγματικα τον χεζει τον γαμο στην ηλικια μας? Οι περισσοτεροι, αν οχι ολοι στην ηλικια μας, ειναι περισσοτερο ο,τι να ναι και λιγοτερο σοβαροι και κοιτανε απλα να περασουν καλα, με λιγα λογια να γαμησουν. Αν θελεις να βρεις τον καταλληλο για γαμο, μη ψαχνεσαι, θα ερθει μονος του, χαλαρωσε σου λεω. Αν ψαχνομασταν ολοι για γαμο, θα ειμασταν ξενερωτοι, για τα προξενια και μονογαμικοι, γι'αυτο ξεκολλα σου λεω". Ωρες ωρες δεν τις καταλαβαινω τις γυναικες. Απο καποια ηλικια και μετα, τους πιανει η ηλικιακη κριση κι ας μην το παραδεχονται. Αλλα τεσπα, δεν ειναι εκει το θεμα.
Τελος, νομιζω οτι ο βλακας ειναι ο ακουοντας, οχι ο κωφος. Υπαρχουν ακουοντες που κατα βαθος θελουν να μαθουν για εμας τους κωφους, για δικο τους ωφελος, για να τονωσουν το εγω τους, για να εχουν να λενε ποσο κατωτεροι ειμαστε εμεις. Μαλακιες. Στη Μυκονο, με ρωταγε ενας ακουοντας απ'την παρεα μας "που εισαι ρε γιατι δε βγηκες μαζι μας σημερα?" και του απανταγα "ειναι μια κοπελα απο την παρεα μιας φιλης μου που την ψηνω, ε και βρηκα μαζι τους, αλλα δεν εκατσε και πολυ καλα η φαση". Ακομα και σημερα, ο ιδιος με ρωταει αν εγινε κατι με την συγκεκριμενη κοπελια. Του λεω οχι, αλλα μεσα μου σκεφτομαι "αμαν πια, ποσο ακομα θα με ρωταει δηλαδη? εχω την εντυπωση οτι με ρωταει για την κοπελια για να δει αν μπορω να τα φτιαξω με κοπελα που ακουει, ή μου φαινεται?". Επισης, στη Μυκονο, σε μια φαση, πηγα στο ξενοδοχειο της φιλης μου [που μενει με αλλες φιλες της αλλα δεν ειναι εκει το θεμα!], απλα για να αραξουμε και να τα πουμε. Ειπα στην Δ που ηταν μαζι μου εκεινη τη στιγμη οτι θα επιστρεψω πιο μετα. Αργησα εν τελει να επιστρεψω και το παδι που ελεγα προηγουμενως, οταν με ειδε αναφωνησε "επιτεεεεεεεελους!" σε φαση "ηρθε και ο καλοπερασακιας". Υπο κανονικες συνθηκες, το βλεμμα του θα σημαινε κατι τετοιο "ρε μαλακα, βγαινεις με γκομενες και οχι μαζι μας ή εστω να μη βγαινουμε κι εμεις μαζι σου, να τις γνωρισουμε?" αλλα στην παρουσα φαση εβλεπα ενα βλεμμα περιφρονησης και ζηλειας μαζι στο προσωπο του. Μα, γιατι? Τι κακο εκανα δηλαδη?

Φωτογραφίες απο την θεατρικη παρασταση "ενας ακουων στη χωρα των κωφων", του θεατρου κωφων ελλαδας. Πραγματικα μοναδικη παρασταση, καθως αντικατοπτριζει πανω κατω τη ζωη μας στον κοσμο των ακουοντων, μονο που εδω τη θεση του κωφου την περνει ενας ακουοντας.

Ελληνικο νοηματικο αλφαβητο

[φωτογραφια κλεμμενη απ'το Α Μπε Μπα Μπλογκ και αληθεια δεν ηξερα οτι υπηρχε εκει!]

Θα μπορουσα να πω κι αλλα πολλα σχετικα με το θεμα, αλλα ειπα ηδη πολλα και θα καταντησω βαρετος, κουραστικος, σπαστικος και μαλακας γιατι φαινομαι και σα να το πενευτηκα και λιγακι.
Τα συμπερασματα δικα σας. Εγω ειμαι οπως ειμαι και ξερω τι κανω. Εσεις ξερετε?

Καλη σας μερα και καλη σας συνεχεια. Α και καλο σας μηνα και καλο σας καλοκαιρι.