Σε είδα κάποτε, μου χαμογέλασες, ρώτησα τους φίλους μου ποια είσαι, αλλά σημασία δε δώσανε
Σε είδα κάποτε, οι φίλοι μου άρχισαν να σου μιλάνε εκείνη τη στιγμή και απ'τα μάτια μου σε τραβήξανε
Σε είδα κάποτε, οι φίλοι μου άρχισαν να λένε τα δικά τους, σε πλησίασα και σημασία μου δωσες
Σε είδα κάποτε, οι φίλοι μου συνέχισαν τα δικά τους, σου συστήθηκα κι έτσι με γνώρισες
Σε ξαναείδα μετά από καιρό και σημασία πάλι μου δωσες
Σε ξαναείδα μετά από καιρό και κουβέντα σου πιασα
Σε ξαναείδα μετά απο καιρό και μαζί μου χόρεψες
Σε ξαναείδα μετά από καιρό και κάτι μέσα μου έχασα
Κάτι έχει το βλέμμα σου, το πρόσωπό σου, το χαμόγελό σου
Όπως ποτέ ξανά
Σε ξαναβλπεω τώρα και να σε κοιτάξω δεν τολμώ
Σε ξαναβλέπω τώρα και να σου μιλήσω δεν μπορώ
Σε ξαναβλέπω τώρα και να σου χαμογελάσω δε μου ρχεται
Ξαφνικά άλλαξες βλέμμα, πρόσωπο, χαμόγελο
Το βλέμμα σου έγινε κρύο, το πρόσωπό σου σκοτεινό, το χαμόγελό σου χάθηκε
Αλλά σε είδα πριν και έλαμπες
Αλλα σε είδα πριν και μου μίλησες
Αλλά σε είδα πριν και μου χαμογέλασες
Σου είπα κάτι και γέλασες
Σου είπα κάτι και με ακούμπησες
Σου είπα κάτι και με κοίταξες
Σου είπα κάτι και τότε θυμήθηκα
Κάτι έχει το βλέμμα σου, το πρόσωπό σου, το χαμόγελό σου
Όπως ποτέ ξανά
Την συνέχεια δεν την αποκαλύπτω. Όπως τα νομίσματα, έτσι και το τέλος έχει δυο όψεις. Χαρούμενο? Δυστυχισμένο? Αδιάφορο? Γίνονται ευχάριστα πράγματα σε δύσκολες περιόδους όπως είναι η εξεταστική [βάλτε ό,τι άλλο θέλετε]? Συνδιάζονται ερωτας και εξεταστική? Θα δούμε. Θα δω, θα δειτε.
21 σχόλια:
Περιμένω όλο αγωνία!
Τα φτιάξατε;;;;;
Κάνατε σεξ;;;
Μίλα σκουλήκι...
αχαχαχα
πάντως βγαζει έντονα συναισθήματα αυτό που έγραψες! Δεν ξέρω αν είναι αισιοδοξα ή μελαγχολικά, πάντως σίγουρα είναι έντονα!!!
φιλιά πολλά
καλή εξεταστικη!
(αυτες μας φάγανε...αστα να πάνε)
Coula μου, κάνε λίγο υπομονή! Ενα ποστ έγραψα ο άνθρωπος επειδή σκεφτόμουν ένα τραγούδι εκείνη τη στιγμή! Θα δούμε...
Και σ'αυχαριστώ για την ευχή για την εξεταστική. Θα την περάσω αν δεν κάψω καμιά φλάντζα
O erws Panouli paei pantou<3
Fantastiko to remember me?
Perimena na einai kamia koritsistiki kotsanoula k epa8a me to pou teleiwse.
eixa polu kairo na dw toso kali tainia :)
Fenia, εγώ περίμενα να είναι καμιά χαζοαμερικανιά, αλλα ευτυχώς για εμάς βγήκαμε ψεύτες.
Καλημέρα!
Και να έχεις πάντα στο μυαλό σου τον Αϊνστάιν να λέει πως ο χρόνος είναι σχετικός τα χτες μπορεί να γίνουν σήμερα τα σήμερα αύριο τα αύριο τώρα και εσείς να μιλάτε να κοιτιέστε και να χορεύετε μέσα σε μία χρονοδίνη δική σας……
εγώ λέω, καλοκαίρι είναι, η μέρες έχουν μεγαλώσει, κάνε σωστή κατανομή χρόνου και όλα τα προλαβαίνεις και μπορείς να τα συνδυάσεις :)
Καλή επιτυχία σε όλους τους τομείς.
Λεφτέρη, πόσο τηλεπαθητικοί παίζει να είμαστε σήμερα? 'Αραζα με φίλο μου πριν και λέγαμε για την θεωρία της σχετικότητας. Ότι το σήμερα μπορείς να το κάνεις αύριο όπως θα το έκανες σήμερα ή ό,τι δεν έκανες στο παρελθόν, μπορείς να το κάνεις τώρα, όπως και τότε. Και μετά διάβασα μια φράση του Αινστάιν σε ένα βιβλίο που αγόρασα, λέει "παραδέχομαι ότι οι σκέψεις επηρεάζουν το σώμα"
Είμαστε αυτό που σκεφτόμαστε λοιπόν!
Άλεξ, όλα γίνονται το ξέρουμε αλλά ως άνθρωποι που λειτουργούν χωρίς πρόγραμμα, τι να πεις? Τα βολεύουμε όλα όπως γουστάρουμε!
Και σ'ευχαριστώ πολυ! =))
μμμμ δικό σου ?!!!!
αχ δεν με νοιάζει το τέλος!είναι ωραίο,γεμάτο εικόνες και σου μένει ρε παιδί μου...(μάλλον λόγω της επανάληψης...χοχοχο)
πες αλήθεια! δικό ΣΟΥ?
Αμάλθεια, τι εννοείς αν είναι δικό μου? Ε, ναι, αυτά κατέβασε το μυαλουδάκι μου χθες και τα έγραψα πρόχειρα καπου.
Και αν προσέξεις, υπάρχει χρονική διαφορά ανάμεσα στις επαναλήψεις [που έγιναν επίτηδες]
ρε συ αυτό είναι ποίημα !
αυτό σε κάνει ποιητή! δηλαδή όταν λέμε "τι εννοεί ο ποιητής?" μπορεί να εννοούμε και εσένα!
καλά Σάρπερ όνεστλυ μπράβο!
Αναγνωριστική βόλτα.
Χαμόγελο.
Κείμενο πρώτο.
Χωρίς τέλος.
Να είναι αυτό που επιθυμείς εσύ.
Το τέλος ντε!
Βόλτα συνεχίζεται.
2 blogs
Γεμάτα ανθρώπους.
Μετά από τόσες ώρες δουλειά στον υπολογιστή
τα άσπρα γράμματα σε μαύρο φόντο με κουράζουν.
Θα ξανάρθω.
Να δω το τέλος που θα δώσεις εσύ.
Χαμόγελο.
Ωωωωω Αμάλθεια, με κολακεύεις. Αλλά ειλικρινά τώρα, μου ήρθε ουρανοκατέβατο. Μπας κι έχω ταλέντρο και δεν το ξέρω? Σήμερα γλυκοκοίταζα κάτι βιβλιαράκια με ποιήματα...
Καλό σου απογεύμα!
Lena_zip, ωραίο το σχόλιό σου! Κι αυτό σαν ποίηση!
Το τέλος ίσως δε θα είναι ωραίο αλλά τουλάχιστον σου μένει η ανάμνηση και το χαμόγελο...
[τα άσπρα γράμματα σε μαύρο φόντο προς το παρόν ασχολίαστο!]
ωραιο...
αστο χωρις τελος,γτ θα μας το χαλασεις ;)
Ωραία. Παράταση στη αγωνία σας λοιπον! Χαχα
τέλειο αλλά μου το χάλασε η αναφορά στην εξεταστική. Τί το θελες; Πήγα να ερωτευτώ και μου κάηκε ο εγκέφαλος. Πάω για διάβασμα τώρα. Ουφ
Coffeemug, ούτε εγώ το ήθελα αλλά είδες πώς μας τα φέρνει η ζωή? Ο έρωτας δεν έχει προγραμματισμό... Κουράγιο όμως, θα περάσει κι αυτή η εξεταστική ενώ ο έρωτας δε θα περάσει!
Η κάθε ιστορία έχει δύο όψεις, ακριβώς όπως το λες! Πες όμως, είναι αισιόδοξη η κατάληξη; Όπως και το Melinda & Melinda του Woody Allen. Μια ιστορία, δύο εκδοχές. Και τις βλέπεις και τις δύο... Παράξενη ταινία!
Υ.Γ.: Έχεις ακούσει που λέμε τι καλύτεερο για το τέλος; Αυτό παθαίνω και εγώ με το δικό σου μπλογκ και δεν προλαβαίνω να σχολιάσω... Αυτό σκοπεύω να αλλάξει!
Vipera, ευτυχώς ή δυστυχώς το τέλος δεν το αποκαλύπτω γιατί θα χαλάσει την αγωνία σας. Εξάλου ψήνομαι περισσότερο να αφήσω τη φαντασία σας να ταξιδέψει και να δώσετε το τέλος που θέλετε. Δεν είναι ανάγκη να είναι τραγικό το τέλος. Σαν την τανία 500 μέρες με την Σάμμερ που είχε άσχημο τέλος αλλά σύναμα ρεαλιστικό και με ευχάριστες αναμνήσεις
=)
Με έκανες να χαμογελάσω για τα άσπρα γράμματα στο μαύρο φόντο.
Είμαι γραφίστρια και αναγκαστικά είμαι στον υπολογιστή από το πρωί ως το βράδυ. Υπονοούσα στο σχόλιο ότι δεν μπόρεσα να διαβάσω παλαιότερες αναρτήσεις σου γιατί με ενοχλούσαν τα μάτια μου.
Προς το παρόν τουλάχιστον. :)
Καλό βράδυ.
Δημοσίευση σχολίου